«Ήταν όλα τόσο ωραία εδώ…»

Ο Γιόσιπ Μίσιτς μπορεί να μην έμεινε τελικά στον ΠΑΟΚ, αλλά δέθηκε με τη Θεσσαλονίκη και τον Δικέφαλο. Αγάπησε την πόλη και τις συνήθειες της, ένιωσε δυνατά συναισθήματα με την «ασπρόμαυρη» φανέλα, ενώ εδώ στην Ελλάδα πέρασε μια από τις πιο δύσκολες δοκιμασίες της ζωής του, αφού διαγνώστηκε με καρκίνο.
Πηγή: forza
«Ήταν όλα τόσο ωραία εδώ…»

Ο Κροάτης που πλέον είναι υγιής και αγωνίζεται με τη φανέλα της Ντιναμό Ζάγκρεμπ βρήκε λίγο χρόνο και ήρθε στη Θεσσαλονίκη για να τακτοποιήσει κάποιες εκκρεμότητες, που δεν είχε καταφέρει να ολοκληρώσει, αλλά και για να συναντήσει φίλους από τη θητεία του στον ΠΑΟΚ.

Ανάμεσα σε όλα αυτά ο διεθνής 27χρονος μέσος μίλησε στη FORZA σε μια... αποχαιρετιστήρια συνέντευξη, που ίσως όπως έλεγε πριν ξεκινήσει αυτή, άργησε να δώσει έτσι όπως ήρθαν τα πράγμα με την καριέρα του και τη ζωή του.

Ο Μίσιτς μιλά για το πρόβλημα υγείας του, μοιράζεται την πιο δυνατή του ανάμνηση από τον ΠΑΟΚ, λέει την άποψη του για τον Ράζβαν Λουτσέσκου, αναφέρεται στον κολλητό του, Ζίβκο Ζίβκοβιτς, ενώ αποκαλύπτει με ποιον πρώην συμπαίκτη του απολάμβανε να αγωνίζεται.

Αναλυτικά όσα είπε ο Κροάτης στην FORZA:

-Γιόσιπ είσαι πάλι εδώ, στη Θεσσαλονίκη. Τόσα συναισθήματα, τόσες αναμνήσεις. Αλήθεια, σου έλειψε να βρίσκεσαι στην πόλη;

«Φυσικά ναι! Πέρασα σχεδόν δύο χρόνια σε αυτή την πανέμορφη πόλη! Ήταν μια φανταστική περίοδος της ζωής μου τα όσα έζησα εδώ. Να ξέρεις ότι δεν μιλάω μόνο αναφορικά με το ποδόσφαιρο και τον ΠΑΟΚ, αλλά για όλο το... πακέτο. Η πόλη, οι άνθρωποι που ζουν σε αυτή, η ζωή, το φαγητό. Όλα ήταν υπέροχα και δύσκολα ξεχνιούνται».

-Πριν περάσουμε στα υπόλοιπα. Πώς είσαι πλέον με την υγεία σου; Ξεπέρασες το σοβαρό πρόβλημα που αντιμετώπισες;

«Ναι, ναι είμαι καλά. Είμαι υγιής! Έχω επιστρέψει στο ποδόσφαιρο και στο υψηλό επίπεδο και μπορώ να χαμογελάω ξανά, αφού κατάφερα να βγω νικητής από όλο αυτό που πέρασα».

Πάμε λοιπόν κατευθείαν στην ερώτηση που όλοι ψάχνουν την απάντηση... Γιατί δεν έμεινες στον ΠΑΟΚ; Είναι γνωστό πως είχες προφορική συμφωνία με τον Δικέφαλο και όλα έδειχναν πως θα παραμείνεις κομμάτι του ρόστερ. Τελικά όμως αυτό δεν συνέβη και αρχικά γύρισες πίσω στη Σπόρτινγκ και έπειτα κατέληξες στην Ντιναμό. Τι έγινε; Τι πήγε λάθος;

«Αυτή η ερώτηση νομίζω είναι καλύτερα να τεθεί στους ανθρώπους του ΠΑΟΚ και της Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Εγώ είχα εκφράσει την επιθυμία μου και στις δύο ομάδες. Αυτή ήταν το να παραμείνω στον ΠΑΟΚ. Ωστόσο, όπως καταλαβαίνει ο καθένας, δεν ήταν ακριβώς στο χέρι μου το να μείνω στην ομάδα. Τελικά αυτό δεν συνέβη. Πάντως εγώ εκείνη την περίοδο ήθελα να μείνω στον ΠΑΟΚ. Ωστόσο, αυτό το θέμα ανήκει στο παρελθόν».

-Τι είναι αυτό που δεν θα ξεχάσεις ποτέ από τη θητεία σου στον ΠΑΟΚ; Τι είναι αυτό που όταν γυρίζεις πίσω και κοιτάς, σου έχει μείνει πιο έντονα από οτιδήποτε;

«Η πιο έντονη ανάμνηση μου και σίγουρα δεν πρόκειται να την ξεχάσω είναι ο αγώνας με τον Ολυμπιακό για το Κύπελλο. Ήταν ένα δυνατό και σκληρό παιχνίδι, που παίχθηκε εξαιρετικό ποδόσφαιρο και από τις δύο ομάδες. Θυμάμαι είχα σκοράρει ένα πολύ όμορφο γκολ με μονοκόμματο σουτ έξω από την περιοχή και είχα ισοφαρίσει σε 2-2. Ήταν φανταστικός αγώνας και είχαμε κερδίσει μάλιστα με 3-2».

