Παλέ, η ασπρόμαυρη μπετονιέρα, που ανακάτευε ετερογενή υλικά και μεταβόλιζε καυτή λάβα

Άναρθρες ινδιάνικες πολεμικές ιαχές ανακατεμένες με ήχους… λαμπάντα. Χαίτες, τσουλούφια, μοϊκάνες, μα και χωρίστρες. Σκισμένα τζιν, παντελόνια σωλήνες, αλλά και με υφασμάτινα, κυριλέ, με πιέτες. Άρβυλα, σταράκια, αλλά και σκαρπίνια. Πρόσωπα βαμμένα με μαρκαδόρους, τέμπερες, ακόμα και με κάρβουνο! Ηχητική βία, ντεσιμπέλ στα ύψη, ξελαρύγγιασμα για 40 λεπτά. Ντόπερμαν, Μπράβο, Κόπλαμ.

Γενεύη, Ναντ, Τεργέστη, Βιτόρια, αλλά και ΟΑΚΑ, ΣΕΦ, Γεώργιος Μόσχος, Γλυφάδα, Νέα Σμύρνη, μέχρι και Παπαστράτειο.

Μακρόσυρτα συνθήματα, δίχως μια λέξη που κάνουν το γήπεδο να τρέμει, αλλά και συνθήματα ολόκληρα κατεβατά: Κόρφας, Μπουντούρης και Ρεντζιάς. Κι ο Τσέκος ο αληταράς!

Το Παλέ στα τέλη των 80’s και στις αρχές των 90’s ήταν ένα πραγματικό χωνευτήρι, μία ασπρόμαυρη μπετονιέρα, που ανακάτευε ετερογενή υλικά και μεταβόλιζε καυτή λάβα. Το μεγαλύτερο στοίχημα της νέας μπασκετικής εποχής που ξημερώνει με την μεταβίβαση του πλειοψηφικού πακέτου μετοχών στον Τέλη Μυστακίδη (θα πρέπει να) είναι η δημιουργία αυτής της αίσθησης.

Τα υπόλοιπα, οι μεταγραφές, οι επιτυχίες, οι τίτλοι έπονται.

Οι ομαδάρες που έφεραν ευρωπαϊκούς τίτλους και γέννησαν μυθικούς ήρωες, που έμειναν αθάνατοι και ανεξίτηλοι στον χρόνο δεν χτίστηκαν εν μία νυκτί, αλλά λιθαράκι – λιθαράκι.

Σφυρηλατήθηκαν μέσα από τις αποτυχίες και γιγαντώθηκαν μέσα από την επιμονή, το πείσμα και την υπομονή.

Ο ΠΑΟΚ θα χρειαστεί να θωρακιστεί στελεχιακά, να βάλει γερά θεμέλια και να ριζώσει, πριν επιχειρήσει να εκτοξευτεί.

Πάντα μένοντας πιστός στην παρακαταθήκη που αφήνει ο απερχόμενος διοικητικός ηγέτης Θανάσης Χατζόπουλος, ο οποίος βασίστηκε σε έναν αδιαπραγμάτευτο άξονα ιδεών: Αξιοκρατία, Γνώση, Ανθρωπιά, Ποιότητα, Ήθος, τα αρχικά γράμματα των οποίων φτιάχνουν την λέξη αγάπη.

Αυτό που είναι να έρθει, θα έρθει. Είναι πια αναπόφευκτο.

Δεν χρειάζεται βιασύνη, λαιμαργία, νεοπλουτισμός, αλλά σύνεση, πλάνο, στόχευση και ταπεινότητα.

Και πάνω από όλα ενότητα και ανυστεροβουλία. Οι προηγούμενοι μήνες άφησαν πληγές που θα κάνουν χρόνια να επουλωθούν.