Το impact Γιακουμάκη: Ποιος είναι ο φορ που ταιριάζει στον ΠΑΟΚ;

Για χρόνια, ο ΠΑΟΚ έψαχνε τον επιθετικό που θα συνδύαζε δύναμη, ένταση, κίνηση στον χώρο, ικανότητα στο τελείωμα φάσεων, αλλά και την αντοχή να σηκώνει το βάρος ενός ρόλου που στον Δικέφαλο είναι πάντα μεγαλύτερο απ’ όσο φαίνεται. Η θέση του φορ είναι ένα μόνιμο θέμα συζήτησης, μια ανοιχτή «πληγή», μια διαρκής αναζήτηση.

Ο Γιακουμάκης όμως δεν ήρθε απλώς να καλύψει ένα κενό. Ήρθε να δώσει μορφή σε κάτι που ο ΠΑΟΚ για χρόνια ήξερε ότι χρειάζεται, αλλά δεν έβρισκε. Και η πορεία του μέχρι σήμερα μοιάζει να δικαιώνει κάθε προσδοκία, ακόμη και αυτές που δεν ειπώθηκαν ποτέ φωναχτά.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή...

Δεν ήρθε στην Τούμπα με αυτόν τον αέρα και τη σιγουριά ενός ποδοσφαιρικού «σταρ». Είχε μέσα του άγχος. Το άγχος να αποδείξει. Να δείξει ότι είναι σημαντικός, ότι αξίζει, ότι μπορεί να «κουβαλήσει» μια ομάδα που ζει σε διαρκή ένταση. Ένα παιδί που δεν δίστασε να πακετάρει βαλίτσες και να την... κάνει στο εξωτερικό, γιατί στην Ελλάδα ίσως να αισθανόταν ότι ποτέ δεν θα είναι αρκετός. 

Έξω ίσως τον πρόσεχαν περισσότερο, ίσως κάποιοι πίσω στην πατρίδα του να μην τον μέτρησαν σωστά, να τον έκριναν με ένα δοκάρι και έξω, με ένα χαμένο πέναλτι, όπως αυτό με την Εθνική, σε ένα παιχνίδι που έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη του. Άλλωστε το κεφάλαιο «Εθνική» δεν άνοιξε ξανά για εκείνον από εκείνο το ματς. Ή μάλλον για να είμαστε ακριβείς δεν τον κάλεσαν ξανά... 

Έξω μέτρησε δυνάμεις, αγκάλιασε κάθε πρόκληση που του παρουσιάστηκε χωρίς να διστάσει να βγει από τη ζώνη άνεσής του. Πέρασε τον Ατλαντικό, φτάνοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες για λογαριασμό της Atlanta United, όπου η προσαρμογή σε νέο πρωτάθλημα, διαφορετικούς ρυθμούς και απαιτήσεις ήταν μονόδρομος. Κάθε παιχνίδι, κάθε προπόνηση, ήταν ευκαιρία να επιβεβαιώσει την αξία του, να χτίσει εμπιστοσύνη και να ωριμάσει ως παίκτης αλλά και ως άνθρωπος. Ο επόμενος σταθμός τον έφερε στο Μεξικό, σε μια χώρα που ζει και αναπνέει ποδόσφαιρο...

Η Ελλάδα δεν τον τρόμαζε ακριβώς, αλλά όπως δεν του έδειξαν εμπιστοσύνη, δεν τους είχε κιόλας. Η καρδιά και η οικογένεια «φώναζαν» για επαναπατρισμό, αλλά εκείνος είχε αποτινάξει επαγγελματικά οτιδήποτε είχε χρώμα ελληνικό. Μέχρι να βρεθεί στο δρόμο του ο ΠΑΟΚ...

