«Τελειωμένοι» παίκτες, «εμμονικός» προπονητής, «παρατημένη» ομάδα

Ο ΠΑΟΚ έδειξε το βράδυ της προπερασμένης Κυριακής ότι δεν ξόφλησε, έχει ακόμα πολλές ζωές σαν μία επτάψυχη γάτα.

Όσοι πόνταραν στην αποδόμηση και την αποσταθεροποίηση του, κρύφτηκαν απογοητευμένοι, μέχρι την επόμενη κρίση αποτελεσμάτων.

Ο Δικέφαλος δεν έγινε ομαδάρα, με μία νίκη. Έχει ακόμα πολλά, ορατά και σοβαρά προβλήματα να λύσει. Ωστόσο, δεν ήταν και για πέταμα.

Όλες οι μετρήσεις, όλα τα προηγμένα (ή μη) στατιστικά τον εμφανίζουν στην κορυφή (ή κοντά στην κορυφή) σε όλες τις στατιστικές κατηγορίες που δείχνουν πόσο καλά λειτουργεί μία ομάδα στο γήπεδο.

Ο ΠΑΟΚ είναι πρώτος και στα Xgoals, αλλά και στα λιγότερα Xgoals των αντιπάλων του. Είναι πρώτος στις περισσότερες κλασικές ευκαιρίες, πρώτος σε ανακτήσεις μπάλας στο τελευταίο τρίτο, πρώτος σε εύστοχες μεταβιβάσεις, δεύτερος σε κατοχή, όλα αυτά είναι απτά στοιχεία ότι η ομάδα λειτουργεί καλά. Ίσως καλύτερα από οποιαδήποτε άλλη στην Ελλάδα.

Παρόλα αυτά αμφισβητείται περισσότερο από κάθε άλλη, έχει τον χαμηλότερο βαθμό αποδοχής και παραδοχής από τον ίδιο τον κόσμο της, που της συμπεριφέρεται σαν να περιφέρεται άσκοπα στο γήπεδο.

Ο ΠΑΟΚ δεν θα πάρει το πρωτάθλημα αν κερδίσει στην OPAP Arena την προσεχή Κυριακή και μείνει μόνος στην κορυφή και ούτε θα το χάσει αν ηττηθεί και βρεθεί στο -5 από την κορυφή.

Ο δρόμος είναι πολύ μακρύς και το μόνο που μπορεί να τον διατηρήσει στις σωστές ράγες είναι η ψυχραιμία, η (υπο)στήριξη και το φιλικό χτύπημα στην πλάτη ακόμα και στις στραβές.

Αυτά άλλωστε ήταν και τα μυστικά των δύο προηγούμενων πρωταθλημάτων. Η θετική αύρα, η βεβαιότητα πως ακόμα και αν στραβώσει κάτι (συμβαίνει συχνά στο ποδόσφαιρο ακόμα και στους καλύτερους) στο τέλος της ημέρας, ο ΠΑΟΚ θα περάσει πάνω από όλους.

Μετά από τόσα χρόνια, θα έπρεπε όλοι να έχουν αντιληφθεί πως παίζεται το έργο…