Καλή η δουλειά, χρειάζεται όμως και ποιότητα

Προτιμά, μετά χαράς, τα... πάρτι των πλέι οφ με την ομάδα του βόλει, που, εκτός απροόπτου, στέφεται πρωταθλήτρια την Τετάρτη και κατακτά το νταμπλ. Το «Παλατάκι» της Πυλαίας, για πρώτη φορά από τότε που κατασκευάστηκε, θα αποδειχθεί πολύ μικρό.

Στο ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα, οι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ, για μία ακόμη φορά, δεν γέμισαν ένα «Παλατάκι». Κι αυτοί οι 5.000 - 6.000 που βρέθηκαν στις κερκίδες της Τούμπας μάλλον μετάνιωσαν για την επιλογή τους. Εξ ου και οι αποδοκιμασίες προς τους παίκτες, οι οποίοι όχι μόνο δεν νίκησαν, αλλά απέφυγαν την ήττα χάρη μόνο στον Ιτάνζ.

Αργόστροφος, άτεχνος, προβλέψιμος, ανούσιος, φλύαρος
Το πρόβλημα, όπως πάντα, δεν ήταν το αποτέλεσμα. Ηταν η κακή εμφάνιση. Ηταν το μήνυμα που πάλι έστειλε η ομάδα ότι δεν μπορεί να παίξει ποδόσφαιρο. Οτι δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τις δύο τεράστιες αδυναμίες της στην ανάπτυξη και την αμυντικήλειτουργία. «Πρέπει να είμαστε έτοιμοι στα πλέι οφ και γι' αυτό δουλεύουμε», είπε ο Γιώργος Γεωργιάδης.

«Βελτιωνόμαστε συνεχώς μέσα από τη σκληρή δουλειά στις προπονήσεις», δήλωσαν οι παίκτες. Και το ερώτημα προβάλλει αυτονόητα: Αρκεί η δουλειά για να αλλάξει η εικόνα μιας ομάδας που δεν διαθέτει ποιότητα; Η απάντηση, κατά τη γνώμη μου, είναι ένα τεράστιο «όχι» και μακάρι να διαψευστώ στα πλέι οφ. Μακάρι να αποδειχτεί ότι το νέο τεχνικό τιμ κατόρθωσε να βρει λύσεις και να διορθώσει τη «ζημιά».

Μέχρι τότε, περιμένω να δω έναν Νομπόα που θα γίνει πραγματικός ηγέτης, με μεγαλύτερη ταχύτητα και περισσότερες πρωτοβουλίες. Περιμένω από τους άλλους χαφ να βρουν τρόπο να βγάλουν καλές πάσες. Περιμένω από τους επιθετικούς μεγαλύτερη διάθεση και λιγότερη τσαπατσουλιά, περιμένω από τους αμυντικούς να μην αιφνιδιάζονται σε κάθε αντεπίθεση, περιμένω από την ομάδα όλη να πάψει να είναι τόσο αργόστροφη, άτεχνη, προβλέψιμη, ανούσια και φλύαρη.

Παρηγοριά οι... αντίπαλοι
Είναι κουραστικό το θέαμα του ΠΑΟΚ που ούτε καν στην Τούμπα, με θεωρητικά κατώτερους αντιπάλους, μπορεί να γίνει το αφεντικό στο παιχνίδι. Αυτή η κούραση είναι που απογόητευσε τον κόσμο και έφερε την απαισιοδοξία ενόψει πλέι οφ. Είμαι βέβαιος ότι η Τούμπα θα ξαναγεμίσει στα πλέι οφ, η αλήθεια είναι όμως ότι ελάχιστοι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ πιστεύουν ότι η ομάδα τους, στην κατάσταση που βρίσκεται, μπορεί να πετύχει τον στόχο της. Ο οποίος, στο κάτω – κάτω, δεν αποτελεί υπέρβαση, αλλά το μίνιμουμ των απαιτήσεων και αυτό που επιτυγχάνει ο ΠΑΟΚ σχεδόν όλα τα τελευταία χρόνια, ανεξάρτητα με την ποιότητα της ομάδας που διαθέτει και ανεξάρτητα με τον αν έχει επικεφαλής επενδυτή ή υπηρεσιακό πρόεδρο με διοίκηση Πρωτοδικείου.

