Η φανέλα με το νούμερο “1”

Η φιγούρα με τη μακρυμάνικη φανέλα, τα γάντια και τα μεγάλα χέρια που έχει να υπερασπιστεί μια εστία αλλά και την άμυνα μιας ολόκληρης ομάδας. Ο μοναχικός τύπος που κάθε λάθος του θα κοστίσει ένα γκολ παθητικό και ο οποίος θα πρέπει να ελέγχει, να κατευθύνει και να εμπνέει μια ολόκληρη άμυνα.

Δυστυχώς, στο μεγαλύτερο μέρος της σύγχρονης ιστορίας του, ο Δικέφαλος δεν κατάφερε να βρει τον ηγετικό γκολκίπερ εμπιστοσύνης, πάνω στον οποίο θα μπορούσε να «χτίσει». Στις κερκίδες της Τούμπας, έγινε συνήθεια το... καρδιοχτύπι όταν η μπάλα πλησιάζει στην περιοχή ευθύνης του με ένα "αμάν", "ωχ" ή "πρόσεχε" να ακούγεται, άλλοτε δυνατά, άλλοτε "πνιχτά" με έναν κόμπο στο λαιμό.

Προσπαθώντας να κάνω μια πρόχειρη ανασκόπηση των γκολκίπερ που φόρεσαν τη φανέλα με τον Δικέφαλο την τελευταία 30ετια, πρέπει να φτάσω στον Γιάννη Γκιτσιούδη για να θυμηθώ κάποιον στον οποίον μπορούσα να είμαι ησυχος.

Άντε, και 2-3 εξαιρετικά ποιοτικές και μεστές σεζόν που έκανε ο Κώστας Χαλκιάς όταν ήρθε στην Τούμπα. Μέχρι εκεί όμως.

Φτάνοντας στο σήμερα, ένα από αυτά που μου έμειναν από τον πρόσφατη συνέντευξη τύπου του Βλάνταν Ίβιτς, ήταν η συνηθισμένη αλλά πολύ ουσιαστική ποδοσφαιρική ατάκα ότι "η ομάδα ξεκινάει από το νούμερο 1". Φαντάζομαι ότι δεν το είπε απλά για να το πει. Ότι κι ο ίδιος ο Σέρβος τεχνικός κατανοεί τη σημασία μιας εμβληματικής φυσιογνωμίας κάτω από δοκάρια, πάνω στην οποία μπορεί να οικοδομήσει την ομάδα που θέλει να πρωταγωνιστήσει.

Παρόλα αυτά, η πολιτική που δείχνει ακολουθεί ο ΠΑΟΚ έχει μια εντελώς διαφορετική φιλοσοφία. Η δεδομένη παρουσία του Γλύκου, η παραμονή του Βελλίδη και η απόκτηση ενός ακόμα ξένου τερματοφύλακα που δε θα "καπελώνει" τους άλλους δύο, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η ομάδα θα διαθέτει τρεις καλούς τερματοφύλακες, αλλά κανέναν αδιαμφισβήτητα σημαντικό, κανέναν "αναντικατάστατο".

Ο Ίβιτς θα μπορεί να επιλέγει τον πιο φορμαρισμένο, θα έχει επιλογές αλλά δε θα έχει τον... έναν. Όλα αυτά σε μια θέση που δεν υπάρχει ροτέισον, έναν παίκτη που πρέπει να μάθει και εξοικειωθεί με την υπόλοιπη άμυνα, και των οποίων η συνεργασία πρέπει να φτάσει να έχει την κατάλληλη χημεία για να αποδώσει.

Σχεδόν σε κάθε ομάδα του κόσμου, υπάρχει ο πρώτος καλός τερματοφύλακας, ο αναπληρωματικός που θα παλέψει για την ευκαιρία του και θα πάρει κάποια παιχνίδια μέσα στη σεζόν και κάποιος μικρός ταλαντούχος που θα μαζεύει εμπειρίες και κάποιες φορές συμπεριληφθεί στην αποστολή. Η λογική των τριών σχεδόν ισάξιων γκολκίπερ δε βγάζει κανένα νόημα...

Ακόμα κι αν ο ΠΑΟΚ προχωρήσει στην απόκτηση ενός τερματοφύλακα από το πάνω ράφι, αυτόματα "ακυρώνει" την ανανέωση συμβολαίου του Βελλίδη, καθώς κάποιος αναγκαστικά θα πρέπει να μένει εκτός αποστολής. Ναι μεν ο ίδιος έχει εμπιστοσύνη στις δυνατότητές του και πιστεύει ότι μπορεί να διεκδικήσει φανέλα βασικού, αλλά είναι βέβαιο ότι κάποια στιγμή νομοτελειακά θα δημιουργηθεί πρόβλημα.

Κλείνοντας με το ρεπορτάζ, ο Δικέφαλος όντως κυνηγάει και κάποιες περιπτώσεις δυνατών ονομάτων γκολκίπερ. Σε περίπτωση που όντως προχωρήσει κάποια από αυτές -κατ' εμέ είναι απαραίτητο- τότε ο Βελλίδης ίσως αντιληφθεί πως η μεγάλη επιθυμία του να παραμείνει στην ομάδα (την οποία σεβάστηκε ο ΠΑΟΚ, αφού πρώτα του ξεκαθάρισε το πλάνο που υπάρχει) θα πρέπει να παραμεριστεί από την ανάγκη να έχει χρόνο συμμετοχής. Μετά, η απόφαση θα είναι δική του...