Το πρώτο επίσημο παιχνίδι του ΠΑΟΚ (1926)

Στον «Στίβο του Ηρακλέους», ΠΑΟΚ και Νέα Γενεά Καλαμαριάς συναντήθηκαν στην πρεμιέρα του Πρωταθλήματος Β’ Κατηγορίας Θεσσαλονίκης, στην οποία τοποθέτησε η ΕΠΣΜΘ την ομάδα που είχε ιδρυθεί νωρίτερα την ίδια χρονιά. Από τους εννιά συλλόγους της διοργάνωσης, οι δύο πρώτοι θα κέρδιζαν την άνοδο στην Α’ Κατηγορία Θεσσαλονίκης, εκεί όπου αγωνίζονταν ο Ηρακλής, ο Άτλας, ο Άρης και ο Θερμαϊκός.

Το πρώτο ματς ήταν νικηφόρο. Ο ΠΑΟΚ κέρδισε τη Νέα Γενεά με 3-1, με δύο τέρματα του Χριστόφορου Παντερμαλή και ένα του Μικέ Βεντουρέλη, ενώ δέχτηκε το πρώτο επίσημο γκολ του με εκτέλεση πέναλτι (και, μάλιστα, με πέναλτι που εκτέλεσε ο Γιώργος Μακαρονόπουλος των Καλαμαριωτών, με τερματοφύλακα του ΠΑΟΚ τον αδερφό του, Ανδρέα, ενώ ο σκόρερ από την επόμενη σεζόν θα αγωνιζόταν κι αυτός στον Δικέφαλο -που τότε δεν ήταν ακόμα «Δικέφαλος», αλλά τετράφυλλο τριφύλλι και πέταλο).

Η συνέχεια θα ήταν σαρωτική: Ο ΠΑΟΚ κερδίζει, κατά σειρά, όλους τους αντιπάλους του (9-1 τον ΠΟ Τροχιοδρομικών, 4-0 την ΑΕΚ Θεσσαλονίκης σε ένα ματς που μετέτρεψε σε οπαδούς του ΠΑΟΚ τους περισσότερους φιλάθλους της ηττημένης, καθώς είχε θεωρηθεί ως «εμφύλιος», 10-0 τον Εργατικό Αστέρα, 4-1 τον Μέγα Αλέξανδρο, 12-0 τη Μακαμπή και 8-2 τον ΑΟ Θεσσαλονίκη). Την τελευταία αγωνιστική, ο ΠΑΟΚ έχασε από τη Νεολαία Τούμπας (ΜΕΝΤ) με 1-2 και, καθώς ο Μέγας Αλέξανδρος είχε κερδίσει όλα τα υπόλοιπα ματς, ισοβάθμησε μαζί του στην πρώτη θέση με 14 βαθμούς (κάθε ομάδα είχε από 7 νίκες και 1 ήττα). 

Για την ανάδειξη του Πρωταθλητή Β’ Κατηγορίας ορίστηκε αγώνας μπαράζ, όπου ο ΠΑΟΚ προηγήθηκε με 4-0 και ο Μέγας Αλέξανδρος αποχώρησε από τον αγώνα («παραλειπόμενο» δημοσίευμα της εποχής αναφέρει πως οι ηττημένοι δήλωναν ότι αν δεχτούν τέσσερα γκολ θα αποχωρήσουν, όπως και έγινε). Συνεπώς, ο ΠΑΟΚ αναδείχθηκε Πρωταθλητής στην πρώτη διοργάνωση όπου συμμετείχε και μαζί με τον Μέγα Αλέξανδρο προβιβάστηκαν στην Α’ Κατηγορία.

