Ραντεβού τον Σεπτέμβριο

Το να “χαλιέσαι” με τις μεταγραφές του ΠΑΟΚ τα καλοκαίρια είναι εξίσου ανούσιο με το να σε "χαλάει" η ζέστη. Εφόσον πρόκειται για κάτι αναπόφευκτο, ποιος ο λόγος να σπαταλάς ενέργεια και να εκνευρίζεσαι; Ουδείς. Το παίρνεις απόφαση ότι ορισμένα πράγματα δεν αλλάζουν και περιμένεις τον Σεπτέμβριο, μπας και δροσίσει λιγάκι.

Παρότι φέτος εντάχθηκαν νέα και αξιόλογα στελέχη στον μηχανισμό, παρότι ο σύλλογος μπαίνει στην σεζόν όπου θα συμπληρώσει 100 χρόνια ζωής, παρότι οι περσινές μεταγραφικές αστοχίες υπονόμευσαν ολόκληρη τη χρονιά και εν πολλοίς οδήγησαν και στην αποτυχία, επί της ουσίας όλα δείχνουν ότι βαδίζουμε σε μια από τα ίδια. 

Δηλαδή σε χρονοβόρες διαπραγματεύσεις που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο δεν καταλήγουν σε υπογραφές με αποτέλεσμα ο ΠΑΟΚ να χάνει και χρόνο και τους πρώτους στόχους του, ο προπονητής να εκνευρίζεται και η προετοιμασία να ξεκινά μέσα στη γκρίνια και στην αρνητική ενέργεια.

Ήδη η περίπτωση Τέιλορ τραβάει τρεις εβδομάδες και μοιάζει να οδεύει προς ναυάγιο ενώ – φυσικά - ο Μεϊτέ δεν συμφωνεί στην πρόταση που του έγινε για ανανέωση. Θα δούμε τι θα γίνει με Κένι και Τάισον ενώ κάπου στην κουβέντα επανήλθε και ο Μπράντον Τόμας. Τουλάχιστον ανανέωσε ο Παβλένκα, άρα μπορεί να πωληθεί ο Κοτάρσκι με σχετική ασφάλεια.

Ξέρουμε, όλοι ξέρουν, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο Ιβάν Σαββίδης.

Και ξέρουμε ότι ο ΠΑΟΚ στα μεταγραφικά του είναι βαρύς και δυσκίνητος εξαιτίας αυτών των δυσκολιών και όχι μόνο.

Απλώς το φετινό καλοκαίρι δείχνει ακόμα πιο περίεργο από τα προηγούμενα. Θυμίζω ότι ξεκίνησε με την σοβαρή πιθανότητα αποχώρησης του Λουτσέσκου. Υπήρξε μεγάλη ένταση ανάμεσα σε εκείνον και τον Σαββίδη, τούτο δεν αμφισβητείται. Το είδος της έντασης που ακόμα κι αν καταλαγιάζει αφήνει πληγές. Πόσο βαθιές, μένει να αποδειχθεί.

Ωστόσο, με τέτοια αφετηρία, η μεταγραφική αβελτηρία του κλαμπ αποτελεί ακροβασία σε τεντωμένο σχοινί: σε περίπτωση που ο Λουτσέσκου πάθει και πάλι ξενέρωμα, τότε κάθε πρόβλεψη για τη συνέχεια είναι παρακινδυνευμένη.

Γνωρίζω ότι πολλοί ΠΑΟΚτσήδες εύχονταν να φύγει ο Ρουμάνος.

Ομολογώ ότι κι εγώ έχω κουραστεί από τον Ραζβάν σε πολλά επίπεδα.

Πλην όμως, όπως είναι σήμερα η κατάσταση στον σύλλογο, αν ερχόταν οποιοσδήποτε άλλος, το ρίσκο θα ήταν τεράστιο. Και γνωρίζουμε άπαντες, φίλοι και πολέμιοι του Λουτσέσκου, πώς όταν είναι στοχοπροσηλωμένος μπορεί να πετύχει σπουδαία πράγματα με όχι και τόσο σπουδαίο ρόστερ.

Από εκεί και πέρα, τίποτα άλλο δεν μπορεί να ειπωθεί την συγκεκριμένη στιγμή που να έχει νόημα. Ειδικά στην κουβέντα για τα μεταγραφικά, ταιριάζει γάντι η επιγραφή που έμπαινε παλιά στα χειμερινά σινεμά, εκεί περί τα μέσα Ιουνίου: Ραντεβού τον Σεπτέμβριο.