Πανηγύρισε λίγο, μελαγχόλησε άλλο τόσο...

Η να φέρει στο μυαλό του τι θα μπορούσε να πετύχει ο ΠΑΟΚ με δύο καλούς Αμερικανούς, όχι από το πληγωμένο ταμείο της ΚΑΕ αλλά από αυτό του Ιβάν; Εννοείται ότι θα ήταν στο τελικό του κυπέλλου, θα είχε τουλάχιστον άλλες 4 νίκες στην Ελλάδα και θα πάλευε με πιο ευνοϊκούς όρους για το τοπ16 του Γιούροκαπ.

Δεν γίνεται να μην σκέφτεται ο κόσμος-όσοι λίγοι ασχολούνται έτσι;-τον Φάρο. Δεν γίνεται. Όταν ο ΠΑΟΚ κερδίζει την Βαλένθια, λογικό είναι. Και τις δύο ήττες από την Κηφισιά και τις εύκολες ήττες από την Όλντεμπουργκ και αυτές από τον Άρη η εκείνη στην Ουγγαρία. Αυτό το εύρος στις κορυφές ζενίθ και ναδίρ δεν είναι φυσιολογικό, κυρίως ως προς το ζενίθ. Βαλένθια, Μπεσίκτας, Ρίτας, Σάρατοφ, Λιμόζ, δικά του ματς χαμένα με Ολυμπιακό, Παναθηναϊκό. Ούτε Ευρωλίγκα να έπαιζε.

Μια εξήγηση υπάρχει. Η φρεσκάδα και οι γεμάτες μπαταρίες συνδυάζονται με το μπασκετικό IQκαι την εμπειρία του Σούλη και ο ΠΑΟΚ λειτουργεί σε υψηλό επίπεδο. Όταν δεν υπάρχουν αυτά, χάνει εύκολα από τον καθένα. Και στο ερώτημα γιατί δεν υπάρχουν αυτά κάθε φορά, η απάντηση είναι απλή. Το ρόστερ ποσοτικά είναι κοντό, δύο Αμερικανοί επιπλέον, δύο Αμερικανοί καλής ποιότητας-δεν θα μπορούσε να έχει ΝΒΑερς-θα πρόσφεραν τεράστιες βοήθειες.

Και η σεζόν θα βγει με μια και μόνη απορία... ΟΚ να αφήσουμε τα καλοκαιρινά λάθη που οδήγησαν την ομάδα να αρχίσει προετοιμασία και σεζόν χωρίς άσο και πέντε, μετά ήταν τόσο δύσκολο να «εκμεταλλευτεί» η ομάδα την καλή διάθεση του Ιβάν; Αυτό θα καίει ως απορία μέχρι το τέλος της σεζόν και οι ιθύνοντες είναι υποχρεωμένοι να πάρουν θέση.

Πανηγυρίζεις η μελαγχολείς λοιπόν; Θέμα νοοτροπίας είναι. Λογικά τα κάνεις και τα δύο. Δεν μπορείς να παραβλέψεις ποιόν κέρδισε ο ΠΑΟΚ και από την άλλη δεν μπορείς παρά να απορείς... «Τη μισή ενέργεια, σοβαρότητα και διάρκεια να είχε η ομάδα με τον Άρη, θα έκανε περίπατο». Και το κίνητρο θα ήταν πολύ υψηλό μέχρι το τέλος της σεζόν. Κι όμως αυτός ο ΠΑΟΚ, ο έχων βιώσει τη τρομερή σφαλιάρα του Κερατσινίου, ο ΠΑΟΚ των Σέρβων και ουχί των Αμερικανών, έκανε συνολικά καλύτερη Ευρωπαϊκή πορεία από πέρσι.

Πανηγυρίζεις η μελαγχολείς; Μπορεί στην Ευρώπη η αίσθηση της τελευταίας νίκης να ήταν αποθεωτική για τον ΠΑΟΚ, αλλά στην Βαλένθια δεν φάνηκε να κλαίνε για την ήττα από τους φτωχούληδες και ορφανούς ιδιοκτητών της Θεσσαλονίκης. Εκδηλώσεις και χαμόγελα την επόμενη μέρα... Άλλη λογική, εκεί δεν απαξιώνονται παίκτες που δεν παίζουν καλά, εκεί δεν λένε... «εσύ ρε Στέφανσον και εσύ ρε Μαρτίνεζ δεν θα περνούσες παλιά ούτε έξω από το Λα Φοντέτα». Και αυτά δεν τα λένε μόνο απαιτητικοί η έστω εκτός μπασκετικής πραγματικότητας φίλαθλοι.

Πανηγυρίζεις η μελαγχολείς; Κέρδισε ο ΠΑΟΚ την Βαλένθια, τι να νοιώσει ο υγιώς σκεπτόμενος φίλαθλος του, ένας από του 800-100 πιστούς του... «Παλατακίου» αν μεθαύριο η ομάδα ηττηθεί με ένα τρίποντο στο τέλος στην Τρίπολη; Με βάση ότι έχει γίνει φέτος, δεν είναι και απίθανο...

Πανηγυρίζεις η μελαγχολείς τελικά; Ο «Μάτζικ» πάντως στην Arena Press απαίτησε από τους παίκτες να αναλάβουν ευθύνες και να κάνουν αυτοκριτική. Θεωρεί ότι η πάνω κορυφή δείχνει δυνατότητες που δεν μπορούν να καπελώνονται από τις άσχημες εικόνες και τις αποτυχίες. Τελικά σε πρώτη φάση μόνο οι πρωταγωνιστές στο Παλατάκι μπορούν να απαντήσουν. Πανηγυρισμός η μελαγχολία;