Αετός μ' οκτώ κεφάλια...

41 δευτερόλεπτα! Είχαν περάσει μόλις 41 δευτερόλεπτα στο επίσημο ντεμπούτο του με τα γάντια του ΠΑΟΚ όταν είδε την μπάλα να αναπαύεται στα δίχτυα του. 

Καταστροφή!

Ο αντίπαλος τερματοφύλακας έκανε ένα ακίνδυνο βολέ, ο Γιάννης Κάργας… τυφλώθηκε από τον ήλιο, με το πίσω μέρος του κεφαλιού του έκανε την τέλεια ασίστ για τον αντίπαλο, εκείνος σαστισμένος άργησε να βγει και η Λέφσκι έβαλε πολύ νωρίς τις βάσεις για το απόλυτο σενάριο καταστροφής.

Εκείνος, παρέμεινε ανέκφραστος. 

Φόρεσε αυτό το κρύο, παγωμένο, ψαρωτικό, διαπεραστικό βλέμμα, που δύσκολα μπορείς να ερμηνεύσεις.

Το διατήρησε ίδιο για τρία σερί χρόνια. Ήταν αδύνατον να καταλάβεις από το πρόσωπο του αν λυπάται, αν χαίρεται, αν φοβάται, αν θυμώνει, αν είναι σίγουρος ή ανασφαλής. 

Γι’ αυτό και έμοιαζε σχεδόν ανίκητος στις εκτελέσεις πέναλτι. Ήταν αδύνατον να τον «διαβάσεις», να τον ψυχολογήσεις, να τον σπάσεις ψυχολογικά. 

Ένα ρομπότ. Ένα ρομπότ με εξελιγμένο λογισμικό, με ατσάλινη πνευματική δύναμη, που ακόμα και στις στραβές του, δεν άφησε ποτέ να φανεί ότι / αν είναι ευάλωτος.

Ο Ντομ ήρθε ως ένας ακόμα ξένος τερματοφύλακας και αποχωρεί -κατά την ταπεινή άποψη του γράφοντος- ως ο κορυφαίος τερματοφύλακας στην ιστορία του ΠΑΟΚ. 

Σίγουρα, ως ο πιο skilled από όλους. 

Ήρθε ως «λαχείο», ως «στοίχημα» με μία επαγγελματική σεζόν στα χέρια του σε μία μικρομεσαία ομάδα της Κροατίας και αποχωρεί έχοντας αγγίξει την «αγιοποίηση» μετά από κάποιες μυθικές εμφανίσεις του.

Ακόμα και λογιστικά, αν το δει κάποιος, αποκτήθηκε με 2 εκατομμύρια και (φαίνεται πως) αποχωρεί με 5+1,5, μοιάζει με τον ορισμό του success story.

Χμμμ. Και ναι και όχι.

Εκτός από «ρομπότ», ο Ντομ είναι και κάτι άλλο, που τον χαρακτηρίζει ακόμα περισσότερο: καριερίστας. Στο μυαλό του όλα είναι τακτοποιημένα με κουτάκια. Από την πρώτη ημέρα που έβαλε την υπογραφή του στον ΠΑΟΚ είχε ένα πολύ συγκεκριμένο πλάνο καριέρας στο κεφάλι του.

Θα παίξει δύο-τρία χρόνια εδώ, θα πάρει μεταγραφή σε κάποιο από τα Top-5 πρωταθλήματα της Ευρώπης, θα γίνει νούμερο ένα στην Εθνική Κροατίας, θα είναι βασικός στο Euro 2028 μαζί της.

Τότε πως καταλήγει στην Κοπεγχάγη; Είναι δα το πρωτάθλημα Δανίας, πιο ελκυστικό από το ελληνικό; Τι μπορεί να συνέβη εδώ;

Πρώτα από όλα μία εξήγηση. Μία μεταγραφή είναι μία τριμερής σχέση. Πρέπει να την θέλουν όλοι. Κανείς δεν μπορεί να σπρώξει κάποιον σε μία άλλη ομάδα, μα και κανείς δεν μπορεί να φύγει μόνος του.

Ο Κοτάρσκι ήταν φευγάτος. Καιρό τώρα. Στο μυαλό του είχε σχηματοποιηθεί η ιδέα ότι αυτό το καλοκαίρι θα κουνούσε μαντίλι. Για κάπου ψηλότερα. Έτσι πίστευε, τουλάχιστον…

Είχε πάρει, άλλωστε, την υπόσχεση καιρό τώρα, ότι ο ΠΑΟΚ δεν θα σταθεί εμπόδιο στον δρόμο του. Ήταν μία αμοιβαία συμφωνία, ότι αυτό το καλοκαίρι θα είχαμε τίτλους τέλους. 

Γι’ αυτό και ο Δικέφαλος είχε πάρει τις αποφάσεις του. Στον προγραμματισμό για την νέα χρονιά, ο Κροάτης ήταν φευγάτος. Η διάδοχη κατάσταση ήταν ήδη έτοιμη. Βασικός ο Παβλένκα (γι’ αυτό άλλωστε πείστηκε να ανανεώσει), ισχυρός αντίζηλος ο Γκουγκελασβίλι. 

