Η πίεση στον Ολυμπιακό

Είναι για τον ΠΑΟΚ ένα πολύ μεγάλο παιχνίδι, όπως είναι και για τον αντίπαλό του. Ο Ολυμπιακός δεν είναι μαθημένος να βρίσκεται δεύτερος κοντά στους δυο μήνες τώρα. Σίγουρα η αύρα του αγώνα, η πίεση που θα είχαν οι γηπεδούχοι, θα ήταν πολύ διαφορετική αν δεν είχε την ήττα από τον Παναθηναϊκό. Θα είχε πλάκα το πώς θα αντιμετώπιζε ο Ολυμπιακός το παιχνίδι.

Ξέχωρα από τα όργια του Σαρρή με τους ορισμούς, υπάρχει μία ποδοσφαιρική αναμέτρηση. Όπως ανέφερα από χθες, ο Αναστασιάδης έχει βρει τρόπο η ομάδα του να είναι μακριά από τις εντάσεις που προκαλούν οι Έλληνες διαιτητές όταν σφυρίζουν τον Ολυμπιακό ή για λογαριασμό του σε παιχνίδια που δεν συμμετέχει η ομάδα του Πειραιά. Και αυτό, είναι ένα από τα συν που έχει ο ΠΑΟΚ σήμερα.

Ο Αναστασιάδης τεχνητά έχει κρατήσει πολύ χαμηλά τη μπάλα με τις δημόσιες τοποθετήσεις του. Δεν έχει κάνει το ίδιο όμως εντός ομάδας, θέλοντας να βγάλει από τους παίκτες του την επιθετικότητα που χρειάζεται σε τέτοιου είδους παιχνίδια.

Αυτό που κανένας δεν γνωρίζει, είναι το τι σχήμα θα κατεβάσει ο τεχνικός του ΠΑΟΚ. Σπάνια το αποκαλύπτει, όμως ενδείξεις υπάρχουν μόνο μέσα από παιχνίδια που αγωνίστηκε η ομάδα μέχρι σήμερα.

Αυτό που μοιάζει περισσότερο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως ο Ολυμπιακός είναι τόσο καλή ομάδα, ήταν αυτό της Φλωρεντίας. Εκεί όπου ο ΠΑΟΚ πέρασε ένα δραματικό πρώτο ημίχρονο, όμως η έμπνευση του Αναστασιάδη να το γυρίσει σε 3-5-2 ισορρόπησε την κατάσταση και παραλίγο να δώσει μία ιστορική νίκη στην ομάδα.

Τότε, δίπλα στους Βίτορ – Κατσικά, μπόλιασε τον Αλέξανδρο Τζιόλη που έκανε εκπληκτική εμφάνιση ως κεντρικός αμυντικός. Όμως χωρίς τον Κατσικά και χωρίς τον Τζαβέλλα, υπάρχει ερωτηματικό για το κατά πόσο μπορεί η ομάδα να παίξει με τριάδα τους Βίτορ, Τζιόλη και Ποζατσίδη.

Υπάρχει και η δυνατότητα να μπει ο Σκόνδρας στα στόπερ της τριάδας, με τον Βίτορ και τον Ποζατζίδη, έτσι ώστε να μη στερηθεί η μεσαία γραμμή τον Τζιόλη, όμως η παρουσία του μικρού εμπεριέχει ρίσκο.

Αν πάντως ο Αναστασιάδης παίξει με τριάδα, μάλλον για τη δεξιά πλευρά θα προτιμηθεί ο Σαλπιγγίδης στη μεσαία γραμμή, στην αριστερή ο Ρατς, Γκολάσα, Κάτσε και Τζανδάρης θα είναι οι χαφ και οι Φακούντο Περέιρα – Αθανασιάδης στην επίθεση. Με την προϋπόθεση ο Τζιόλης να είναι στην άμυνα.

Πάντως το πλέον πιθανό είναι να παιχτεί το 4-3-3 με τους Κίτσιου, Σκόνδρα, Μιγκέλ Βίτορ και Ρατς στην άμυνα, τους Τζιόλη, Κάτσε και Τζανδάρη στην μεσαία γραμμή και τους Σαλπιγγίδη, Κλάους, Γκολάσα στην επίθεση.

Η αδυναμία του Ολυμπιακού

Ο Ευάγγελος Μαρινάκης έκρινε πως πρέπει να πουλήσει ότι πωλείται και αυτό είχε ως αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μία καινούργια ομάδα από σχεδόν το μηδέν.

Αν προσθέσουμε πως από την Αγγλία γύρισε ένας άλλος Μήτρογλου, τότε αντιλαμβάνεται κανείς γιατί ο Ολυμπιακός είναι μία ομάδα που εκτίθεται ακόμη και όταν ο διαιτητής την ευνοεί προκλητικά.

Ουσιαστικά ο φετινός Ολυμπιακός είναι μια ομάδα που τα πηγαίνει κάκιστα όταν έχει τη μπάλα στα πόδια και ο αντίπαλος μαρκάρει. Γιατί στη Κέρκυρα για παράδειγμα δεν μάρκαρε κανένας.

Ήταν εξαιρετικός παίζοντας παθητικό ποδόσφαιρο απέναντι σε Ατλέτικο και Γιουβέντους, όμως όταν καλείται να κάνει παιχνίδι έχει ξεκάθαρο πρόβλημα.

Φέτος ουσιαστικά δεν ξεχωρίζει κανένας παίκτης, κάποιες πινελιές έχει προσφέρει ο Μαζουάκου, ενώ μοναδικό σημείο αναφοράς παραμένει ο Τσόρι Ντομίνγκες. Ο μοναδικός παίκτης που δεν πρέπει ποτέ να βρει χώρο, γιατί θα στη κάνει σίγουρα τη ζημιά.

Μεγάλο ντεζαβαντάζ του, είναι η άμυνα, όπου κυρίως τα στόπερ είναι άκρως προβληματικά κυρίως όταν μαρκάρουν με χώρους. Το καλό για αυτούς βέβαια είναι πως στα ελληνικά παιχνίδια έχουν την στήριξη των βοηθών που κόβουν κατά μέσο όρο αδίκως τρεις με τέσσερις μπαλιές στη πλάτη τους.