Οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος...

Εκεί, στο πλαίσιο του τρίτου προκριματικού γύρου του Europa League αντιμετώπισε την «πρωτάρα» Ολιμπίκ Ντόνετσκ στο στάδιο «Βαλερί Λομπανόφσκι» κι αναδείχτηκε ισόπαλος 1-1 (49' Μπιλένκι – 59' Ενρίκε), αποτέλεσμα που τον φέρνει σε θέση ισχύος εν όψει και του δεύτερου αγώνα που θα διεξαχθεί την προσεχή Πέμπτη στο γήπεδο της Τούμπας.

Αναμφίβολα σ' αυτήν τη χρονική στιγμή της σεζόν το ζητούμενο είναι η αποτελεσματικότητα, καθώς η πλειοψηφία των ομάδων προέρχονται από το απαιτητικό στάδιο της προετοιμασίας κι όπως είναι λογικό, θέματα με τη φυσική κατάσταση και την εν γένει εικόνα τους υφίστανται. Από την άλλη όμως υπάρχουν και συγκεκριμένα στοιχεία τα οποία διατηρούν την ανησυχία που προϋπήρχε από την Ολλανδία ακόμη για τον φετινό «Δικέφαλο», που σε αντίθεση με προηγούμενα χρόνια, έχει ελάχιστες διαφοροποιήσεις στο έμψυχο δυναμικό του, για την ακρίβεια τέσσερις τον αριθμό με τις δυο εξ αυτών να μην αγωνίζονται καν, ήτοι Λεβέκ και Λημνιός. Αυτές είναι οι δυο όψεις του ίδιου νομίσματος...

Κατά συνέπεια, αν μη τί άλλο η ομάδα επ' ουδενί δε θα έπρεπε να έχει θέμα συνοχής και ομοιογένειας. Αλλωστε το αρχικό σχήμα της ομάδας – πλην Μακ – πολλάκις την περασμένη σεζόν υπήρξε ως επιλογή και της προηγούμενης τεχνικής ηγεσίας. Κόντρα σε μια σαφώς πιο αδύναμη αλλά και πιο έτοιμη ομάδα, ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να επιβάλλει τον ρυθμό του, να ελέγξει τον ρυθμό και να φέρει τον αγώνα στα μέτρα του, διασφαλίζοντας το αποτέλεσμα που θα του εξασφάλιζε χρόνο και ηρεμία για τη συνέχεια. Η κακή εικόνα της ομάδας ομολογήθηκε κι από τους ίδιους τους ανθρώπους της, τεχνική ηγεσία και ποδοσφαιριστές.

Σε μια λεπτή ισορροπία του πρώτου μέρους, την οποία και δημιούργησαν ο αρχικός φόβος των γηπεδούχων μέχρι το σημείο που διαπίστωσαν ότι δε δικαιολογούνταν από όσα βρήκαν απέναντί του στον αγωνιστικό χώρο, την αδυναμία των αντιπάλων τους ν' αξιοποιήσουν τις ευκαιρίες που δημιουργήθηκαν για να σκοράρουν και την έλλειψη αντίδρασης στον ενθουσιασμό που δημιούργησε στις τάξεις της ουκρανικής ομάδας η επιθετικότητα κι η δημιουργία διαδοχικών ευκαιριών. Σ' έναν αγώνα που διεξήχθη μπροστά σε λιγότερους από χίλιους πεντακόσιους θεατές, μεταξύ των οποίων και – περίπου – ογδόντα οπαδοί του «Δικεφάλου», η ομάδα του κ. Στανόγεβιτς απέτυχε να παρουσιάσει κάτι οργανωμένο, αποτελεσματικό και πειστικό για ένα σύνολο που έχει θέσει υψηλούς στόχους τη φετινή σεζόν. Δεν κατάφερε να παρουσιάσει - έστω – το ίδιο μ' αυτά που έδειξε στο μεγαλύτερο διάστημα της περσινής σεζόν, μ' εξαίρεση τον τελευταίο μήνα αυτής.

Προβλήματα στην άμυνα, έχοντας δεχτεί και γκολ από «στημένη» φάση, απουσία αυτοματισμών και συνδυασμών, πολλά αβίαστα λάθη και μηδέν επικινδυνότητα από τα δικά της «στημένα» στην αντίπαλη εστία. Ο πολύ καλός Ρέι και τα κέφια του Ενρίκε έβγαλαν τον ΠΑΟΚ από μια δυσχερή θέση αρκετά νωρίς στη σεζόν. Παρόλα αυτά, αν η ομάδα είναι αυτή που πρέπει να είναι, δε θα έχει πρόβλημα να προκριθεί στα πλέι οφ της διοργάνωσης και να διεκδικήσει με αξιώσεις μια – ακόμη – διαδοχική συμμετοχή στους ομίλους. Ομως δεν είναι – μόνον – αυτό το ζητούμενο. Με τον εγχώριο ανταγωνισμό αποδεδειγμένα να παρουσιάζεται ενισχυμένος, η ομάδα οφείλει να είναι έτοιμη από νωρίς και να μη χάσει υπερπολύτιμο έδαφος, όπως συνέβη πέρσι, μέχρι να βρει τον εαυτό της. Η αλλαγή στην τεχνική ηγεσία μπορεί να επισύρει ένα χρονικό διάστημα αναπροσαρμογής, αρκεί όλα να λειτουργούν ομαλά και να βαίνουν προς τη σωστή κατεύθυνση. Και σ' αυτό ισότιμο μερίδιο ευθύνης έχουν κι οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές.

Μπορεί η ανάγκη ενίσχυσης και διορθωτικών κινήσεων να παραμένει δεδομένη, ταυτόχρονα όμως δεν είναι και πανάκεια, καθώς το πρόβλημα νοοτροπίας που ταλαιπωρεί την ομάδα δείχνει να παραμένει κι αυτήν είναι μια ευθύνη συνολική. Συνοψίζοντας, έχει γίνει μια επιλογή από τη διοίκηση για την τεχνική ηγεσία, η οποία προκάλεσε αρκετές συζητήσεις. Οφείλει να στηριχθεί πρωτίστως από τους ίδιους με πράξεις, ν' αξιολογηθεί σε επαρκείς συνθήκες. Ο χρόνος – καιρό τώρα – έχει πάψει να είναι σύμμαχος κι η συνέχεια προμηνύεται κρίσιμη. Η ευθύνη βαραίνει τους ίδιους και κανέναν άλλον. Απλά δικαιολογίες δεν υπάρχουν πολλές πλέον. Οταν ο πήχης τοποθετείται ψηλά οφείλει να υποστηρίζεται και στις πράξεις ειδάλλως η αίσθηση που δημιουργείται παραπέμπει σ' επιπολαιότητα. Κι όταν δεν υπάρχουν ουσιαστικά προβλήματα είναι κρίμα για έναν οργανισμό να τα δημιουργεί από μόνος του λειτουργώντας αυτοκαταστροφικά. Καλή δύναμη και καλή συνέχεια σε όλους...