To πιο ηχηρό "ΠΑΟΚ"!

Διαβάστε το κείμενο που ακολουθεί ΜΕΧΡΙ την τελευταία του λέξη:

"Την Κυριακή την ώρα που βλέπαμε το παιχνίδι με τον Αρη στον Σύνδεσμο, και εν μέσω των γνωστών σχολίων περί προπονητικής , τσαμπουκά, συστημάτων και άλλων τινών , με πλησίασε ένας τύπος που πρώτη φορά έβλεπα στη ζωή μου, και μου ψιθύρισε, με φωνή λίγο απολογητική και λίγο ντροπαλή «να σου πω λίγο ρε φιλαράκι;» Για να πω την αλήθεια στράβωσα που κάποιος τόλμησε να διακόψει την ιεροτελεστία παρακολούθησης ενός αγώνα ΠΑΟΚ – αρη. Αλίμονο όμως αυτή η διακοπή ήταν η αιτία να πάρω σαν ΠΑΟΚτσης, σαν οπαδός, μα πάνω από όλα σαν άνθρωπος, ένα μάθημα που μ' έκανε να αλλάξω, χωρίς ίχνος υπερβολής, στάση ζωής.

Ο άνθρωπος αυτός είναι φυσιοθεραπευτής στο Μέλαθρο Αγωνιστών ΕΟΚΑ στη Λεμεσό, ένα κέντρο αποκατάστασης, όπου γίνεται μια εξαιρετική δουλειά σε περιπτώσεις όπου τα νοσηλευτικά ιδρύματα σηκώνουν τα χέρια. Εκεί λοιπόν νοσηλεύεται ο Κώστας μετά από σοβαρό ατύχημα με μοτοσυκλέτα. Μας είπε ότι ο Κώστας, άρρωστο ΠΑΟΚτσάκι , θα ήθελε να τον επισκεφτεί κάποιος από το Σύνδεσμο σε ένδειξη συμπαράστασης. Δεν υπήρχε φυσικά περίπτωση να αρνηθούμε κάτι τέτοιο.

Την επομένη, ετοιμάσαμε ένα πακετάκι με συμβολικά δώρα από το σύνδεσμο, μια φανέλα, ένα καπελάκι, ένα ημερολόγιο και μαζί με το Γιώργο πήγαμε, λίγο μπερδεμένοι και ανήσυχοι, στο νοσοκομείο. Στην πόρτα του δωματίου μας περίμενε η Ελένη αρραβωνιαστικιά του Κώστα, (όπως καταλάβαμε αργότερα στάθηκε δίπλα του από την ημέρα του ατυχήματος, σχεδόν ένα χρόνο, σαν πραγματική Παναγιά, βράχος δύναμης και αισιοδοξίας ).

Απέναντι από το κρεβάτι του ήταν κρεμασμένη μια φανέλα του ΠΑΟΚ. Καθισμένο στην άκρη του κρεβατιού ένα παλικάρι θάταν δε θάταν τριάντα χρονών , σηκώθηκε με δυσκολία και με γεμάτα μάτια ''σαν πληγωμένο αετόπουλο'' ήρθε να μας σφίξει το χέρι, βουβός σαν να του κλέψαν τη λαλιά, μα που η μιλιά του μετακόμισε στα μάτια του.

Ο Κώστας μετά το ατύχημα του έχασε την αίσθηση σε όλη την δεξιά του πλευρά και υπέστη σοβαρή βλάβη στο κέντρο λόγου του εγκεφάλου του, καταλαβαίνει τα πάντα αλλά αδυνατεί να αρθρώσει έστω και μια λέξη, δεν μπορεί να γράψει ή να διαβάσει, μόνος τρόπος επικοινωνίας του είναι ένα κελάηδισμα που βγαίνει από τα έγκατα του νου του, ο δείκτης του χεριού του και η ψυχή του που γεμίζει τον αέρα με χίλιες εικόνες. Με αυτό το κελάηδισμα και τον καθρέφτη της πιο μεγάλης ψυχής που συνάντησα ως τώρα, μας είπε δείχνοντας τις φωτογραφίες στο ημερολόγιο ότι ήταν στην εκδρομή στην Πόλη , στο Λονδίνο στο παιχνίδι με την Τόττεναμ, ότι ανδρώθηκε μέσα στη Θύρα 4. Ειλικρινά γέμισα υπερηφάνεια που ο ΠΑΟΚ γεννάει τέτοια παιδιά, ένοιωσα λίγο ψηλότερος που η ζωή με ευλόγησε να γνωρίσω και να σφίξω το χέρι σε τέτοιους ανθρώπους.

Όταν ετοιμαστήκαμε να φύγουμε τον είδαμε να σφίγγει τη γροθιά του ψηλά και να λέει «ΠΑΟΚ»,-« είναι το μόνο πράγμα που μπορεί να πει », μας εξήγησε η Ελένη. ΤΗ ΜΟΝΗ ΛΕΞΗ . Αυτό το ΠΑΟΚ ήταν το πιο ηχηρό ΠΑΟΚ που άκουσα ποτέ. Κοιταχτήκαμε αποσβολωμένοι από την έκπληξη και την συγκίνηση με το Γιώργο. Ήταν μια στιγμή από εκείνες που χάνονται τα λόγια και γεμίζει η καρδιά ευγνωμοσύνη, γιατί κάτι τέτοια παιδιά κάνουν τη ζωή μας πιο όμορφη. Κάτι τέτοιες στιγμές είναι που σου δείχνουν το δρόμο.

Θα είναι μακρύς ο δρόμος μέχρι να σε ξανακούσουμε να τραγουδάς στα τσιμέντα της θύρας 4, θα είναι μεγάλος ο αγώνας σου αδερφέ, μα μη δειλιάσεις στιγμή, μην κουραστείς από τις ανηφόρες, θα είμαστε πάντα δίπλα σου όσο μπορούμε σαν αδερφός προς αδερφό.

Στο υπόσχομαι Κώστα μαζί θα ξανατραγουδήσουμε στην Τούμπα , ΜΑΖΙ...

Ganbit
Μέλος της ΘΥΡΑΣ 4 ΠΑΟΚ ΛΕΜΕΣΟΥ"