Ένας πατέρας – σύμβολο και ένα μεγάλο “πρέπει
SHARE:

Είναι μερικοί άνθρωποι που στη θέα τους, καλείσαι να σωπάσεις. Καλείσαι να σκύψεις το κεφάλι κι απλά να τους ακούσεις, να υποκλιθείς στο μεγαλείο τους και κυρίως, να προβληματιστείς. Ένας τέτοιος, ήταν ο κύριος Λουκάς. Ο πατέρας του -σπουδαίου- Γιάννη, που πάντα και παντού ήταν, είναι και -κυρίως- ΠΡΕΠΕΙ να είναι κι από εδώ και πέρα δίπλα στον αγαπημένο του ΠΑΟΚ.
Ο άνθρωπος, αυτός, αφιέρωσε κυριολεκτικά τη ζωή του στο παιδί του. Ένα παιδί που από πολύ-πολύ μικρό έπρεπε να παλέψει για να ζήσει, για να συνεχίσει να αναπνέει. Κι έπρεπε να το κάνει αυτό, εξαιτίας λάθους άλλων ανθρώπων. Μια τυπική επίσκεψη στον παιδίατρο για εμβολιασμό, αποδείχθηκε μοιραία για τον Γιαννάκη, που ήταν μόλις 11 μηνών. Το εμβόλιο προκάλεσε παρενέργειες στον οργανισμό του κι έφτασε κοντά στο θάνατο, αλλά από τότε είχε μέσα του μία απίστευτη δύναμη. Πάλεψε για σχεδόν ένα μήνα στην εντατική και τότε, οι γιατροί ενημέρωσαν τους γονείς του πως η πιθανότητα να προκληθεί βλάβη στον οργανισμό από το εμβόλιο ήταν μία στο εκατομμύριο.
Δυστυχώς όμως τα πράγματα δεν ήταν έτσι… Μετά από σχεδόν τρία χρόνια, η οικογένεια του Γιάννη πήρε την απόφαση να απευθυνθεί σε ιδιωτικούς γιατρούς στο εξωτερικό και μέσα από αυτή τη διαδικασία, αποδείχθηκε πως το χαλασμένο εμβόλιο προκάλεσε ανεπανόρθωτη βλάβη στον εγκέφαλό του. Βαριάς μορφής εγκεφαλοπάθεια άνω και κάτω άκρων και καταστροφή των κυττάρων του λόγου, με τον Γιαννάκη να καθηλώνεται στο ειδικό αμαξίδιο.
Κι όμως, υπήρξε κάτι που τον έκανε να χαμογελάσει ξανά. Που τον έκανε να βρει μία δύναμη, μία δεύτερη ανάσα. Ο ΠΑΟΚ έκανε τα μάτια του να λάμπουν από χαρά και η περιγραφή του κυριου Λουκά, για το πώς έγινε αυτή η πρώτη, σύνδεση, είναι ενδεικτική: “Μόλις γύρισα σπίτι από τη δουλειά εκείνη την ημέρα ο Γιαννάκης μου έκανε νόημα για τον ΠΑΟΚ. Ήθελε να μου πει πως κέρδισε ο ΠΑΟΚ κι ότι εκείνος είναι ΠΑΟΚ όπως κι εγώ. Το συζητούσα με τους συναδέλφους μου πως ο μικρός έγινε ΠΑΟΚ και τότε μου πέταξαν την ιδέα να τον πάμε σε κάποιο αγώνα της ομάδας“, έχει πει σε συνέντευξή του.
Αυτό ήταν! Δεν έλειψε σχεδόν ποτέ από το πλευρό της ομάδας και ήταν πάντα εκεί, δίπλα, σε κάθε τμήμα, σε κάθε αθλητή που φορούσε τα ασπρόμαυρα, με τη φιγούρα του να ταυτίζεται με τον σύλλογο. Εξελίχθηκε στο απόλυτο σύμβολο, στο απόλυτο πρόσωπο που αγαπούσε όσο τίποτα άλλο την ασπρόμαυρη φανέλα.
“Δεν έχει άλλο τρόπο έκφρασης και από την ένταση ιδρώνει, γίνεται μούσκεμα. Τα καταλαβαίνει όλα. Με το πέρασμα των χρόνων έχει αποκτήσει τέτοια εξοικείωση που ξέρει και τους κανονισμούς και καταλαβαίνει πότε μας αδικούν. Ο ΠΑΟΚ είναι η ζωή του. Του δημιουργεί μεγάλη ψυχολογική ανάταση. Αν δεν πηγαίνει στο γήπεδο θα μαραζώσει“, έλεγε ο κύριος Λουκάς, όταν τον ρωτούσαν για την αγάπη του Γιάννη για τον ΠΑΟΚ. Δεν πρόκειται απλά για μία ομάδα την οποία λατρεύει. Πρόκειται για το “φάρμακό” του, για τη ζωή του.
Ο κύριος Λουκάς δε βρίσκεται πια δίπλα του. Έδωσε κι αυτός τη δική του μάχη και “έσβησε”, αφήνοντας πίσω του ένα σπουδαίο παιδί που ΠΡΕΠΕΙ να στηριχθεί από όλους. Τώρα, είναι η στιγμή που η οικογένεια του ΠΑΟΚ οφείλει να σταθεί περισσότερο από ποτέ δίπλα του και να τον αγκαλιάσει, όπως αγκάλιαζε κάθε φορά αυτός τους αγαπημένους του “ήρωες” που φορούν τα ασπρόμαυρα.
Ο -σπουδαίος- πατέρας του εξελίχθηκε άθελά του στο απόλυτο παράδειγμα δύναμης και σεβασμού κι εμείς, το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κρατήσουμε ζωντανό το όνειρο του Γιάννη και να του ανταποδώσουμε έστω και στο ελάχιστο όσα μας έχει προσφέρει επί σειρά ετών μαζί με τον πατέρα του. Οι δυο τους. Με τα χαμόγελα και την παρουσία τους παντού και πάντα…