Ο... Λουτσέσκου της Σπαρτάκ Μόσχας!

«Ξέρεις Μάσιμο, προσπάθησα. Προσπάθησα πολύ. Αλλά είναι ανένδοτοι. Λένε ότι όλες οι θέσεις των βοηθών είναι καλυμμένες. Θέλουν δικούς τους ανθρώπους σε αυτές τις θέσεις. Μάσιμο, θέλω να ξέρεις ότι δεν φταίω εγώ. Θα κάνω ότι περνάει από το χέρι μου για να διορθώσω την κατάσταση».

Ο Αντόνιο Κόντε ένιωθε υπεύθυνος. Πιο υπεύθυνος από ποτέ. Ο Μάσιμο Καρέρα δεν ήταν για αυτόν ένας παλιός συμπαίκτης ή ένας πιστός και πολύτιμος συνεργάτης. Ήταν κάτι περισσότερο. Ένας αδερφός. Κάποιος που καταλάβαινε τι ήθελε να πει πριν καν ανοίξει το στόμα του. Κάποιος που ήξερε τι σήμαινε κάθε βλέμμα του. Το alter ego του, η σκιά του, ο άνθρωπος που έκανε όλη την βρόμικη δουλειά για να βρίσκεται αυτός στον αφρό, τόσο στην Γιουβέντους, όσο και στην Εθνική Ιταλίας.

Για κάποιο λόγο όμως, ο Ρόμαν Αμπράμοβιτς ήταν ανένδοτος. Ο Αντόνιο Κόντε θα αναλάμβανε την Τσέλσι μόνος. Δίχως τους δικούς του ανθρώπους. Δίχως εξτρά δύναμη. Από την μία στιγμή στην άλλη, ο Μάσιμο Καρέρα ήταν κι επισήμως άνεργος, έχοντας ως προπονητικές ώρες πτήσεις 10 παιχνίδια στον πάγκο της Γιουβέντους, στο ξεκίνημα της σεζόν 2012-13, όταν ο Κόντε τραβιόταν στα δικαστήρια με την κατηγορία συμμετοχής στο σκάνδαλο calcioscommesse.

Ο Κόντε άρχισε να σκαλίζει με μανία την ατζέντα του. Έπρεπε κάτι να του βρει. Αυτός έφταιγε που ο πιστός του συνεργάτης είχε μείνει ξεκρέμαστος. Σταμάτησε στο όνομα του Τζιανλούκα Ρόμι, ο οποίος ήταν πια γυμναστής τερματοφυλάκων στην Σπαρτάκ Μόσχας: «Μήπως θέλετε έναν Ιταλό μετρ της τακτικής στο προπονητικό σας τιμ;», ήταν η ευθεία ερώτηση. Εκείνος παρέπεμψε το βιογραφικό του στο μεγάλο αφεντικό, τον Λεονίντ Φεντούν έναν από τους πιο πλούσιους Ρώσους στον πλανήτη. «Ντα! Φέρτε τον», ήταν η ρητή εντολή.

Κάπως έτσι, εν μία νυκτί ο παλιός αμυντικός της Γιουβέντους μάζεψε τα μπαγκάζια, την γυναίκα και τις δύο κόρες του με προορισμό την Μόσχα, όπου θα ήταν ο τακτικός μέντορας του προπονητικού νεανία που άκουγε στο όνομα Ντμίτρι Αλένιτσεφ. Όχι κι άσχημα...

Το καλοκαίρι του 2016, η Σπαρτάκ έμοιαζε με κοιμώμενο γίγαντα. Η ρωσική ομάδα με τα περισσότερα πρωταθλήματα (22, εκ των οποίων 9 από το 1992 ως το 2001) και τις περισσότερες συμμετοχές στους ομίλους του Champions League βίωνε τα δικά της πέτρινα χρόνια, χωρίς κούπα από το 2001, τριετή αποχή από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις και με δεκάδες πεταμένα εκατομμύρια στον κάλαθο των αχρήστων. Εκείνο το καλοκαίρι όμως είχαν πέσει χοντρά λεφτά για μεταγραφές και ο στόχος ήταν μίνιμουμ μία μεγάλη πορεία στο Europa League.

Το εμπόδιο της ΑΕΚ Λάρνακας έμοιαζε αμελητέο. Κι όμως, οι Κύπριοι με τα νεροπίστολα κατάφεραν να κρατήσουν το 1-1 εντός έδρας και ταξίδεψαν στην Μόσχα για το θαύμα. Ένα λεπτό πριν το τέλος, ο Ιβάν Τρισκόφσκι με απίθανο τρόπο έκανε το 0-1 και υπέγραψε την απόλυτη ταινία τρόμου για τους Ρώσους, που βίωσαν τον πιο ταπεινωτικό αποκλεισμό στην ιστορία τους. Έμοιαζε με το σημείο μηδέν. Ο ντροπιασμένος Ντμίτρι Αλένιτσεφ υπέβαλλε την παραίτηση του και η ομάδα βρέθηκε επί ξύλου κρεμάμενη.

