Η πρώτη ανάσα της ελληνικής διαιτησίας

Κατάφερε να λύσει ένα πρόβλημα που θα έπρεπε να είναι λυμένο εδώ και πολλά χρόνια. Οι πληρωμές να γίνονται κανονικά, σε τακτές χρονικές περιόδους και να μην εμπεδώνεται η αντίληψη ότι οι ρέφερι τελούν υπό ομηρία.

Μοιραία οι δημοσιογράφοι έδωσαν βαρύτητα σε αυτό το γεγονός, το οποίο κόντευε να γίνει καλοκαιρινό σίριαλ. Με αυτό τον τρόπο πέρασε στα ψιλά ένας νεωτερισμός του Β. Μ. Περέιρα που εφαρμόζεται εδώ και δύο περίπου δεκαετίες στην Ευρώπη.

Ο Πορτογάλος αρχιδιαιτητής για πρώτη φορά εφάρμοσε τη μέθοδο των προσωπικών συνεντεύξεων σε διαιτητές και βοηθούς. Ηταν κάτι που έπρεπε να είχε γίνει εδώ και πολύ καιρό, καθώς πλέον την τελευταία δουλειά να θέλεις να πιάσεις, οφείλεις να δώσεις συνέντευξη.

Πόσο μάλλον για τους διαιτητές που είναι οι άρχοντες ενός ποδοσφαιρικού αγώνα, με διαμορφωμένη προσωπικότητα και χαρακτήρα.

Είναι δυνατόν να αρκούν τα αγωνιστικά τεστ για να έχεις ολοκληρωμένη εικόνα για έναν διαιτητή; Η προσωπική συνέντευξη δίνει τη δυνατότητα στον εξεταστή να αποκτήσει πλήρη αντίληψη για τις προσωπικότητες που θα μπουν στο γήπεδο και θα υποστούν συνθήκες ασφυκτικής πίεσης.

Το πρώτο βήμα έγινε. Το επόμενο είναι να δοθεί η δυνατότητα σε όλους τους διαιτητές, εν ενεργεία και μη εν ενεργεία, να ψηφίζουν.

Η περιθωριοποίηση της ΟΔΠΕ λοβοτόμησε τα μέλη της, σε τέτοιο βαθμό που ουσιαστικά να αρνούνται σε όλους τους Έλληνες ρέφερι ένα στοιχειώδες δημοκρατικό δικαίωμα.

Αν μάλιστα φτάσουν στο σημείο να ψηφίζουν και για το πρόσωπο του αρχιδιαιτητή, τότε μπορούμε να μιλήσουμε για απεξάρτηση και πραγματικές ανάσες ελευθερίας. Ειδικά στους ανθρώπους που μέχρι τώρα υπέγραφαν πρωτοφανή διοριστήρια, τα οποία εγκλώβιζαν και την προσωπικότητά τους και τη φωνή τους.