Ασπρόμαυρη ... κατήχηση

Πολλοί αναρωτιούνται πως γίνεται ο στερημένος, τα τελευταία 24 χρόνια, από τίτλους Π.Α.Ο.Κ. αντί να μειώσει το ποσοστό του στην ελληνική οπαδική κοινότητα, όπως θα ήταν εξόχως λογικό για κάθε σύλλογο, αυτός πηγαίνοντας κόντρα στη λογική να παρουσιάζει πολλαπλασιαστικές οπαδικές τάσεις σα να επιβραβεύεται κάποια σε βάθος χρόνου πορεία κορυφής και μεγάλων διακρίσεων.

Όσο και εάν ψάξω, από το 1985 και μετά, ο ποδοσφαιρικός Π.Α.Ο.Κ. πέρα από δύο κύπελλα και μία πρόκριση με την ARSENAL δεν έχει να παρουσιάσει τίποτα το εξαιρετικό που θα μπορούσε να δημιουργήσει από μόνο του νέες στρατιές οπαδών. Βέβαια, για να είναι αντικειμενικός κάποιος δεν πρέπει να παραβλέπει ότι το τόσο επίκαιρο τις τελευταίες μέρες τμήμα μπάσκετ δημιούργησε και αυτό οπαδούς από μόνο του και αυτό αποδεικνύεται από τα post πολλών αδερφών μας που το δηλώνουν ευθέως.

Η ναυαρχίδα, όμως, κάθε μεγάλου ελληνικού συλλόγου είναι το ποδόσφαιρο. Εκείνο είναι που το καθιερώνει κοινωνικά και εκείνο είναι που δημιουργεί τις γενεές των οπαδών. Η δράση των άλλων τμημάτων αποτελούν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον παραπάνω κανόνα

Ποια είναι, λοιπόν, η εξήγηση της ΠΑΟΚτσήδικης οπαδικής «πλημμυρίδας» εν καιρώ μακραίωνης περιόδου «ισχνών αγελάδων»; Η απάντηση θα πρέπει να αναζητηθεί στην ιδιαίτερη εσωτερική φύση του ΠΑΟΚτσή. Στη μεγάλη μας πλειοψηφία έχουμε εμπεδώσει για τα καλά ότι το ασπρόμαυρο κίνημα ξεπερνάει τα στενά αθλητικά στάνταρ και φλερτάρει με πολύπλευρες κοινωνικές ανησυχίες διαποτισμένες από ιδανικά λεβεντιάς, ισότητας, διαφάνειας και δικαίου. Όταν, λοιπόν, ο Π.Α.Ο.Κ. φθάνει να είναι η αφορμή για μια τόσο βαθιά κοινωνικογενή περισυλλογή το πρώτο που θέλεις είναι να μοιραστείς την συγκεκριμένη φιλοσοφική σου διέξοδο με τον διπλανό σου.

Είναι αναπόφευκτο να προσπαθήσεις να ανεβάσεις στην κρυστάλλινη ιδεολογική σου πλατφόρμα τους άμεσα οικείους σου ανθρώπους. Δεν γλυτώνει από αυτήν την προοπτική κανένας γιός, κόρη και ανιψιός. Όλοι βαπτίζονται στη μεγάλη ασπρόμαυρη κολυμπήθρα και ασπάζονται τα παραπάνω ιδανικά γιατί η επιλογή της ομάδας αυτής σημαίνει την αυτόματη ένταξη σε ένα σύστημα αξιών για το οποίο θα παλεύεις για το υπόλοιπο της ζωής σου κόντρα στη σήψη, το βόλεμα, το παρασκήνιο και τη βρωμιά.

Έτσι θέλεις να σκέφτονται τα αγαπημένα σου πρόσωπα και γι’ αυτό τους κάνεις απαραιτήτως Π.Α.Ο.Κ. Στον τομέα της κατήχησης δουλεύαμε και δουλεύουμε πάντα πολύ εμείς οι ΠΑΟΚτσήδες. Απλώναμε και συνεχίζουμε να απλώνουμε τα ιδεολογικά μας δίχτυα παντού. Σε κάθε μικρό παιδί που από το σπίτι του έμεινε οπαδικά μετέωρο. Εκεί χτυπούσαμε και εκεί θα πρέπει να συνεχίσουμε να χτυπάμε.

Οι καρποί της επί δεκαετίες δουλειάς μας φαίνονται. Αυτό που επιβάλλεται είναι να συνεχίσουμε να διαδίδουμε την ασπρόμαυρη ιδέα με κάθε τρόπο. Και όταν βρίσκουμε κάποια κατηχητική δυσκολία η επί χρόνια δοκιμασμένη λύση είναι μία: «Τουμποθεραπεία» παίρνοντας το παιδάκι από το χέρι και πηγαίνοντάς το στο Ναό όπου τα υπόλοιπα τα αναλαμβάνει η μοναδική ατμόσφαιρα της Τούμπας…

Ας πάμε όλοι μας μερικά χρόνια πίσω και ας θυμηθούμε το πρόσωπο εκείνο που μας έκανε Π.Α.Ο.Κ. Καλός ήταν και ο Κούδας, και ο Τουρσουνίδης, και ο Ζαγοράκης και ο Πρέλεβιτς και τόσοι άλλοι αθλητές μας αλλά το καθοριστικό κλικ το έκανε κάποιος από την οικογένειά μας, την παρέα μας, ίσως και ο δάσκαλός μας που την κατάλληλη στιγμή μας έδωσε την χαριστική ασπρόμαυρη βολή. Να΄ναι πάντα καλά ο άνθρωπος αυτός, όποιος και εάν είναι για τον καθένα μας, που μας ένταξε σε αυτήν την μεγάλη οικογένεια και μας έδωσε την ευκαιρία να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι μα πάνω απ΄ όλα βαθιά φιλοσοφημένοι στα ζητήματα των ανθρώπινων αξιών