Να ξέρουμε και ποιοι είμαστε…

Αφορμή για το συγκεκριμένο κείμενο μου δόθηκε από τις αντιδράσεις που υπάρχουν στον ΠΑΟΚ μετά το άκουσμα της είδησης πως η επιλογή των Θεσσαλονικέων για την επίθεση είναι ο Ουαλίντ Σεντίρα, ενώ ερέθισμα πήρα και από τον ντόρο που έγινε για τον Ντόμινικ Κοτάρσκι.

Να ξεκαθαρίσω πως προφανώς στο άκουσμα της υπόθεσης Σεντίρα δεν έσκισα τα ρούχα μου, προφανώς και θα ήθελα μία πιο σίγουρη και δοκιμασμένη σε διάρκεια σε υψηλό επίπεδο λύση, όπως πχ ήταν αυτή του Λάριν που έπαιξε παράλληλα. Την ώρα που γράφω το κείμενο, ο ΠΑΟΚ δεν έχει συμφωνήσει με τη Νάπολι για τη μεταγραφή, αλλά είναι ένα καλό παράδειγμα για να αναλύσω μία ξεκάθαρη πραγματικότητα.

Επίσης, έχω πει και γράψει δεκάδες φορές πως είναι στα όρια του εκνευριστικού το δομικό θέμα της λειτουργίας του ΠΑΟΚ και ευελπιστώ πως σύντομα θα αλλάξει γιατί αυτό είναι το κλίμα που εισπράττω από την ΠΑΕ. Σε ένα τόσο ανταγωνιστικό προϊόν όπως είναι το ποδόσφαιρο, ο τρόπος λειτουργίας παίζει καθοριστικό ρόλο και ο ΠΑΟΚ έχει μία τάση ανόητης καθυστέρησης σε ό,τι κι αν κάνει.

Με δεδομένο λοιπόν το παραπάνω γεγονός, ο ΠΑΟΚ βρίσκεται πολύ κοντά στο να αποκτήσει με αγορά τον Μαροκινό επιθετικό. Τον οποίο είδαν, τους άρεσε, πήρε την έγκριση του προπονητή και πάμε παρακάτω.

Μπορεί ο Σεντίρα να δώσει λύση στο επιθετικό πρόβλημα του ΠΑΟΚ; Είναι το βασικό ερώτημα που παίζει. Η απάντηση είναι απλή. Ο ΠΑΟΚ έχει την καλύτερη επίθεση του πρωταθλήματος, δεν είναι αυτό το πρόβλημά του. Για μένα το πρόβλημα είναι στα χαφ και σίγουρα χρειάζεται αναβάθμιση στα στόπερ.

Ο Σεντίρα μπορεί να δώσει παραπάνω πράγματα από αυτούς που έφυγαν; Το άλλο κρίσιμο ερώτημα. Σιγά το δύσκολο, θα πω εγώ σε πρώτη φάση. Αλλά για να το σοβαρέψουμε, ο κάθε Σεντίρα για να αποδώσει, χρειάζεται ένα σκληρό γκρουπ, μία καλή σύνθεση χαρακτηριστικών γύρω του και ποιότητα. Στο τέλος της ημέρας θα την έχει ο ΠΑΟΚ; Αυτό είναι το ερώτημα.

Σε αυτή τη φάση, ο ΠΑΟΚ θα αποκτήσει σύντομα θέλω να πιστεύω έναν ακόμη επιτελικό που παίζει και στα αριστερά με βασικό προσόν την ποιότητα, έτσι ώστε να μη χρειαστεί ο Τάισον να παίξει 50 παιχνίδια, έχει να αποκτήσει έναν ακόμη φορ, έναν ακόμη χαφ και έναν ακόμη στόπερ. Αν οι επιλογές των δύο τελευταίων είναι αναβάθμιση και ο φορ χρήσιμος, τότε ο κάθε Σεντίρα θα κάνει τη δουλειά του.

Η αίσθηση πως οι Ελληνικές ομάδες μπορούν να κάνουν παπάδες στην αγορά, θα πρέπει να μας φύγει κάποτε. Ας δούμε λίγο τα φορ των μεγάλων ομάδων.

Ο Ολυμπιακός επέλεξε τον Ελ Καμπί για τρίτο. Με καριέρα μεταξύ Μαρόκο, Κατάρ, μικρή ομάδα Τουρκίας, τον πήρε ελεύθερο και αν υπάρχει μισός Ολυμπιακός που να πίστευε πως υπάρχει ενδεχόμενο να κάνει αυτά που κάνει, ας έρθει να μου το πει. Προφανώς κάτι είδε το σκάουτινγκ, αλλά αποκλείεται να φανταζόντουσαν έστω αυτοί που τον διάλεξαν πως θα κάνει αυτούς τους παπάδες.

Ο δεύτερος φορ του, είναι ο Γιάρεμτσουκ που μέχρι τα μέσα της σεζόν ήταν για να φεύγει, προερχόταν από τραγικές σεζόν με τη Μπριζ, όμως εκεί εμφανίστηκε ο κομβικός τύπος. Ο προπονητής και η εμπιστοσύνη που του έδειξε. Το κρατάμε αυτό γιατί είναι σημαντικό στοιχείο διαχείρισης.

