Αν βγει «10άρι» ο Μπίσεσβαρ και αν ο Πέλκας βελτιωθεί…

Αν μπορεί να γίνει το «δεκάρι» της ομάδας, για να λύσει ένα αγωνιστικό πρόβλημα που την ταλαιπωρεί όλα τα τελευταία χρόνια.

Η συγκρότηση του ρόστερ έγινε φέτος ορθολογικά, έγινε και έγκαιρα. Οι παίκτες που το συγκροτούν είναι πιο ποιοτικοί από τους περσινούς και υπάρχει πληρότητα και σε θέσεις και σε ρόλους. Δεν μιλάμε, φυσικά, για μια υπερομάδα, έχω ωστόσο την αίσθηση ότι ο φετινός ΠΑΟΚ έχει τα φόντα να κάνει καλύτερη πορεία στο Γιουρόπα Λιγκ και να διεκδικήσει στην Ελλάδα με αξιώσεις τόσο το Πρωτάθλημα όσο και το Κύπελλο.

Μια απλή καταγραφή των παικτών αρκεί για να καταλάβει κανείς ότι Ιβιτς και Μίχελ φρόντισαν να «γεμίσουν» όλες τις γραμμές, ώστε να μην παρουσιαστούν «τρύπες» που δεν θα «μπαλώνονται» με τίποτε, όταν προκύψουν προβλήματα απουσιών με κάρτες και τραυματισμούς.

Λίγο - πολύ ο ΠΑΟΚ έχει καλούς παίκτες σε όλες τις θέσεις και ο Ιβιτς διαθέτει εναλλακτικές λύσεις για κάθε πόστο. Όλα όσα πρέπει να ζητήσει ένας προπονητής υπάρχουν οι παίκτες για να του τα δώσουν. Εκείνο που δεν είναι εύκολο να δώσουν είναι ο συνδυασμός της ταχύτητας, της δεξιοτεχνίας, της φαντασίας και της ακρίβειας στην οργάνωση του παίκτη. Στοιχεία, δηλαδή, που χαρακτηρίζουν τον χαφ ηγέτη, τον οργανωτή, το «δεκάρι».

Δεν λέω ότι πρέπει απαραίτητα να νοσταλγήσουμε την εποχή που «ευδοκιμούσε» το στιλ του Δομάζου ή του Κούδα, αλλά μεγάλη ομάδα χωρίς τον μεγάλο οργανωτή δεν υπάρχει καμία. Και στο σημερινό ελληνικό ποδόσφαιρο δεν έχουμε ούτε καν Τσάρτα. Ούτε καν Φρατζέσκο. Η, αν θέλετε, υπάρχουν ελάχιστοι μόνο Φορτούνηδες, που κι αυτοί απέχουν αρκετά από το να θεωρηθούν ηγετικές φυσιογνωμίες με ποιοτικά χαρακτηριστικά ολοκληρωμένων χαφ οργανωτών.

Αν, λοιπόν, ο Μπίσεσβαρ ανταποκριθεί σ' αυτόν τον ρόλο, ή αν ο Πέλκας κατορθώσει να βελτιωθεί τόσο πολύ όσο υπόσχεται το ταλέντο του, θα δούμε πολύ δυνατό ΠΑΟΚ. Μακάρι και οι δύο να μπορέσουν να παίξουν τον ρόλο του μπαλαντέρ και ας έχει δίλημμα ο Ιβιτς σε κάθε ματς ποιον να χρησιμοποιήσει.

Είναι πολύ μεγάλη υπόθεση για μια ομάδα να διαθέτει τουλάχιστον έναν παίκτη που να «βλέπει» γήπεδο σε απειροελάχιστο χρόνο, να είναι εύστροφος, να είναι ταχύς και να «βγάζει» έξυπνες, κάθετες ή διαγώνιες πάσες, ακριβώς επειδή η δεξιοτεχνία του επιτρέπει να στέλνει την μπάλα εκεί ακριβώς που θέλει και πρέπει. Αυτού του τύπου ο παίκτης λείπει από τον ΠΑΟΚ εδώ και χρόνια, όπως λείπει γενικά από το ελληνικό ποδόσφαιρο. Κι αν υπάρχουν ορισμένοι παικταράδες στο εξωτερικό, είναι βέβαια απλησίαστοι για τις οικονομικές δυνατότητες οποιασδήποτε ελληνικής ομάδας.

Μόνο ο Ριβάλντο... ξεγελάστηκε να παίξει ποδόσφαιρο στην Ελλάδα κι εκείνος σε ηλικία 32 χρόνων. Αλλά θυμόσαστε όλοι, φαντάζομαι, τι «όργια» έκανε. Πήρε με τον Ολυμπιακό, μέσα σε τρία χρόνια, τρία Πρωταθλήματα και δύο Κύπελλα, όντας μακράν ο κορυφαίος παίκτης και αμέσως μετά, στα 36 του πια (!) έβγαλε πρώτη την ΑΕΚ, αλλά της έκλεψαν στα χαρτιά το Πρωτάθλημα για το χατίρι του Ολυμπιακού, με την περιβόητη υπόθεση του Βάλνερ του Απόλλωνα Καλαμαριάς...