Μέχρι τώρα καλά, ώρα για την υπέρβαση

Σε αυτό το καλοκαίρι υψηλής έντασης, υπάρχει και μία ομάδα που στήνεται και αποκτά μορφή. Σε πρώτη φάση, τα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά γιατί στοχευμένα, καλύφθηκαν στοιχεία που πέρυσι στοίχισαν όλους τους στόχους. 

Το βασικό κουσούρι του περυσινού ΠΑΟΚ ήταν ουσιαστικά το γεγονός πως δεν υπήρχε καθόλου κάλυψη στην αριστερή πλευρά. Και άντε στον Τάισον έδινες κάποιες ανάσες με Ντέλια και Πέλκα αργότερα, ελάχιστες από Σορετίρε. Ο Μπάμπα, κρέμασε και η ευθύνη δεν ήταν δική του. 

Το ροτέισον της αριστερής πλευράς, είναι κάτι υπαρκτό πλέον. Πίσω από τον Μπάμπα, υπάρχει ένας κανονικός μπαρουτοκαπνισμένος ποδοσφαιριστής όπως ο Τέιλορ, ενώ πίσω από τον Τάισον υπάρχουν πολλοί που μπορούν να καλύψουν, με πρώτο και καλύτερο τον Ιβανούσετς. 

Η άλλη παράμετρος, αφορά τον Μεϊτέ. Ο Λουτσέσκου τον θεωρεί τον καλύτερο χαφ του πρωταθλήματος και αν το βάλουμε βάσει βιογραφικού και το που ήταν κάποτε το ταβάνι του, έτσι είναι. Τον έχει για πρώτη φορά μαζί του στη προετοιμασία, είναι πηγή τακτικής σταθερότητας της ομάδας και πλέον ανήκει σε αυτή. Ο Καμαρά και ο Οζντόεφ που συμπληρώνουν την τριάδα είναι γνώστες των θέλω του προπονητή τους και πάμε παρακάτω.

Ο Κένι σήμερα στη πρωινή, πρόλαβε το σπριντ του Τάισον με τη μπάλα δυο φορές. Δύναμη, ταχύτητα, ξέρει να τη φέρνει στην αντίπαλη περιοχή. Δεν θα πω καλύτερος του Ότο γιατί είναι άλλο πράγμα. Για την ακρίβεια, είναι οι δύο άκρες παικτών που παίζουν την ίδια θέση. Όμως για τον Κένι το φεγγάρι είναι καλό. 

Στα συν των όσων βλέπω, είναι η αυτοπεποίθηση του Τσάλοφ. Προφανώς έχει περάσει το στάδιο προσαρμογής, προφανώς έχει μάθει το παιχνίδι της ομάδας του και αυτή αυτόν, οι επαφές του είναι πειστικές και απομένει να δούμε αν κάτι τέτοιο θα ισχύει και στα παιχνίδια. 

Προφανώς δεν ανήκω σε αυτούς που θα ανεβάσω Τσάλοφ για να πω πως η ομάδα δεν έχει ανάγκη βασικό φορ. Αυτό δεν αλλάζει. Αλλά το να μη καταγραφεί η βελτίωσή του, είναι απόκρυψη της πραγματικότητας. 

Με όλα τα παραπάνω, προστίθενται και οι μεταγραφές. Και εδώ, έχω καταλήξει σε κάποια πράγματα που πρέπει να διευκρινιστούν. 

Όλοι μας, δημοσιογράφοι, κόσμος κτλ, όταν κοιτάμε για φορ, βλέπουμε μόνο τα γκολ. Νορμάλ, αυτή είναι η αντανακλαστική αντίδραση, η φυσιολογική. Έλα όμως που τα ζητούμενα του προπονητή από τον φορ είναι εντελώς διαφορετικά. Όχι πως δεν θέλει να τη βάζει μέσα, αλλά όσο και να τη βάζει αν δεν είναι καλός στο συνδυαστικό, δεν πιέζει σαν σκύλος και δεν κινείται έξυπνα στον χώρο, δεν θα φορέσει ποτέ τη φανέλα του ΠΑΟΚ. 

Στη περίπτωση Σεντίρα για παράδειγμα, όλοι δαγκωθήκαμε. Ο προπονητής όχι, τον ήθελε, τον σκάουτινγκ το ίδιο. Κακώς λοιπόν δεν προχώρησε η ομάδα, ξέχωρα αν ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος για το τι θα προκύψει. Οι μεταγραφές προφανώς και δεν είναι δημοψήφισμα. Ας ελπίσουμε πως θα βγει σε καλό με την επόμενη επιλογή που θα προκύψει. 

Για μένα η διαφορά είναι στα χαφ. Η προτίμηση του φορ – χαμάλη πολυτελείας για να βγει το πλάνο, ορίζει ως κομβικό παίκτη για την αναβάθμιση του παιχνιδιού του ΠΑΟΚ τον χαφ που θα έρθει. Εκεί πρέπει να γίνει η σοβαρή επένδυση με παίκτη που θα έχει ποιότητα πάσας, αντίληψη, οξυδέρκεια. Με αυτούς τους μεσοεπιθετικούς που έχει η ομάδα, με τον Μεϊτέ καρφωμένο για να υπάρχει ισορροπία, ο παίκτης κλειδί είναι ο χαφ που αναμένεται να έρθει. 

Αν ο χαφ είναι τοπ, τότε ο έλεγχος του παιχνιδιού με αυτούς που υπάρχουν ήδη, θα είναι παιχνιδάκι για τον Ράζβαν. Και μετά, θα έχεις τον χρόνο να ψάξεις ένας δυναμικό στόπερ με αθλητικά χαρακτηριστικά που θα σου κλείσει την πεντάδα. 

Και εννοείται σε ότι κι αν συζητάμε, δεν υπάρχει χώρος για παραχώρηση Κωνσταντέλια. Μικρός είναι ακόμα, έχει χρόνο να κάνει την μετάβασή του αργότερα.