Συμπεράσματα θερινής νυκτός…

Το συμπέρασμα της υπόθεση είναι απλό, ξεκάθαρο, και καθόλου – μα καθόλου – σχετικό με τον Κωσταντέλια:

Κύριοι, έχουμε πρόβλημα. Παράλληλα με την εμφανή αξία του παίκτη και του συμβόλου «Κωσταντέλια», υπάρχει εδώ και καιρό ένα ηφαίστειο που ψάχνει αφορμή να ξεσπάσει. Τα πάντα ισορροπούν μονίμως σε τεντωμένο σκοινί.

Όχι, το πρόβλημα δεν είναι αν θα φύγει ένας πολύ σημαντικός παίκτης. Το πρόβλημα είναι ότι έχουμε φτάσει να κρεμάμε στο σύνολό τους, τα οπαδικά μας όνειρα από έναν παίκτη…

Όχι, το πρόβλημα δεν είναι να γίνεται κριτική στα λάθη και τα κακώς κείμενα. Το πρόβλημα είναι ότι φτάσαμε σε σημείο να δεχόμαστε ύβρεις επειδή ως Paokmania δίνουμε δώρο 19 εισιτήρια διαρκείας σε όλα τα τμήματα του συλλόγου, επειδή κάποιοι έξαλλοι νόμιζαν ότι στηρίζουμε μόνο την «π…α» ΠΑΕ που «ξεπουλάει το χρυσό αγόρι» και όχι όλο τον σύλλογο.

Όχι, το πρόβλημα δεν είναι να έχουμε απαιτήσεις. Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει τόση μα ΤΟΣΗ συσσωρευμένη αρρώστια μέσα και γύρω από τον ΠΑΟΚ, ώστε δεν ξέρουμε καν ποιες είναι τέλοσπάντων οι απαιτήσεις μας από τον σύλλογο, και πόσο εφικτές είναι. Ετσι, ότι κι αν συμβεί δεν είναι ποτέ αρκετά καλό ή αποδεκτό. Και συντηρείται, ακόμα και στις καλές στιγμές, μια απογοήτευση. Φανταστείτε, τι γίνεται στις κακές όπως σήμερα…

Όχι, το πρόβλημα δεν είναι να πέφτει «μπινελίκι» στην προοπτική πώλησης ενός μεγάλου ταλέντου. Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό και παγκοσμίως σύνηθες. Το πρόβλημα είναι ότι ο ΠΑΟΚτσης δεν μπορεί να αισθανθεί όραμα και πίστη για κάτι εξ ορισμού μεγαλύτερο από έναν παίκτη (όσο σπουδαίος κι αν είναι αυτός): Για τον σύλλογο.

Όχι, το πρόβλημα δεν είναι να γίνεται έξαλλος ο κόσμος επειδή προκύπτει θέμα πώλησης ενός αγαπημένου παίκτη. Το πρόβλημα είναι ότι έχουν γίνει όλα ένας αχταρμάς γκρίνιας, κατηγοριών, λάσπης, μια μίξη όλων των θεμάτων μαζί: 
«Μυστακίδη σώσε μας, Ρωσοπόντιε βάλε βενζίνη στο ελικόπτερο, Γκοντσάρεβα μαμιέσαι, που είστε τώρα όσοι βρίζατε τον Κατσαρή, καλά τα έλεγε ο τάδε στο ράδιο, ρε τον φουκαρά τον ΠΑΟΚ». Τι σχέση έχουν τέλοσπάντων όλα αυτά που διαβάζουμε και ακούμε κάθε μέρα – όλη μέρα;

Μάγκες, είπαμε, πάνω στο χαλασμό να λέγονται κουβέντες παραπάνω, λογικό και θεμιτό.
Το πρόβλημα, στο τέλος, είναι ότι στον ΠΑΟΚ εδώ και χρόνια λέγονται ΜΟΝΟ στραβές κουβέντες.

Ναι, βεβαίως και απολύτως δίκαια, αυτές οι στραβές κουβέντες λέγονται εξ αιτίας των δυσλειτουργιών του Σαββίδη.

Αλλά μην ξεχνάμε, ότι αυτό γίνεται και χάρη στην άνεση που μας δίνει η παρουσία του.

Η λύση είναι η συμμετοχή του κόσμου με περισσότερη έγνοια για τον ΠΑΟΚ και λιγότερες κατευθυνόμενες απόψεις, λιγότερη χολή και λάσπη. 

Να ξαναβρούμε το οπαδικό όνειρο και να μιλάμε πιο καθαρά και χωρίς ταμπέλες και υποψίες. 

Έτσι ακούγεται δυνατότερα η κριτική και έχει αποτέλεσμα. Όχι με κραυγές και καθημερινές απειλές, που στο τέλος της ημέρας χάνουν και το νόημά τους…

ΥΓ. Στα πιο πρακτικά και ξεκάθαρα: Προφανώς μια πώληση Ντέλια θα είναι ποδοσφαιρικό πλήγμα. Επικοινωνιακά, ακόμα χειρότερο πλήγμα. Οικονομικά, στα λεφτά που… ακούγονταν, η πρόταση ήταν έως και προσβλητική. Σκοπός του άρθρου είναι να επιδιώξουμε να δούμε λίγο «πίσω» από το ηφαίστειο της αντίδρασης με αφορμή τον Ντέλια.

ΥΓ2. Ο ΠΑΟΚ συνεχίζει να έχει μεγάλες ανάγκες και οι προσθήκες καθυστερούν.