Εκτός πραγματικότητας όποιος περιμένει μία επόμενη μέρα με αγάπες και ειδυλλιακά τοπία

Είναι ένα κλασικό τρικ των μακρόχρονων σχέσεων -ενίοτε επικίνδυνο- ώστε να διατηρούν την σπίθα, να καθυστερήσουν τον κορεσμό, την φθορά, την ρουτίνα.

Τόσο ο Ιβάν Σαββίδης, όσο και ο Ραζβάν Λουτσέσκου είναι δύο πολύ ισχυρές και δυνατές προσωπικότητες. Δύο άνθρωποι συγκεντρωτικοί στην δουλειά τους, είναι οι πρώτοι που βάζουν τον πήχη ψηλά για τον εαυτό τους και δεν συμβιβάζονται με τίποτα λιγότερο από τα… πάντα από τους συνεργάτες τους.

Δύο συγκρουσιακοί χαρακτήρες, που μέσα από αυτές τις εντάσεις -κάποιες εκ των οποίων τεχνητές- θρέφονται, «φτιάχνονται», αναζωογονούνται.

Κατά βάθος, όμως, υπάρχει δεδομένη εκτίμηση, τόσο σε προσωπικό, όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Κι αυτό φαίνεται από το χρονικό διάστημα που χρειάστηκε μέχρι να παρθούν οι τελικές αποφάσεις.

Αν ο Ιβάν Σαββίδης έκρινε ως ανεπαρκή τον Ραζβάν Λουτσέσκου θα τον είχε απομακρύνει ήδη από την τεχνική ηγεσία του ΠΑΟΚ.

Αν ο Ραζβάν Λουτσέσκου έκρινε ότι το περιβάλλον δεν τον σηκώνει, ότι δεν μπορεί να δουλέψει άλλο όπως θέλει, πως δεν υπάρχει το περιβάλλον που θα ήθελε, θα είχε παραιτηθεί οριστικά και αμετάκλητα.

Κοινώς, θα υπήρχε μία γρήγορη, άμεση και τελεσίδικη απόφαση, το θέμα δεν θα σερνόταν για τόσο καιρό, δεν θα χρειαζόταν να βρίσκονται τα πάντα στον αέρα, ναρκοθετώντας τον σχεδιασμό για την επόμενη ημέρα.

Για να κατανοήσει κανείς αυτό το πολύ σύνθετο ζήτημα που έχει προκύψει πρέπει να καταλάβει καλά τους χαρακτήρες, την δομή και την λειτουργία του ΠΑΟΚ.

Διότι πρόκειται για μία τόσο ειδική σχέση που θρέφεται από αυτή την ένταση, το τσίγκλισμα, τις μεγάλες και υψηλές απαιτήσεις. Αυτό που έλεγαν οι παλιοί: «αγάπη δίχως πείσματα δεν έχει νοστιμάδα».

Όποιος όμως περιμένει μία επόμενη μέρα (είτε με τον ίδιο είτε με άλλο προπονητή) με αγάπες, λουλούδια και ειδυλλιακά τοπία είναι εκτός πραγματικότητας. Διότι, ο ΠΑΟΚ είναι ιστορικά μία μόνιμα φουρτουνιασμένη θάλασσα, μία ομάδα sui generis σε ό,τι αφορά την λειτουργία. Με έναν παράλογο, πολύ δικό του τρόπο λειτουργεί πολύ πιο αποδοτικά μόνο σε συνθήκες ακραίας πίεσης που συνήθως ο ίδιος βάζει στον εαυτό του…