«Τίτλοι και όμορφο χάντμπολ και το 2024!»

Η αθλήτρια του Δικεφάλου, Έρικα Ζενέλι, βγαίνει «τετ-α-τετ» και κάνει τον δικό της απολογισμό για τη χρονιά που έφυγε, στέλνοντας παράλληλα και το δικό της μήνυμα, για τη διατήρηση των σκήπτρων.

Το 2023 έχει περάσει στην ιστορία. Τι κρατάς από τη χρονιά που έφυγε;

«Φυσικά κρατάω την κατάκτηση του πρωταθλήματος αλλά και την ιστορική κατάκτηση του πρώτου Super Cup, που έκλεισε το 2023 με όμορφο τρόπο. Στον αντίποδα, μας πλήγωσε η απώλεια του Κυπέλλου. Θα θέλαμε κι αυτό να το κατακτήσουμε, ήταν στόχος, αλλά ουδέν κακό αμιγές καλού. Αν δεν χάναμε το Κύπελλο, δεν θα είχαμε την ευκαιρία να κατακτήσουμε το Super Cup».

Σε ατομικό επίπεδο, πως ήταν η χρονιά;

«Σε προσωπικό επίπεδο νομίζω ότι ωρίμασα σε πολλούς τομείς. Όταν ασχολείσαι επαγγελματικά με ένα άθλημα καλείσαι να αντιμετωπίσεις καταστάσεις, και αυτό σε βοηθάει σε κάθε πτυχή της ζωής σου. Είσαι μέλος ενός συνόλου, προσπαθείς να πετύχεις πράγματα και μέσα από αυτή τη διαδικασία μαθαίνεις πράγματα».

Ποιος ο απολογισμός σου για την ευρωπαϊκή παρουσία;

«Υπάρχει μια γλυκόπικρη γεύση για την Ευρώπη. Σταθήκαμε άτυχες στην κλήρωση κι αντιμετωπίσαμε μια καλή ομάδα από τη Γερμανία. Στο δεύτερο παιχνίδι πήραμε την ισοπαλία, δείξαμε το μέταλλο μας και αυτό το κρατάμε, με τον στόχο κάποια στιγμή να κάνουμε το βήμα παραπάνω και στην Ευρώπη».

Τι εύχεσαι να φέρει στην ομάδα το 2024;

«Αρχικά εύχομαι καλή χρονιά και υγεία σε όλους τους ανθρώπους. Στο αγωνιστικό κομμάτι, εύχομαι να πετύχουμε τους στόχους μας. Δεν τελείωσαν κατακτώντας έναν τίτλο. Θέλουμε το πρωτάθλημα, το Κύπελλο, και θέλουμε να τα κατακτήσουμε ξανά. Ένας ακόμα στόχος, είναι να συνεχίσουμε να παίζουμε όμορφο χάντμπολ, να χαίρεται ο κόσμος του βλέπει».

Αγωνίζεσαι στον ΠΑΟΚ για τρίτη χρόνια. Πόσο έχεις αλλάξει σε σχέση με όταν πρωτοήλθες;

«Πάρα πολύ διαφορετική. Τόσο στο αγωνιστικό κομμάτι, έχω εξελιχθεί σαν παίκτρια, αλλά και σαν άνθρωπος. Δουλεύω με επαγγελματίες, κι έχω γίνει κι εγώ επαγγελματίας. Μια κοπέλα που μπορεί να αντιμετωπίσει όποια κατάσταση βρεθεί στον δρόμο της».

Ποιες ξεχωρίζεις ως τις πλέον «δυνατές» στιγμές σου στην ομάδα;

«Δύσκολη ερώτηση γιατί έχω περάσει πολλές όμορφες στιγμές στον ΠΑΟΚ. Η πιο δύσκολη στιγμή ήταν δεδομένα η απώλεια του Κυπέλλου, ήταν κάτι σκληρό, μας πόνεσε αλλά ήταν δίκαιο. Αν βγάλουμε εκτός των τίτλων, που είναι ο καθένας κάτι μοναδικό, ένα καινούργιο συναίσθημα, μια δυνατή στιγμή μου ήταν πέρσι. Στον αγώνα με την Πυλαία για το Κύπελλο, τραυματίστηκε δυστυχώς η Μίλιτσα κι έπρεπε να μπω σε μια θέση που δεν είχα παίξει στον ΠΑΟΚ. Βοήθησε όλη η ομάδα, βοήθησα κι εγώ κι ήταν κάτι σημαντικό».

Πως πέρασες αυτό το διάστημα της διακοπής;

«Βρήκα τον χρόνο να δω την οικογένεια μου. Ήταν κάτι που το χρειαζόμουν, δεν το κάνω συχνά. Πέρσι δεν είχα καταφέρει να αλλάξω χρόνο μαζί τους. Φέτος άρπαξα την ευκαιρία, ενώ είχα τον χρόνο να ξεκουραστώ σωματικά και ψυχικά, να πάρω μια ανάσα, και να ετοιμαστώ για την δύσκολη συνέχεια».

Τι ήταν αυτό που σου έλειψε περισσότερο; Τι έκανες με την πρώτη ευκαιρία;

«Όσο κλισέ και να ακούγεται, μου έλειψαν τα απλά πράγματα. Να κατέβω στην Αθήνα, να φάω από τα χεράκια της μαμάς μου. Να δω τους φίλους μου. Βέβαια, το αθλητικό κομμάτι δεν αφέθηκε εντελώς στην άκρη, αφού έπρεπε να ακολουθήσουμε το πρόγραμμα που μας δόθηκε από την ομάδα».