Πόσο δύσκολο είναι φέτος το… νορμάλ!

Απο basketplus.gr: Ψάχνει κάτι νορμάλ. Κάτι που να μην τον κρατά δέσμιο των προβλημάτων που και ο ίδιος δημιούργησε στον εαυτό του το καλοκαίρι αλλά και του δημιουργήθηκαν στην διάρκεια της σεζόν (δεν ήταν και λίγα ε;). Ο ΠΑΟΚ προσπαθεί να φέρει την κατάσταση στον ίσιο δρόμο, φτάνει κοντά, αλλά πάντα κάτι συμβαίνει και το όχημα λοξοδρομεί. Δεν ανατρέπεται, αλλά πάντα χάνει τον προσανατολισμό του.
Πηγή: basketplus.gr
Πόσο δύσκολο είναι φέτος το… νορμάλ!

Για να ηττηθεί λοιπόν ο ΠΑΟΚ σε ένα κομβικό ματς στην Λάρισα απέναντι σε μια ομάδα με φόρα, χημεία, ισορροπία, αυτοπεποίθηση και εντάσεις έπρεπε οι τρεις φερόμενοι ως άσοι του να κάνουν μαζί (και οι τρεις διάολε) τουλάχιστον επιθετικά το χειρότερο φετινό τους παιχνίδι. Μάντζαρης, Γκριν και Τολιόπουλος σκόραραν τρεις (!) πόντους με 1/12 σουτ και έκαναν 9 λάθη. Άρα οργάνωση... μηδέν, η έστω το γνωστό μάτωμα της μπάλας από τον Λοβ (ο Γκριν το κάνει πάντως πιο εμφατικά αυτό).

Με το δημιουργικό κομμάτι των τριών αυτών παικτών στο ναδίρ και την αναγκαστική αλλαγή στυλ λόγω αποχώρησης του πιο επιδραστικού παίκτη φέτος, του Τζόουνς (νούμερο 1 στη Λίγκα σε αξιολόγηση), μάλλον κρέντιτ αποτελεί το γεγονός οτι ο ΠΑΟΚ κατάφερε και επέστρεψε από το -13 και διεκδίκησε το ματς μέχρι το τέλος. Εκεί που αναζητούσε ένα εύκολο καλάθι (ούτε για πλάκα με αυτή την δημιουργία), ή ένα μεγάλο μακρινό σουτ (στο πάγκο οι Γκριν, Ντι Λέο που... ναι ήταν κακοί, αλλά πάντα ελπίζεις από έναν σουτέρ) και φυσικά δεν βρέθηκε ποτέ. Τον Μάντζαρη που έκανε ένα δύο έρμπολ λογικό ήταν να του δίνουν το χώρο οι γηπεδούχοι και δικαιώθηκαν.

Ο φετινός ΠΑΟΚ δεν χαρακτηρίζεται από την εικόνα του στην Λάρισα. Ούτε από τις δύο έρμπολ βολές του Ρένφρο, ούτε από το... επιθετικό φάουλ σε επαναφορά, ούτε από το παιδικό λάθος του Γκριν (στο -3 και χωρίς πίεση τούφυγε η μπάλα στο κέντρο του γηπέδου), ούτε από τα σερί χαμένα αμυντικά ριμπάουντ. Υπήρχαν και χειρότερες σελίδες στο φετινό τόμο. Απλά τώρα πληγώνει περισσότερο, γιατί τελευταία η ομάδα μέσα από την δεδομένη βελτίωση στην άμυνα (αγωνιστική, τεχνική και πνευματική) έδειχνε οτι λειτουργεί με ένα πλάνο και μια κατεύθυνση. Ναι αλλά με το 60% των παικτών σε τραγική κατάσταση σε ένα κρίσιμο ματς, κάθε βελτίωση πάει περίπατο.

Ο Λυκογιάννης ακούει πολλά, άλλοτε δικαιολογημένα, άλλοτε όχι. Είναι και ο ίδιος φανερά μπερδεμένος με ότι έχει συμβεί φέτος. Δεν τόχει ξαναζήσει, δεν έχει ανάλογες εικόνες από δουλειά σε άλλη ομάδα με τόση πίεση και τον καταπίνει η μοίρα της ομάδας. Έχει μειονεκτήματα και ανασφάλειες; Έχει. Λογικό και αυτά να βγαίνουν με έντονο τρόπο στην επιφάνεια. Μπερδεύεται με το μεγάλο ροτέισον, χάνεται με κάποιους παίκτες (Καμπερίδης για λίγα δευτερόλεπτα στο τέλος, όταν επιθετικά είσαι τόσο κακός και μικρή παρουσία του επίσης κακού στη αρχή Τολιόπουλου;), υπερεκτιμά άλλους (προφανώς υπερβολικός ο χρόνος ενός παίκτη που ήρθε χθες και δεν έχει ούτε ένα δευτερόλεπτο σε Ευρωπαϊκό παρκέ), ίσως δεν μπορεί να δώσει αυτοπεποίθηση σε όσους είναι τρομερά εκτός κλίματος (Ντι Λέο).