«Μάσιμο, θέλουμε μία χάρη. Μπορείς να αναλάβεις για δύο παιχνίδια, μέχρι να βρούμε προπονητή; Θα είναι προσωρινό, δεν θέλουμε να σε εκθέσουμε», ήταν η παράκληση του τεχνικού διευθυντή Γιουκχάν Γεράσκιν. Ο Ιταλός δέχθηκε. Έτσι κι αλλιώς δεν είχε τίποτα να χάσει.

Ο πρώτος στόχος που ήταν ο Κουρμπάν Μπερντίγεφ έμοιαζε δύσπιστος. Άλλοι εγχώριοι στόχοι δεν υπήρχαν. Τα βαριά ονόματα από το εξωτερικό που ακούστηκαν για την δουλειά (Πάουλο Σόουζα, Αντρέ Βίλας-Μπόας) ήθελαν πολλά λεφτά. Ξαφνικά, η Σπαρτάκ Μόσχας βρισκόταν μπροστά στο απόλυτο αδιέξοδο.

Το μπαλάκι πήγε στους παίκτες. «Είναι πραγματικά πολύ καλός κόουτς», ήταν το πόρισμα του αρχηγού Ντένις Γκλουσάκοφ. «Είναι εξαιρετικός. Μας φτιάχνει πριν από κάθε ματς. Είναι απίστευτος στο να δίνει κίνητρα στους παίκτες», σιγοντάρισε ο Ρόμαν Ζόμπνιν. Σε μία μυστική ψηφοφορία, όλοι παίκτες της Σπαρτάκ τάχθηκαν υπέρ της μονιμοποίησης του Μάσιμο Καρέρα, ο οποίος στις 17 Αυγούστου του 2016, ξεκινούσε την δική του θητεία που τον έχει σήμερα ως τον πρώτο Ιταλό Τσάρο του ρωσικού ποδοσφαίρου!

Στις προγραμματικές του δηλώσεις ξεκαθάρισε ότι «πρώτα θέλω να γίνουμε οικογένεια και μετά ομάδα». Το καλό κλίμα μεταφέρθηκε και στο γήπεδο. Η Σπαρτάκ ξεκίνησε με σπασμένα φρένα και με 28 βαθμούς μετά από τις 12 πρώτες αγωνιστικές, ο Ιταλός έγινε ο τεχνικός με το καλύτερο ξεκίνημα στην ιστορία του συλλόγου!

Με 37 πόντους στον πρώτο γύρο έκανε το απόλυτο ρεκόρ συγκομιδής. Για πρώτη φορά από το 1999, η Σπαρτάκ κατάφερε να κερδίσει εντός κι εκτός την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στο πρωτάθλημα! Μπαίνοντας στην 27η αγωνιστική με 9 βαθμούς από την ομάδα του στρατού, η Σπαρτάκ ήθελε μία νίκη απέναντι στην Τομ Τομσκ για να πανηγυρίσει τον πρώτο τίτλο μετά από 16 χρόνια.

Λίγο μετά το τελευταίο σφύριγμα κι ενώ όλοι έψαχναν τον Ιταλό αναμορφωτή εκείνος έφυγε σφαίρα για τα αποδυτήρια, δίχως να χαιρετίσει κανέναν. Δεν αγκάλιασε, ούτε φίλησε κάποιον. Αγνόησε τα μικρόφωνα στο flash interview και δεν πήγε στην συνέντευξη τύπου. Έκανε γυαλιά - καρφιά τα αποδυτήρια, έσπασε τον πίνακα τακτικής και εξαφανίστηκε από το γήπεδο!

Κάποιοι είπαν πικρόχολα ότι έφυγε γρήγορα για να προλάβει την σέντρα της αγαπημένης του Γιουβέντους στο τοπικό ντέρμπι με την Τορίνο, αλλά τις επόμενες ημέρες ξεκαθάρισε ότι ήταν μία πολύ προσωπική στιγμή έκρηξης και πως ήθελε να κρατήσει κρυφούς τους λόγους της: «Μερικές φορές είναι καλύτερα να μην μιλάς, γιατί μπορεί να κάνεις κακό. Σας διαβεβαιώ ότι μόλις πήγα στο σπίτι μου έβαλα τα κλάματα. Ήταν μία δικαίωση για μένα».

