Ένας εναντίον όλων
Για όλους εμάς που αγαπάμε και στηρίζουμε την ομάδα του ΠΑΟΚ, εδώ και δεκάδες χρόνια, έχουμε ένα αίσθημα αδικίας βαθιά ριζωμένο μέσα μας. Κάτι που δεν είναι τυχαίο.

Με εμπειρία, αρκετό πάθος, αλλά χωρίς φόβο και τοξικότητα.
Για όλους εμάς που αγαπάμε και στηρίζουμε την ομάδα του ΠΑΟΚ, εδώ και δεκάδες χρόνια, έχουμε ένα αίσθημα αδικίας βαθιά ριζωμένο μέσα μας. Κάτι που δεν είναι τυχαίο.
Ένα ζήτημα που απασχολεί την κάθε ομάδα, είτε ποδοσφαίρου είτε οποιουδήποτε άλλου αθλήματος, είναι η ποιότητα των αθλητών που στελεχώνουν την ομάδα.
Αυτή θα μπορούσε να είναι η άποψη του κάθε φιλάθλου του Αστέρα Τρίπολης σε μια κουβέντα του με έναν φίλαθλο του ΠΑΟΚ.
Μια συνήθης έκφραση όταν θέλουμε να αναφερθούμε στην όποια κριτική κάνουμε σε ένα παιχνίδι ποδοσφαίρου.
Από σήμερα το γνωστό σύνθημα των φίλων της ομάδας μας ακούγεται όλο και πιο πολύ. Και όχι άδικα.
Ποιος δεν θυμάται ή δεν έτυχε να διαβάσει μια σειρά από δημοσιεύματα ή να ακούσει τα παράπονα φίλων και οπαδών της ομάδας μας σε ραδιοφωνικές εκπομπές, που στόχο είχαν να ασκήσουν κριτική και να εκφράσουν τους φόβους αλλά και τα παράπονά τους για τη πορεία της ομάδας.
...πονάνε λένε οι φίλοι και οπαδοί της ομάδας μας σε ένα από τα πιο γνωστά τους συνθήματα. Και τα μυαλά στη θέση τους, λέω εγώ.
Όπως λέμε αυτή είναι η ζωή. Το τελευταίο δίμηνο κυριάρχησε στην επικαιρότητα. Ήταν το νούμερο ένα θέμα στο μυαλό και στη καρδία του κάθε φιλάθλου και όχι μόνο σε όλη την υφήλιο.
Λίγο οι καλοκαιρινές διακοπές, λίγο που περιμέναμε το τέλος των μεταγραφών (για να μπορούμε να μιλάμε βάσιμα), λίγο και το ξεκίνημα της σεζόν (για να δούμε την εντελώς νέα ομάδα), είχαν όλα σαν αποτέλεσμα την απουσία της στήλης...