Ο Παναθηναϊκός έχει τρία φορ. Ο Ιωαννίδης από τον Λεβαδειακό, ο Γερεμέγιεφ από τα αζήτητα της Σουηδίας και ο Κάρολος που αποκτήθηκε από τον ΠΑΟΚ ως παίκτης της Γκαγκελόνια και είναι εξοικειωμένος με το πρωτάθλημα.

Η ΑΕΚ, σήμερα έχει τον Πιερό που διέπρεψε στα γήπεδα του Ισραήλ και δεύτερος σήμερα που μιλάμε, το τοπ πρότζεκτ της, είναι ο Ζίνι που τον πήρε από την Ανγκόλα αν δεν κάνω λάθος και διέπρεπε στην Κομπότης Αρένα. Για 1,5 μήνα, παλεύει να συμφωνήσει τον Ντέσερς από τη Ρέιντζερς, στα 31 του, με καριέρα που κινείται μεταξύ Ολλανδίας – Βελγίου – Σκωτίας και μία χρονιά στο Καμπιονάτο με την Κρεμονέζε που πέτυχε τα ίδια γκολ με τον Σεντίρα στη Φροζινόνε.

Για να επιστρέψω στα του ΠΑΟΚ, ο Λάριν που θα περνούσε καλύτερα επικοινωνιακά γιατί έχει ένα πιο σταθερό βιογραφικό, δεν μπήκε καν στην διαδικασία να απαντήσει στις κλήσεις του ΠΑΟΚ, ενώ υπήρχε συμφωνία με τη Μαγιόρκα. Και μάλιστα δεν απάντησε στις κλήσεις, ο ελληνοκαναδός ατζέντης του. Με τη συμφωνία βέβαια να μην είναι αγοράς, αλλά δανεισμού με οψιόν.

Για να καταλήξουμε, αν το αναλύσουμε λίγο παραπάνω, το επίπεδο των φορ που βρίσκονται στις μεγάλες ομάδες είναι πάνω – κάτω το ίδιο. Η χημεία, οι συγκυρίες, η διαχείριση, το κλίμα, είναι τα στοιχεία που κάνουν τη διαφορά. Καμία περίπτωση ποδοσφαιριστή δεν είναι καταδικασμένη όταν έχει τα βασικά στοιχεία. Αν θέλω να ωραιοποιήσω την επιλογή Σεντίρα, θα γράψω τα γεγονότα όπως βολεύουν. Ότι τον αγόρασε η Νάπολι, πως έχει σεζόν με πολλά γκολ, πως στη μία σεζόν που είχε ρόλο στο Καμπιονάτο ήταν καλός, πως η Εσπανιόλ έκανε φάσεις με το σταγονόμετρο, πως οι δανεισμοί τον κούρασαν κτλ. Όμως το ζητούμενο δεν είναι το τι θα γραφτεί, αλλά το τι θα γίνει στο χορτάρι.

Κλείνοντας θα πρέπει να αναφερθώ στην υπόθεση Κοτάρσκι. Σε μία εποχή κρίσης στον ΠΑΟΚ, η πώληση 5 συν 1,5 εκατ. για τον Κροάτη χαρακτηρίστηκε ξεπούλημα. Από το 1,5 το ένα είναι κλειδωμένο, άρα μιλάμε για 6 εκατ. ευρώ, για παίκτη που η μεγαλύτερη πρόταση που είχε φέρει ήταν της Τζένοα με 3,5 πέρυσι.

Επειδή πάλι πρέπει να συνδυάζουμε και το τι έχει συμβεί με άλλες πωλήσεις τερματοφυλάκων, ο Λιβάκοβιτς πχ που είναι βασικός στη Κροατία, πουλήθηκε στη Φενέρ με 8 εκατ. ευρώ. Και οι Τούρκοι πληρώνουν εύκολα.

Ο Σα, όταν έφυγε από τον Ολυμπιακό, πήγε στη Γουλβς του Μέντεζ, έχοντας μάνατζερ τον Μέντεζ και η μεταγραφή έγινε στα 8 εκατ. Ο Ρομπέρτο έφυγε από τον Ολυμπιακό με 5 εκατ. ευρώ.

Η αγορά δεν πληρώνει τους τερματοφύλακες εκτός αν μιλάμε για περιπτώσεις τύπου Ονάνα που ακόμα και σήμερα κάθε Πέμπτη μαζεύονται στο Μιλάνο και γιορτάζουν την πώληση ή για αγορές τύπου Σαουδικής Αραβίας που αν ψάξουμε κάτι θα βρούμε.

Το κακό στη προκειμένη περίπτωση, είναι πως στον ΠΑΟΚ που είναι υπό κρίση για διάφορους λόγους που δεν είναι της παρούσης, ο λαϊκισμός των ηλιθίων επικρατεί κόντρα στη πραγματικότητα. Για μία περίπτωση μάλιστα που όλοι γνωρίζαμε πως θα πουληθεί και ο ΠΑΟΚ έχει καλυμμένη τη θέση με αξιόλογους αθλητές και σε διαφορετικές ηλικίες.