Equalizer

Πριν λίγες μέρες αναφέρθηκα στο σφάλμα του ΠΑΟΚ που τον οδηγεί σε ένα μόνιμο αίσθημα ήττας και σε αδιέξοδα. Σήμερα ας πούμε δυο λόγια για το σφάλμα των αντιπάλων μας...

Πάει καιρός από την τελευταία φορά που ένιωθα την ανάγκη να βγάλω τα εσώψυχα μου, μέσα από αυτή τη στήλη. Η απόλυτη σιχαμάρα που επικρατεί όμως τους τελευταίους μήνες, με έφερε ξανά εδώ...

Η σημερινή «είδηση» περί απόφασης πώλησης του Στέφανου Αθανασιάδη, είτε ισχύει είτε οχι, δεν μπορούμε να πούμε οτι εξέπληξε κανέναν...

Η χθεσινή ήττα έδωσε το έναυσμα για νέο κύκλο φαγωμάρας και εσωστρέφειας. Γιατί ρε παιδιά; Τόσο βέβαιοι ήμασταν για την απόλυτη επιτυχία φέτος;

Πάει καιρός απ τη τελευταία φορά που μπόρεσα να γράψω δυο λόγια. Και εδώ που τα λέμε, δεν άλλαξαν και πολλά...

Πάει καιρός από την τελευταία φορά που έγραψα δυο λέξεις. Η χριστουγεννιάτικη επίσκεψή μου από τα ξένα όπου δεν είχα άμεση πρόσβαση στην ασπρόμαυρη καθημερινότητα, με βοήθησε να δω τους τελευταίους αγώνες του ΠΑΟΚ και να συνειδητοποιήσω πόσο άσχημη είναι η πραγματικότητα.

Μεσημέρι Τρίτης, Αύγουστος μήνας και η ανακοίνωση της αποχώρησης μοιάζει κάπως φυσιολογική. Απλή και χωρίς πολλές σάλτσες. Σαν να το περιμέναμε από καιρό...

Ορμώμενος από την ειδησεογραφία της ημέρας καθώς και την κίνηση της ΠΑΕ ΠΑΟΚ να δώσει το δικαίωμα στους ξενιτεμένους να δουν το Ευρωπαϊκό ματς του Δικεφάλου, νομίζω ήρθε η ώρα να ξεκαθαρίσουν κάποια πράγματα...

Το άκουσμα της έλευσης Άρνεσεν στη Τούμπα, προκάλεσε πολλές συζητήσεις. Άλλη μια πομπώδης κίνηση, ή μήπως το έναυσμα για την εκτόξευση του ΠΑΟΚ;

Γιατρός δεν είμαι, ούτε μάγισσα. Λένε πως ενός είδους πνοή, η τελευταία ανάσα, φεύγει και ακούγεται όταν ξεψυχάει κανείς. Μάλιστα, σε περιπτώσεις ορισμένων ζώων ή άλλων κτηνών, φαίνεται πως η ανάσα αυτή λαμβάνει τη μορφή… κριτικής.

Ο εφιάλτης του ζητήματος των χρεών για τον ΠΑΟΚ, βρίσκεται για μια ακόμα φορά στο επίκεντρο. Οι τελευταίες εξελίξεις φέρνουν (;) την επίλυση του προβλήαμτος, ένα βήμα πιο κοντά. Ας μην πανηγυρίζουμε όμως, ακόμα...

Η κατρακύλα συνεχίζεται και ο ΠΑΟΚ κάθε χρόνο ξεπερνά τον εαυτό του. Ξενέρωσε, λέει, ο Ιβάν. Δεν είμαστε καλά…