Ο Πορτογάλος μπορεί να μην γεννήθηκε “πετσί”, αλλά έγινε τέτοιο

Το πίστευα, το πιστεύω και θα το πιστεύω. Ξέρω ότι ίσως κάποιοι το θεωρήσουν ύβρη, εκείνο το γκολ του Νέτο έδωσε το πρώτο πρωτάθλημα, εκείνο το γκολ του Βρύζα έμεινε στην ποδοσφαιρική αθανασία. Μα, αυτός ο τύπος από το Γκιμαράες παίζει να πέτυχε το πιο επιδραστικό γκολ σε ολόκληρη την ιστορία του ΠΑΟΚ και κατάφερε ο μπαγάσας να το συνδυάσει με τον πιο ταιριαστό πανηγυρισμό.

Η μπάλα ζύγιζε πια ένα τόνο. Οι πληγές από το χαμένο -ελέω Κομίνη- πρωτάθλημα ήταν ακόμα ανοιχτές. Σε εκείνον τον «τελικό» – με εξαίρεση την κεφαλιά του Βαρέλα- ο Δικέφαλος δεν είχε καταφέρει να φτιάξει πολλές ευκαιρίες, η άμυνα της ΑΕΚ έμοιαζε μπετόν, αντικλείδια δεν υπήρχαν.

Ναι, αλλά εκείνο το βράδυ ήταν αλλιώς. Ο ΠΑΟΚ είχε ήδη χαμένο πέναλτι με τον Πρίγιοβιτς, άλλο ένα ανεπανάληπτο χαμένο τετ-α-τετ με τον ίδιο. Έφτιαχνε κλασικές φάσεις με κάθε τρόπο, αλλά ο τελικός κυλούσε μαρτυρικά στο 0-0, τα σωθικά είχαν πάρει φωτιά.

Εκείνο το αριστοτεχνικά εκτελεσμένο φάουλ στο πλαϊνό δίχτυ του Μπάρκα, έβγαλε από τις ασπρόμαυρες ψυχές αγανάκτηση ετών, δεκαετιών. Έβγαλε καρτερία, νεύρα, φαρμάκια, αδικίες μιας ολόκληρης ζωής.

Ο Πορτογάλος μπορεί να μην γεννήθηκε πετσί, αλλά έγινε τέτοιο. Στην πραγματικότητα ένας (ποδοσφαιρικός) πρόσφυγας είναι κι αυτός, έφυγε στο πέταλο του ΟΑΚΑ και έδωσε μία τόσο δυνατή κλοτσιά αγανάκτησης που το πόδι του διαπέρασε την διαφημιστική πινακίδα, τώρα πια δεν υπήρχε κανένα άλλο εμπόδιο που θα μπορούσε να μπει στον διάβα του ΠΑΟΚ.

Κι όντως, αυτό το γκολ θαρρεί κανείς ότι αποτέλεσε το καύσιμο του συλλόγου, αυτό που έλυσε το χειρόφρενο κι απογείωσε την αυτοπεποίθηση του οργανισμού.

Ήταν το πρώτο βήμα από ένα μεγάλο ταξίδι που από την άνοιξη του 2018 είχε ακόμα δύο πρωταθλήματα, ακόμα δύο κύπελλα και άλλους δύο τελικούς και δύο ευρωπαϊκές πορείες ως τα προημιτελικά.

Εκείνο το γκολ, εκείνος ο πανηγυρισμός ήταν μία συμβολική κλοτσιά στο κατεστημένο, σημειολογικά έβαλε τέλος στην εποχή του… παραλίγο και σηματοδότησε το πέρασμα σε μία άλλη εποχή, ενός ΠΑΟΚ νικητή. Ένα αιώνιο αποτύπωμα που δεν θα σβήσει ποτέ…