Η «μορφάρα» του ΠΑΟΚ που έμεινε θρυλικός για τις αργοπορίες του και έκοψε την μπάλα μόλις στα 28 του

Αλήθεια ποιος ήταν στην πραγματικότητα ο Ιφεάνι Ουντέζε; Ένας παίκτης που «τρύπησε» το ταβάνι του; Ή ένας τύπος που μπορούσε πολλά περισσότερα, αλλά ζώντας σε ένα δικό του, ολίγον τι και φαντασιακό, κόσμο «τσακώθηκε» με τον επαγγελματισμό και αδίκησε εν τέλει τον εαυτό του; Έχουν μείνει παροιμιώδεις οι άδειες που έπαιρνε για να πάει στην πατρίδα του, τη Νιγηρία, και… ξεχνούσε να επιστρέψει.

Η αλήθεια, καταπώς συχνά συμβαίνει, βρίσκεται κάπου στη μέση. Ουσία είναι πως δεν έγινε τυχαία ένα από τα αγαπημένα παιδιά του Ντούσαν Μπάγεβιτς, αυτός άλλωστε τον πήρε στην Τούμπα, το καλοκαίρι του 2000. Ο «Πρίγκιπας του Νερέτβα» και ο αυτοπροσδιοριζόμενος ως «Πρίγκιπας» (επειδή ο πατέρας του ήταν αρχηγός σε ένα χωριό στη Νιγηρία!), έκαναν… χωριό. Και αν ο Σερβοέλληνας προπονητής έκανε πού και πού τα στραβά μάτια για τα καμώματα του Νιγηριανού, δεν ήταν κάτι που (θα) έκανε για τον οποιονδήποτε. Χώρια ότι ο τότε ποδοσφαιριστής του είχε ένα κάποιο δίκιο να αντιδράει περίεργα. Του χρωστούσανε λεφτά, είχε την ατυχία να πέσει σε μια εποχή που ο ΠΑΟΚ καμία (οικονομική) σχέση δεν είχε με σήμερα και μαστιζόταν από τέτοιου είδους ζητήματα.

Ναι. Ιφεάνι Ουντέζε και Ελλάδα κάνει ρίμα ουσιαστικά μόνο με τον Δικέφαλο του βορρά. Μπορεί να τον πρωτοείδαμε στην Καβάλα, όπου κατέγραψε 3 πολύ δυνατές σεζόν, αλλά στη Θεσσαλονίκη ήταν που έφτιαξε για τα καλά το όνομά του στον μικρόκοσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Τη χρονική περίοδο 2000-06. Που εμπεριέχει και ένα μικρό διάστημα δανεισμού στη Γουέστ Μπρομ (2003). Πήγε και στην ΑΕΚ για λίγο, ένα εξάμηνο σκάρτο έκατσε την περίοδο 2006-07. Επέστρεψε στον ΠΑΟΚ και έκλεισε την καριέρα του λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού στο γόνατο μόλις στα 28 του χρόνια.  Στην ουσία δηλαδή ο σκληροτράχηλος αυτός αμυντικός αγωνίστηκε στο ελληνικό πρωτάθλημα σερί για σχεδόν μια δεκαετία.

Δεν του έμεινε παράπονο για το σύντομο της καριέρας του και πάντα έλεγε πως το απόλαυσε όσο κράτησε και ότι ένιωθε χορτασμένος, ενώ έκανε πράξη και το μεγάλο του όνειρο, παίζοντας σε Μουντιάλ (το 2002) με τους «Σούπερ Αετούς». Χάρη, παρεμπιπτόντως, στον τότε γιατρό του ΠΑΟΚ, Γιώργο Οικονομίδη που τον χειρούργησε στο χέρι τον Απρίλιο και του επέτρεψε να είναι «ΟΚ» για τη διοργάνωση στα γήπεδα της Ιαπωνίας και της Νότιας Κορέας, λίγο καιρό μετά.λλάδα, ο Ιφεάνι Ουντέζε ποτέ δεν έχει πάψει να παρακολουθεί τα τεκταινόμενα στους «Ασπρόμαυρους». Δέθηκε άλλωστε με την ομάδα, με τον κόσμο της. Και ό,τι άσχημο πέρασε, οικονομικής φύσης, το έχει από καιρό ξεχάσει – το μόνο που δεν συγχωρεί είναι κάποιες ρατσιστικές επιθέσεις που βίωσε σε γήπεδα εκτός Τούμπας. «Ο ΠΑΟΚ είναι η ομάδα της ζωής μου. Όπως μου αρέσει να λέω, από τότε που έπαιξα εκεί, το αίμα μου έγινε και λίγο μαύρο λόγω της ομάδας», είχε πει, σε συνέντευξή του, μια εποχή που έριχνε γέφυρες επικοινωνίας με τους Θεσσαλονικείς, θέλοντας να τους πείσει να του δώσουν ρόλο σκάουτ στην ομάδα.

Στο Λάγος, στην πατρίδα του, έγινε επιχειρηματίας, ασχολήθηκε με μεταφορές καυσίμων, δημιούργησε ακαδημία ποδοσφαίρου, ενώ ακολούθησε και καριέρα σχολιαστή, κυρίως στο ραδιόφωνο. Η αυτοκαταστροφική πλευρά του χαρακτήρα του πάντως δεν σταμάτησε ποτέ να τον κρατάει πίσω, είχε γραφτεί προ ολίγων ετών πως αντιμετώπισε θέματα με αλκοόλ και τζόγο και ότι είχε κινδυνεύσει να μείνει άστεγος. Να έγινε άραγε ο Ιφεάνι Ουντέζε ένας «έκπτωτος πρίγκιπας»; Για το ελληνικό ποδόσφαιρο πάντως, θα είναι πάντα ένας ξεχωριστός… ευγενής. Και σήμερα (21/7) που γίνεται 45 ετών του ευχόμαστε ολόψυχα να τα χιλιάσει!