Συστήθηκε ως ένας απόλυτα συγκροτημένος τύπος. Σε κάθε λέξη του σε κέρδιζε, με μία δομημένη σκέψη. Στο φινάλε, ένας ωραίος τύπος που δεν αρκέστηκε να πει όσα ηχούν ωραία στα αυτιά μας. Και δη του κόσμου... Ήξερε γιατί γύρισε, ήξερε γιατί τον ήθελαν. Τα υπόλοιπα στο γήπεδο.

Εκεί δεδομένα ήθελε χρόνο, αλλά ο ΠΑΟΚ λειτουργεί από πάντα υπό πίεση και αυτή γίνεται ακόμη μεγαλύτερη όταν ο προπονητής σου είναι ο Ραζβάν Λουτσέσκου. Ένας άνθρωπος που δεν χαρίζεται και απαιτεί αυστηρά από τον φορ του να είναι κάτι παραπάνω από εκτελεστής. Να είναι ο πρώτος αμυντικός, ο παίκτης που ενώνει τις γραμμές, ο «κόμβος» του παιχνιδιού. Ο Γιακουμάκης μπήκε άμεσα στο νόημα. Απέβαλε το άγχος. Άρχισε να παίζει πιο ελεύθερα. Κι από εκείνη τη στιγμή, η πορεία του άλλαξε. Και μαζί του άλλαξε και ο ΠΑΟΚ. 

Πολλοί θα πουν πως απέναντι στον Άρη έκανε την πιο γεμάτη του εμφάνιση, πετυχαίνοντας και δύο γκολ. Δεν είναι αλήθεια. Ο Γιακουμάκης έχει κάνει κι άλλα τέτοια παιχνίδια. Με κίνηση, πρέσινγκ, επαφές, μονομαχίες, υπομονή και επιμονή, απλώς χωρίς γκολ. Και επειδή ο φορ κρίνεται από το γκολ, πολλές από αυτές τις εμφανίσεις του «θάφτηκαν» από τους αριθμούς. Με τη φανέλα του ΠΑΟΚ έφτασε τα εννέα τέρματα συνολικά γιατί από ένα σημείο και έπειτα, ήταν δεδομένο πως το ποδόσφαιρο θα τον ανταμείψει...

Το σύννεφο των ενοχλήσεων

Η μοναδική σκιά πάνω από αυτή την «πληθωρική» εικόνα κόντρα στον Άρη ήταν ο τραυματισμός του στον δικέφαλο. Οι ενοχλήσεις που τον ανάγκασαν να βγει πρόωρα από το ντέρμπι έχουν ανησυχήσει τον ΠΑΟΚ εν όψει της Λουντογκόρετς. Γιατί η αλήθεια είναι πως η ομάδα δεν έχει το περιθώριο να τον χάσει. Η φόρμα του, η παρουσία του, η αυτοπεποίθησή του, όλα είναι κομμάτια που δύσκολα αντικαθίστανται.

Πίσω του, τα πράγματα δεν είναι απλά...

Ο Τσάλοβ έχει χάσει καθαρά έδαφος στην εσωτερική ιεραρχία. Η εικόνα του στα παιχνίδια, η έλλειψη επιρροής, η δυσκολία να ταιριάξει στο στυλ που ζητά ο Λουτσέσκου, όλα έχουν οδηγήσει στο προφανές, ότι αυτή τη στιγμή δεν είναι ο παίκτης στον οποίο θα στραφεί η ομάδα. Και αυτό αποτυπώθηκε ξεκάθαρα στο ντέρμπι. Όταν χρειάστηκε αλλαγή στην κορυφή, ο Λουτσέσκου κοίταξε προς τον νεαρό Μύθου. 

Ο τραυματισμός, ας ελπίσουμε πως είναι μία μικρή παρένθεση, σε μία «μεγάλη», όπως εξελίσσεται παρουσία του Γιακουμάκη με τα ασπρόμαυρα, που μπορεί επιτέλους να βάλει τελεία και στη συζήτηση, ποιος είναι ο φορ που πραγματικά ταιριάζει στον ΠΑΟΚ; Και, κυρίως, μήπως τελικά ο Δικέφαλος τον έχει ήδη βρει;