Η δικαίωση αφορούσε τον τρόπο που ήρθε αυτή η κούπα. Η Σπαρτάκ Μόσχας πήρε 12 παιχνίδια με το ιταλικό 1-0 (πολλά εξ' αυτών με νικητήρια γκολ στο τέλος) και έκανε 14 νίκες σε 15 παιχνίδια εντός έδρας. Ήταν η πιο τακτική ομάδα του πρωταθλήματος, ένα συμπαγές, αρραγές, γκρουπ, το οποίο είχε πάνω την δική του σφραγίδα. Μία ομάδα με οργάνωση, πειθαρχία, σωστά τρεξίματα, που έβγαζε στο γήπεδο το ίδιο πάθος με το οποίο κοουτσάρει στον πάγκο, τόσο ο Αντόνιο Κόντε, όσο κι ο Μάσιμο Καρέρα.

Λίγο μετά την επέκταση του συμβολαίου του ως το 2019, κατά την διάρκεια της απονομής το πέταλο των οργανωμένων (Fratria) του αφιέρωσε ένα πανό γιγαντιαίων διαστάσεων, αναγνωρίζοντας την καθοριστική συμβολή του στην ανόρθωση του συλλόγου. Εκείνος, λίγο πριν πάρει τον λόγο ενώπιων όλων, έβγαλε το μετάλλιο του πρωταθλητή και το έβαλε στην μέσα τσέπη από το σακάκι του: «Αυτό είναι παρελθόν. Μην νομίζετε ότι θα μας χαριστεί τίποτα από εδώ και πέρα. Τώρα που είμαστε πρωταθλητές, τα πράγματα θα είναι ακόμα πιο δύσκολα, όλοι θα θέλουν να μας κερδίσουν». Δίπλα του, ο ζάπλουτος ολιγάρχης Φεντούν τρελάθηκε: «Είναι επαγγελματίας με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Είναι γεννημένος νικητής. Είναι όπως θα έπρεπε να είναι ο ιδανικός προπονητής».

Ο Καρέρα είχε προβλέψει σωστά το μέλλον. Όλοι ήθελαν να κερδίσουν την Σπαρτάκ. Οι παίκτες άρχισαν να έχουν το μυαλό στους ομίλους του Champions League και οι γκέλες στο πρωτάθλημα διαδέχονταν η μία την άλλη. Ο «Σπάρτακος» έχασε και τα τρία ντέρμπι στο ξεκίνημα από Ζενίτ, ΤΣΣΚΑ και Λοκομοτίβ και πήρε μόλις 14 βαθμούς από τις πρώτες 11 αγωνιστικές. Το ριπίτ είχε πετάξει. Ωστόσο, με ένα εκπληκτικό ντεμαράζ 13 νικών στα επόμενα 19 παιχνίδια, η Σπαρτάκ λίγο έλειψε να κλέψει τον τίτλο, εξασφαλίζοντας ξανά ένα εισιτήριο για το Champions League.

Αν κάτι στοιχειώνει τον Ιταλό είναι εκείνο το βράδυ στο Άνφιλντ. Κανείς δεν του είπε τίποτα για τις δύο ισοπαλίες με την Μάριμπορ στους ομίλους πέρσι, ούτε για την ήττα στην Σεβίλλη, εξάλλου το εκπληκτικό 5-1 στην Μόσχα επί των Ανδαλουσιανών είχε κάνει τον γύρο της Ευρώπης. Ωστόσο, εκείνο το εξωπραγματικό 7-0 από την Λίβερπουλ, δεν ξεπλένεται με τίποτα. Το μοναδικό ματς που ένιωσε ότι έχασε τον έλεγχο, το μοναδικό ματς που τον έκανε να νιώθει αδύναμος στον πάγκο.

Ο ΠΑΟΚ και η Σπαρτάκ Μόσχας λες και συνδέονται από μία αόρατη κλωστή. Αμφότεροι βρήκαν τον δρόμο τους μετά από ευρωπαϊκές καταστροφές. Ο Δικέφαλος απέναντι στην Έστερσουντ και η Σπαρτάκ Μόσχας απέναντι στην ΑΕΚ Λάρνακας. Αμφότεροι βίωσαν σκληρά πέτρινα χρόνια και πλέον ζουν το όνειρο. Ο Μάσιμο Καρέρα είναι ο Ραζβαν Λουτσέσκου των Ρώσων. Πιστεύει περισσότερο σε έννοιες όπως η ισορροπία, η χημεία, οι ρόλοι, η οικογένεια και θέλει οι ομάδες τους να έχουν τον απόλυτο έλεγχο στο γήπεδο. Αμφότεροι σιχαίνονται τις πολλές αλλαγές / μεταγραφές. Η Σπαρτάκ αν και θα μπορούσε να αγοράσει τον κόσμο όλο, έκανε μόλις μία μεταγραφή το καλοκαίρι, τον Γάλλο στόπερ Ζιγκό από την Γάνδη! Αμφότεροι ξεκίνησαν με απόλυτη δυσπιστία από τον κόσμο, που τώρα πίνει νερό στο όνομά τους.

Μοιάζουν. Μοιάζουν πολύ.

Ωστόσο, μόνο ένας από τους δυο θα συνεχίσει για να πάει πιο πέρα...

Σωτήρης Μήλιος