Το σύνολο της ασπρόμαυρης βιβλιογραφίας ισχυρίζεται πως «ο ΠΑΟΚ έπρεπε να κερδίσει και τις τέσσερις ομάδες της Α’ Κατηγορίας για να ανεβεί στην Α’ Κατηγορία». Η σχετική θέση δίνει επικό χαρακτήρα στα γεγονότα εκείνου του καλοκαιριού (καθώς η σεζόν είχε φτάσει, πλέον, στον Ιούνιο του 1927), αν και τα δημοσιεύματα της εποχής (αλλά και η ίδια η προκήρυξη που έχουμε στα χέρια μας) διαψεύδουν τον ισχυρισμό. Την επομένη του αγώνα μπαράζ για την ανάδειξη του Πρωταθλητή Β’ Κατηγορίας Θεσσαλονίκης, ο «Ταχυδρόμος Βορείου Ελλάδος», εφημερίδα που έδινε μεγάλη βάση και αφιέρωνε πολύ χώρο στον αθλητισμό, αναφέρει: 

«Από χθες ο Π.Α.Ο.Κ. ανεκηρύχθη πρωταθλητής δευτέρας κατηγορίας και εισέρχεται ομού μετά του Μεγ. Αλεξάνδρου εις την πρώτη από την προσεχή περίοδον». Ενδεχομένως η σύγχυση να προήλθε από τη μετέπειτα συμμετοχή του ΠΑΟΚ σε αγώνες διαβάθμισης με τις τέσσερις ομάδες της Α’ Κατηγορίας, οι οποίοι έγιναν βάσει προκήρυξης που προέβλεπε πως ο Πρωταθλητής της Β’ είχε δικαίωμα να αγωνιστεί εναντίον των ομάδων της Α’ και να συμπεριληφθεί στην τελική της βαθμολογία. Ο ΠΑΟΚ ολοκλήρωσε την πρώτη του αγωνιστική χρονιά ως ο απόλυτος θριαμβευτής του ποδοσφαίρου στη Θεσσαλονίκη -και άρχισε να αποκτά τους πρώτους του «εχθρούς», ξεκινώντας με τον Μέγα Αλέξανδρο.

Ο ΠΑΟΚ, λοιπόν, αιτήθηκε να γίνει χρήση της προκήρυξης και να αγωνιστεί εναντίον των τεσσάρων ομάδων της Α’ Κατηγορίας. Οι αγώνες έγιναν ως εξής: Έπαιξε με τον 4ο της τελικής βαθμολογίας Θερμαϊκό, τον κέρδισε με 4-1 και κατέκτησε την 4η θέση του Πρωταθλήματος Α’ Κατηγορίας Θεσσαλονίκης. Στη συνέχεια, αγωνίστηκε εναντίον του 3ου Άρη, τον κέρδισε με 2-1 και κατέκτησε την 3η θέση. Ο 2ος Άτλας δεν κατέβηκε να αγωνιστεί, συνεπώς ο τελευταίος αγώνας εναντίον του 1ου και Πρωταθλητή Θεσσαλονίκης («Βορείου Ελλάδος» αναφέρεται στον Τύπο της εποχής) Ηρακλή ήταν, τυπικά, ο αγώνας ανάμεσα στους Πρωταθλητές των δύο Κατηγοριών που θα έκρινε ποιος θα τερμάτιζε 1ος στην Α’ Κατηγορία.