-Ποια είναι η καλύτερη σου στιγμή όντας παίκτης του ΠΑΟΚ και ποια η χειρότερη σου;

«Η καλύτερη μου στιγμή με τον ΠΑΟΚ και ίσως η πιο ευτυχισμένη από όσες έζησα εδώ είναι η κατάκτηση του αήττητου πρωταθλήματος και του Κυπέλλου, δηλαδή του νταμπλ. Μπορεί να ήρθα στα μέσα της σεζόν και να μην έζησα αυτό το... ταξίδι από την αρχή, αλλά μπορώ να πω με σιγουριά πως ήταν η πιο σημαντική στιγμή μου με τον ΠΑΟΚ. Ακόμα θυμάμαι τους πανηγυρισμούς του κόσμου στην πόλη. Απίθανες στιγμές, που μένουν χαραγμένες μέσα σου. Όσον αφορά την χειρότερη στιγμή μου... Προφανώς είναι η μέρα, η στιγμή που έμαθα πως είχα μια σοβαρή ασθένεια. Ευτυχώς όλη αυτή η άσχημη ιστορία είναι πλέον παρελθόν. Ξεπέρασα αυτό το θέμα υγείας που είχα και είμαι υγιής».

-Παρότι πλέον αγωνίζεσαι στη Ντιναμό Ζάγκρεμπ και έχεις αρκετές υποχρεώσεις με τον κροατικό σύλλογο, τον ΠΑΟΚ τον παρακολουθείς καθόλου; Ενημερώνεσαι για τα αποτελέσματα του για παράδειγμα;

«Φυσικά και ενημερώνομαι! Μάλιστα πρέπει να σου πω ότι δεν ενημερώνομαι απλά, αλλά όταν έχω χρόνο, παρακολουθώ και τους αγώνες της ομάδας. Βέβαια, όχι τόσο συχνά διότι όπως είπες και εσύ έχω αρκετές υποχρεώσεις με την Ντιναμό. Προπονήσεις, αγώνες κλπ».

-Από τη στιγμή που όπως λες παρακολουθείς αγώνες του ΠΑΟΚ και ενημερώνεσαι για την ομάδα θα γνωρίζεις πως ο πιο πετυχημένος προπονητής στην ιστορία του Δικεφάλου, ο Ράζβαν Λουτσέσκου επέστρεψε στους «ασπρόμαυρους». Συνεργάστηκες μαζί του για ένα εξάμηνο και κερδίσατε το νταμπλ. Ποια είναι η άποψη σου για αυτόν;

«Όντως με τον κύριο Λουτσέσκου συνεργάστηκα για ένα μικρό χρονικό διάστημα. Ήταν ο προπονητής της ομάδας όταν ήρθα ως δανεικός στον ΠΑΟΚ από τη Σπόρτινγκ Λισαβόνας. Θα τον περιέγραφα ως έναν ειλικρινή, εντυπωσιακό και καλό άνθρωπο».

-Ήσουν ένα από τα πιο αγαπητά παιδιά εντός των αποδυτηρίων, έχεις επαφές με κάποιον-κάποιους από τους συμπαίκτες του ή γενικότερα από τον ΠΑΟΚ;

«Ο παίκτης που ακόμα μιλάω μαζί του παρά το γεγονός πως δεν αγωνίζομαι στον ΠΑΟΚ είναι ο Ζίβκο Ζίβκοβιτς. Ήταν ο καλύτερος μου φίλος, όσο αγωνιζόμουν εδώ και έχουμε κρατήσει αυτή τη σχέση ακόμα. Μπορώ να πω πως ήταν ο αγαπημένος μου συμπαίκτης στον ΠΑΟΚ. Μάλιστα, καταφέραμε να βρούμε λίγο χρόνο παρά το πιεσμένο πρόγραμμα και των δυο μας και να τα πούμε λίγο εδώ στο ξενοδοχείο, καθώς βρισκόταν μαζί με την αποστολή. Χάρηκα ειλικρινά που τον συνάντησα και τα είπαμε».

-Με τον Ζίβκο Ζίβκοβιτς ήσαστε κολλητοί στον ΠΑΟΚ. Ωστόσο υπήρχε κάποιος παίκτης από αυτούς που συνεργάστηκες μαζί τους στους «ασπρόμαυρους» που απολάμβανες να αγωνίζεσαι μαζί του; Που βρισκόσασταν με πιο μεγάλη ευκολία μέσα στο γήπεδο;

«Μου άρεσε πολύ, πάρα πολύ να παίζω με τον Ντιέγκο Μπίσεσβαρ. Ξέρει πολλή μπάλα και του αρέσει να βλέπει γήπεδο. Αυτός είναι ο ποδοσφαιριστής στον ΠΑΟΚ που βρισκόμασταν με μεγαλύτερη ευκολία μέσα στο γήπεδο. Ο ένας καταλάβαινε τις κινήσεις και τις σκέψεις του άλλου. Απολάμβανα να αγωνίζομαι μαζί του αυτά τα σχεδόν δύο χρόνια που βρισκόμουν στον ΠΑΟΚ».

Πηγή : FORZA

Διαβάστε ακόμη...