Μιλημένα, ξηγημένα.

Πέρσι, τέτοια εποχή, το όνομα του Κροάτη γράφτηκε ακόμα και για την Μπάγερν Μονάχου! 

Δεν ήταν ένα ρεαλιστικό σενάριο, παρά μία φωναχτή σκέψη των Βαυαρών, μα τροχιοδεικτική για το ράφι στο οποίο έπαιζε το όνομα του.

Στο μυαλό του δημιουργήθηκαν προσδοκίες. Ο εκπρόσωπος του, ο φημισμένος Φεντερίκο Παστορέλο πίστευε ότι με τις άκρες του, θα μπορέσει να φέρει κάτι μεγάλο.

Τελικά, δεν ήρθε τίποτα! Ένα ολόκληρο καλοκαίρι και σε επίπεδο επίσημης πρότασης και δεν ήρθε τίποτα! 

Οι μεταγραφικές καραμπόλες που περίμεναν όλοι (αναγκαίο για να ξεκινήσει να κινείται η αγορά τερματοφυλάκων) δεν προέκυψαν ποτέ, τα κομμάτια του ντόμινο παρέμειναν όλα στην θέση τους και ο ΠΑΟΚ αίφνης έφτασε να πρέπει να προπονήσεις με 5 γκολκίπερ, εκ των οποίων τουλάχιστον οι δύο ήθελαν να φύγουν! Αδιέξοδο.

Αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, ο Ντομ έκανε πέρσι την χειρότερη από τις τρεις σεζόν του στον ΠΑΟΚ, κάποια στιγμή παρασύρθηκε κι αυτός στην γενική μετριότητα και την αμυντική ανασφάλεια.

Δεν είναι ένα αυθαίρετο συμπέρασμα, αλλά πόρισμα analytics, προηγμένων στατιστικών που κοιτάνε πια όλες οι ομάδες.

Άρχισε να τρώει σημαντικά γκολ που δεν έτρωγε άλλες χρονιές (με τον Βόλο και τον ΟΦΗ στην Τούμπα, ένα φάουλ από 40 μέτρα στο Καραϊσκάκης), να μην είναι το ίδιο σίγουρος στις μεταβιβάσεις του με τα πόδια και πιο ανασφαλής στις εξόδους του.

Παρέμεινε σπουδαίος, καθοριστικός σε πολλά ματς, αλλά για την αγορά, έκανε ένα βήμα προς τα πίσω. Και η αγορά, σπάνια κάνει λάθος στις εκτιμήσεις της.

Η απουσία προτάσεων από τα Top-5 πρωταθλήματα ήταν απόρροια της φετινής μέτριας (για την κλάση του) χρονιάς του.

Τα 5+1,5 εκατομμύρια ίσως ακούγονται λίγα», μα αν τελικά τελειώσει η μεταγραφή αποτελούν την ακριβότερη πώληση τερματοφύλακα από το ελληνικό πρωτάθλημα. 

Κι αν έχει κάποια σημασία θα είναι η δεύτερη ακριβότερη μεταγραφή της Κοπεγχάγης, μετά από τα 6,2 που έδωσαν στην Λίβερπουλ για τον Πολωνό τερματοφύλακα (ω, τι σύμπτωση) Καμίλ Γκραμπάρα, τον οποίο εξέλιξαν και πούλησαν στην Βόλφσμπουργκ. 

Αυτή η… μικρή λεπτομέρεια μπορεί να εξηγεί και την απόφαση του Κοτάρσκι να πειστεί από το πρότζεκτ των Δανών.

Ένα ρεαλιστικό, δίκαιο deal, σχεδόν μονόδρομος έτσι όπως είχε εξελιχθεί η κατάσταση για όλες τις πλευρές. 

Δεν μπορείς να κρατήσεις κανέναν που στο μυαλό του έχει φύγει, μα συνάμα δεν μπορείς να δεχθείς ξανά κάποιον πίσω, όταν ήδη έχεις γυρίσει σελίδα.

Αν αυτό είναι το τέλος, μετά από 139 παιχνίδια με τα γάντια του, ο Ντομ αποχωρεί ως ένας σύγχρονος «θρύλος» του ΠΑΟΚ, αφήνοντας τον πήχη σε δυσθεώρητο ύψος για τους διαδόχους του.

Φεύγει αφήνοντας πίσω του βαριά κληρονομιά, διδάσκοντας τον σύγχρονο τρόπο που παίζεται η θέση, με κρύο αίμα, ατσάλινα νεύρα κι αυτό το αινιγματικό, κρύο, παγωμένο, ψαρωτικό, διαπεραστικό βλέμμα, που δεν κατάφερε ποτέ κανείς να «σπάσει»…

ΥΓ: Καλό είναι να μην μπερδεύουμε την πραγματική οικονομία του ποδοσφαίρου, με τις ενδεικτικές / υποκειμενικές  /  συχνά ανυπόστατες χρηματιστηριακές αξίες από δημοφιλείς ιστοσελίδες του διαδικτύου ή με την εικονική πραγματικότητα των video games, που συχνά παρασύρουν σε συμπεράσματα που απέχουν πολύ από την ρεαλιστική αλήθεια.