Στις 7 Αυγούστου 1927, όλες οι ομάδες της Θεσσαλονίκης έκαναν παρέλαση στο γήπεδο, παρουσία των επισήμων της πόλης, καθώς οι τελετές έναρξης και λήξης πρωταθλημάτων ήταν σπουδαίο γεγονός για την εποχή. Την παρέλαση οδηγούσε η ομάδα του Πρωταθλητή Α’ Ηρακλέους, ακολουθούσε ο Πρωταθλητής Β’ ΠΑΟΚ και έπειτα όλοι οι υπόλοιποι σύλλογοι, με αθλητική ενδυμασία και σημαίες και λάβαρα και να μην υπάρχει ένα βίντεο να τους καμαρώσουμε. Ο Ηρακλής παρέλαβε το Κύπελλο του Πρωταθλητή Α’ Κατηγορίας, ο ΠΑΟΚ το αντίστοιχο της Β’, δόθηκαν διάφορα έπαθλα που δώριζαν επιχειρηματίες και φίλαθλοι (στον ΠΑΟΚ, για παράδειγμα, «ο συμπολίτης μας κ. Αθηνοδώρου προσέφερεν ως έπαθλον έναν ποδοσφαιριστή ύψους εξήκοντα και πλέον εκατοστών του μέτρου») και ακολούθησε ο αγώνας, τον οποίο κέρδισε ο ΠΑΟΚ με 1-0. Και με την πρώτη, ο ΠΑΟΚ επιβάλλει τον σουρεαλισμό στο ποδόσφαιρο, καθώς ο Ηρακλής είναι, μεν, ο Πρωταθλητής Α’ Κατηγορίας Θεσσαλονίκης αλλά ο ΠΑΟΚ τερματίζει 1ος στην Α’ Κατηγορία Θεσσαλονίκης, έχοντας κερδίσει στα μπαράζ κατάταξης τους υπόλοιπους τέσσερις. Η πρώτη του αγωνιστική σεζόν ολοκληρώθηκε με 12 νίκες, 1 ήττα και τέρματα 64-9.

Ο ΠΑΟΚ θα αγωνιστεί σε άλλα 21 Πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης, κατακτώντας τα 7, ενώ μέχρι την ίδρυση της Α’ Εθνικής Κατηγορίας το 1959 θα συμμετάσχει 15 φορές σε διοργανώσεις που είχαν τον χαρακτήρα «Πανελλήνιου Πρωταθλήματος» ή «Εθνικής Κατηγορίας», άλλοτε αποκλειστικά και άλλοτε ταυτόχρονα με το τοπικό πρωτάθλημα. Θα γίνει μία από τις τρεις ομάδες που θα ξεκινήσει και θα παραμείνει ως σήμερα στην Α’ Εθνική από το 1959-60.

Το δημοσίευμα από τους αγώνες εκείνης της πρώτης χρονιάς, 1926-27:

«Διάφοροι φίλαθλοι φανατικοί εχρησιμοποίησαν τηλεβόας, κλάξον, τρακατρούκες και τεράστια κουδούνια προβάτων και εγένετο τόση οχλοβοή ώστε ενόμιζε κανείς ότι ευρίσκετο εις στάνην και όχι εις στάδιον.

Δεν δύναται βεβαίως κανείς ν’ απαγορεύση εις τους θαυμαστάς μιας ομάδος την ενθάρρυνσιν των παικτών της διά φωνών αλλά και δεν είνε υποχρεωμένος ο άλλος όστις πληρώνει ν’ ακούη την μουσικήν των κλάξον, κουδουνιών κλπ. Μερικοί φίλαθλοι επιχειρήσαντες να συστήσουν εις τους φέροντας τα προβατοκούδουνα φιλάθλους να παύσουν παρ’ ολίγον να ληντσαρισθούν.

Η αστυνομική Διεύθυνσις πρεπει να αποστέλλη αρκετήν δύναμιν διά την τήρησιν της τάξεως καθ’ εκάστην Κυριακήν μεταξύ των τόσων χιλιάδων θεατών οίτινες εις κάθε αγώνα κατακλύζουν το στάδιον του Ηρακλέους και να απαγορεύση εις τους διαφόρους φιλάθλους την χρήσιν κλάξον, προβατοκουδούνων και λοιπόν όπως συνέβη προχθές διότι υπάρχει φόβος εις την προσεχή Κυριακήν να ακούσωμεν ενθαρρύνσεις παικτών με γυφτοτούμπανα, πίπιζες, ύστερα με κομπούρες πασχαλιάτικες, με κανόνια και με τα πλέον βροντερότερα όπλα.

Το σύστημα της ενθαρρύνσεως των παικτών διά τενεκέδων προβατοκουδούνων κτλ. μας ενθυμίζει παλαιάς ημέρας εις την Τουρκίαν καθ’ ας εις τους διαφόρους αγώνας πεχλιβάνηδων παρώτρυναν αυτούς διά παρομοίων αργάνων».