Ο ΠΑΟΚ έχει ακόμα έξι ματς, μπορεί να τα πάρει όλα, μπορεί να χάσει και 4-5 από δαύτα. Είναι απίθανο να προλάβει να προσαρμοστεί στα νέα αγωνιστικά δεδομένα με περισσότερο περιφερειακό παιχνίδι και λιγότερη ισορροπία, φαίνεται οτι θα κυμανθεί ανάμεσα στο 7 και στο 9, εκτός και αν κάνει το 4Χ4 στο σπίτι του και ένα διπλό σε Παλέ η Ρόδο (αμφότερα πολύ δύσκολες αποστολές). Αρκετοί νοιώθουν στο κλαμπ (και εκτός αυτού) οτι η χρονιά δύσκολα θα γυρίσει, αισθάνονται οτι ακόμα και να φτάσει η ομάδα λίγο πριν τη πηγή, κάτι θα γίνει, θα σκοντάψει και θα πέσει.

Το μπάσκετ δεν τελειώνει όμως φέτος. Η φετινή σεζόν μπορεί να αποτελέσει μπούσουλα για να μην γίνουν τα ίδια λάθη του χρόνου, δεν χρειάζεται πλέον να περιμένουν περισσότερο για το που να στοχεύσουν απόσους παίζουν τώρα. Καλό ήταν το μάθημα. Αρκεί κάποια στιγμή να προτεθεί ένα μπασκετικό στέλεχος που να έχει την εποπτεία του ρικρούιτινγκ και όχι μόνο (πέρα από τα άλλα αρνητικά, πριν το 2020 ο ΠΑΟΚ θεωρούνταν σε στελέχωση η πιο μπασκετική ομάδα στην Λίγκα) και ο κόουτς (αφού τόχει αποφασίσει ο πρόεδρος) να διαχειριστεί σωστά τα όσα έμαθε από την φετινή χρονιά σε μια τόσο απαιτητική τάξη. Ίδια λάθη απαγορεύονται.

*Όλη την εβδομάδα η επικοινωνία της ΚΑΕ δεν είπε το παραμικρό περί προβλημάτων του Γκριν. Με την απομάκρυνση από το ταμείο ουδέν λάθος...

*Το ξαναλέμε. Η 9η θέση και ένα μύριο λιγότερο στο χρέος με τακτοποιημένη την φετινή σεζόν αξίζει πέντε... 6ες θέσεις. Οι υπόλοιποι μπορούν να ονειρεύονται τις παλιότερες 3-4ες θέσεις και τα 7 εκ. ευρώ που είχε φτάσει το κοντέρ. Γιατί δεν το στρογγύλεψαν στα 10 μπας και έρθει κάνας τελικός πλέι οφ και τώρα η ομάδα να έπαιζε ντέρμπι με τη Νίκη Βόλου;

*To χειρότερο ήταν οτι η Λάρισα δεν έκανε σπουδαία εμφάνιση ή έστω ανάλογη των προηγούμενων. Λίγα πράγματα επιθετικά από τους σταρς (και ο Μούντι κακός ήταν για 35΄), αλλά τι να το κάνεις όταν οι πέντε παγκίτες του Τακιανού πάνε την διαφορά στο +9;

*Ο ΠΑΟΚ δεν ηττήθηκε στην Λάρισα από τα δύο έρμπολ του Ρένφρο, όσο αποκαρδιωτικό και αν είναι αυτό ως γεγονός για αυτό το γενικώς ατσούμπαλο παιδί, όπως φάνηκε ως πρώτη εικόνα. Ούτε θα κέρδιζε, αν είχε βρει ένα κανονικό 5άρι, φυσικά χαμηλότερης ποιότητας από αυτή του Τζόουνς που αποδείχθηκε λαχείο. Και βέβαια (κακώς) δεν βρήκε για χιψι λόγους...

*Πάντως ο νεοφερμένος ζήτησε να δει το βίντεο του αγώνα μόνος στο σπίτι πριν τη κλασσική επανάληψη με κομμάτια του ματς για τις παρατηρήσεις Λυκογιάννη. Αισιόδοξο μήνυμα για τη νοοτροπία του. Άλλο το μπάσκετ...

*Ο ΠΑΟΚ έκανε 11.6 λάθη μέσο όρο εκτός έδρας και στην Λάρισα έκανε 17. Χάνει (πάντα εκτός έδρας ) ανά αγώνα 4.5 βολές και στην Λάρισας έχασε 10.

*Έγινε πρόπερσι με χορηγό, έγινε και φέτος με πρώην διοικητικό στέλεχος. Συνεχίζει να δημιουργεί αντιπάθειες.

Διαβάστε ακόμη...