Ο φόβος φυλάει τα έρμα

Εκανε μια καλή σχετικά εμφάνιση μετά από πολύ καιρό και νίκησε εύκολα στη Βέροια, εξασφαλίζοντας λίγες μέρες ηρεμίας, που μπορούν να γίνουν περισσότερες με μια ακόμη νίκη στο θεωρητικά εύκολο ματς που ακολουθεί, με τον Εργοτέλη, στην Τούμπα.

Ναι, έτσι είναι. Αντέδρασε. Είχε ρέντα, καθώς με δυόμιση φάσεις και ένα «στημένο» πέτυχε τρία γκολ στο πρώτο ημίχρονο, κόντρα στην «αεράμυνα» των γηπεδούχων, του πήγε μια χαρά το παιχνίδι από πολύ νωρίς, αλλά, σε γενικές γραμμές, η ομάδα έδειξε κάποια από τα στοιχεία που τη χαρακτήριζαν παλιότερα και αυτό είναι ενθαρρυντικό.

Ηταν πειθαρχημένη και προσηλωμένη στο πλάνο της. Είχε διάθεση, είχε τρεξίματα, είχε οργάνωση, είχε σοβαρότητα. Ακόμη, είχε έναν θαυμάσιο Σκόνδρα, που «όργωσε» το γήπεδο και τα έκανε όλα, έναν εξαιρετικό Νομπόα, που έτρεχε σαν σκυλί, που μάρκαρε, «έκοβε» και μοίραζε και έναν πολύ ορεξάτο και δραστήριο Περέιρα, που με τις έξυπνες κινήσεις του έδωσε υπόσταση στην επιθετική γραμμή.

Άργησαν πολύ να «ξυπνήσουν»
Αν πάμε με τη λογική του Αγγελου Αναστασιάδη, πρέπει οι φίλοι του ΠΑΟΚ να ευχαριστήσουν την Παναγιά γι' αυτή τη νίκη. Η κοινή λογική, όμως, λέει ότι πρέπει να δώσουμε τα εύσημα στον ίδιο τον Αγγελο και τους παίκτες του γιατί η ομάδα δεν ήταν μόνο τυχερή, αλλά έμοιαζε και με ΠΑΟΚ.

Κι αν αναρωτηθεί κανείς, πώς προέκυψε τελικά η μεταμόρφωση προς το καλύτερο, ίσως βρει την απάντηση στα λόγια του Αγγελου και του Μακ.

«Ηταν θείο δώρο το γρήγορο πρώτο γκολ, γιατί έφυγε ο φόβος από τους παίκτες», δήλωσε ο κόουτς. «Συζητήσαμε αυτή την εβδομάδα στα αποδυτήρια και συμφωνήσαμε ότι πρέπει να κάνουμε το παν για να αλλάξουμε την κατάσταση και να παίξουμε για τον κόσμο μας», είπε ο Μακ.

Με άλλα λόγια, αισθάνθηκαν στριμωγμένοι με την πλάτη στον τοίχο. Ηταν ένα παιχνίδι για... «όλα ή τίποτε», όπως τόνισε ο Μακ. Κι από τη στιγμή που το συνειδητοποίησαν αυτό, σοβαρεύτηκαν και προσπάθησαν περισσότερο.

Το ερώτημα είναι γιατί άργησαν δυόμιση μήνες. Εδώ και τόσο καιρό, «τρώγοντας» τη μια σφαλιάρα μετά την άλλη, με τις τεσσάρες, τις τριάρες και τις εντός έδρας ήττες, δεν καταλάβαιναν ότι έχουν πιάσει πάτο; Με τις άθλιες εμφανίσεις τους ακόμη και σε ματς που κέρδιζαν, δεν ένιωθαν ότι προκαλούσαν την πίκρα και την οργή των οπαδών τους; Επρεπε να βρεθούν τρίτοι για να αποφασίσουν να ξυπνήσουν από τον λήθαργο;

Χωρίς να στριμώχνονται ήταν πρώτοι
Από την άλλη, το να φτάνουν στο σημείο να φοβούνται οι παίκτες του ΠΑΟΚ σε κάθε παιχνίδι μην τυχόν χάσουν, είναι ένα θέμα. Δεν είναι υγιές το να λειτουργείς επειδή φοβάσαι. Υγιές είναι το να λειτουργείς επειδή γουστάρεις. Επειδή κάνεις ό,τι μπορείς για να δικαιώσεις τον ίδιο τον εαυτό σου και την προσπάθεια όλης της ομάδας. Ολοι οι αγώνες από εδώ και πέρα θα είναι δύσκολοι και όλοι οι αγώνες πρέπει να αντιμετωπίζονται από την ομάδα σα να είναι τελικοί. Με πάθος, αλλά χωρίς φόβο.

Δεν υπάρχει λόγος να φοβούνται οι παίκτες και να αισθάνονται στριμωγμένοι αν κάνουν αυτό που μπορούν, προσφέροντας τον καλύτερο εαυτό τους. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ δεν απαιτεί σώνει και καλά τη νίκη σε κάθε αγώνα. Απαιτεί το αυτονόητο: Προσπάθεια. Προσπάθεια και σεβασμό στη φανέλα και την ιστορία της ομάδας.

Εξάλλου, αυτοί οι ίδιοι παίκτες, με τον ίδιο προπονητή, είχαν βρεθεί μόνοι πρώτοι με πέντε βαθμούς διαφορά από τον δεύτερο χωρίς να τους... εκφοβίζει και να τους στιμώχνει κανείς. Δεν λειτουργούσαν τότε υπό πίεση. Γιατί πρέπει να το κάνουν τώρα, προσπαθώντας να αποδείξουν ότι... ο φόβος φυλάει τα έρμα;

Επιτέλους, επιτελικός...
Μου φαίνεται ότι ο Κριστιάν Νομπόα έχει πολλα να δώσει, όταν προσαρμοστεί πλήρως. Επιτέλους, μετά από πολλά χρόνια, ο ΠΑΟΚ διαθέτει έναν καθαρόαιμο επιτελικό χαφ. Εναν παίκτη έξυπνο, δεξιοτέχνη, που «βλέπει» γήπεδο και ξέρει να μοιράζει την μπάλα, ενώ ταυτόχρονα τρέχει ακατάπαυστα για να βοηθήσει και αμυντικά.

Εάν δείτε τον αγώνα με τη Βέροια σε βίντεο και προσέξετε τις κινήσεις και τις τοποθετήσεις του Νομπόα χωρίς την μπάλα, θα πάθετε πλάκα. Το παλικάρι ήταν παντού...

Tου Στέλιου Γρηγοριάδη