Βέβαια, στα πλέι οφ δεν θα παίξει ο ΠΑΟΚ μόνος του. Σημασία έχει πώς θα εμφανιστούν και οι πιθανοί αντίπαλοί του. Από τους οποίους σχεδόν κανείς δεν πείθει αυτή τη στιγμή. Παναθηναικός, Αστέρας Τρίπολης και Ατρόμητος δεν είναι στα καλά τους και μόνο ο ΠΑΣ Γιάννινα δείχνει να βρίσκεται σε σταθερά καλή κατάσταση. Αυτό είναι μια παρηγοριά για τον ΠΑΟΚ. Αλλά μάλλον δεν αρκεί για να εξασφαλίσει την πρωτιά.

Ούτε ένα πρόβλημα λύθηκε
Ξέρετε, το ποδόσφαιρο προσφέρεται για απέραντες συζητήσεις και θεωρητικολογίες, αλλά οι περισσότερες αποδεικνύονται εκ των πραγμάτων χωρίς νόημα. Για παράδειγμα: Είπαν πολλοί ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ έμειναν χωρίς ηθικό στο τελευταίο κομμάτι της θητείας του Αναστασιάδη. Αλλοι ότι έμειναν αγύμναστοι. Αλλοι ότι δεν δούλευαν τακτική στις προπονήσεις. Αλλοι ότι ο Αγγελος δεν έδινε σημασία στην άμυνα.

Σε όλα αυτά δόθηκαν απαντήσεις. Η ομάδα ξανακέρδισε εκτός έδρας (άσχετα πώς) μετά από πολύ καιρό, έκανε δύο σερί νίκες μετά από πολύ καιρό, οπότε υποτίθεται ότι ξαναβρήκε το ηθικό της. Ο Γεωργιάδης επωφελήθηκε από τις διακοπές του Πρωταθλήματος και «πλάκωσε» τους παίκτες στις εργομετρικές εξετάσεις. Αλλαξε τον ρυθμό και το περιεχόμενο των προπονήσεων, δίνοντας πολύ μεγάλη έμφαση στην ταχυδυναμική και την τακτική. Προσπάθησε πάρα πολύ να «σουλουπώσει» την άμυνα και, τις τελευταίες μέρες, ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την επιθετική ανάπτυξη. Μέχρι και έγγραφες αναφορές πήρε από τους παίκτες για να καταλήξει στα αίτια της παρατεταμένης αγωνιστικής πτώσης.

Ε και; Τι άλλαξε τελικά; Ηρθε το ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα για να φανεί ότι κανένα πρόβλημα δεν έχει λυθεί. Αυτοπεποίθηση μηδέν, τρεξίματα ελάχιστα, αμυντική λειτουργία... πανικόβλητη, επιθετική ανάπτυξη ανύπαρκτη.

Μετά από τόση δουλειά, αναρωτιέται κανείς τι... παρίστανε σ' αυτό το παιχνίδι ο Μακ. Τι προσπαθούσε να δείξει ο Γκολάσα. Γιατί κανείς από τους υπόλοιπους δεν έκανε την παραμικρή κίνηση όταν έψαχνε να βγάλει πάσα ο Νομπόα, με εξαίρεση τον Αθανασιάδη στον λίγο χρόνο που έπαιξε. Γιατί δέχτηκε πάλι γκολ ο ΠΑΟΚ από λάθος δικού του παίκτη και αντεπίθεση και γιατί στο δεύτερο ημίχρονο αν δεν υπήρχε ο Ιτάνζ θα μιλούσαμε τώρα για μια ακόμη μεγαλοπρεπή ήττα...

Ανεξήγητο φαινόμενο
Θέλω να πω ότι καλό είναι να δουλεύεις και να προσπαθείς να ξεπεράσεις τις αδυναμίες σου, για να πιάσει τόπο όμως αυτή η δουλειά απαραίτητη προυπόθεση είναι να υπάρχει στην ομάδα ποιότητα. Αλλιώς, μάταια προσπαθείς, διότι... ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος. Και η αλήθεια που μόνο οι τυφλοί δεν βλέπουν, από το ξεκίνημα της χρονιάς, είναι ότι το ρόστερ του φετινού ΠΑΟΚ έχει χαμηλό ταβάνι δυνατοτήτων.

Το μόνο περίεργο για εμένα είναι πώς και γιατί έχασε ξαφνικά αυτή η ομάδα το μοναδικό προσόν που διέθετε, μετά τη νίκη επί του Ολυμπιακού στο «Γ. Καραισκάκης». Πώς και γιατί, δηλαδή, έπαψε ξαφνικά να είναι ένα ομοιογενές, πειθαρχημένο αγωνιστικά και συμπαγές σύνολο. Αλλά πώς να το εξηγήσουμε εμείς αυτό, όταν δεν μπόρεσαν να το εξηγήσουν ούτε ο Αγγελος, ούτε οι ίδιοι οι παίκτες;

Tου Στέλιου Γρηγοριάδη