Πάει, πέρασε, στην Τούμπα θα είναι μία άλλη ιστορία

Πολλά μπορούν να ειπωθούν για το Άρης-ΠΑΟΚ, όμως στην πράξη το διακύβευμα δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλό για καμία από τις δύο ομάδες. Ο ΠΑΟΚ στέρησε από τους «κίτρινους» τη νίκη που θα τους έβαζε στην πρώτη τετράδα της League Phase, ενώ ταυτόχρονα «κλείδωσε» και τυπικά τη δική του πρόκριση στην επόμενη φάση, αφού ο Λεβαδειακός είχε ήδη κάνει αυτό που χρειαζόταν νωρίτερα.

Στο τέλος της ημέρας, αυτό που κρατά κανείς είναι ο χαρακτήρας της ομάδας του Ραζβάν Λουτσέσκου. Πρόκειται για ένα σύνολο που, όσο κι αν στραβώσει ένα παιχνίδι, έχει ως σταθερά ότι θα παλέψει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Το απέδειξε στη Λιβαδειά, όπου βρέθηκε δις και τρις με την αποβολή του Μεϊτέ με την πλάτη στον τοίχο, και το επιβεβαίωσε ξανά στο «Κλ.Βικελίδης», «παγώνοντας» ένα ολόκληρο γήπεδο με την επιμονή του.

Τα δύο ματς έχουν διαφορές αλλά και τρομακτικές ομοιότητες.

Ο ΠΑΟΚ ήταν απόλυτα κυρίαρχος στο α΄ημίχρονο, είχε κλασικές ευκαιρίες και στιγμές που ενέτειναν τη δυσφορία από την εξέδρα. Το τελείωμα του Μύθου με το «καλησπέρα», το σουτ του Μιχαηλίδη, η κεφαλιά του Ντεσπόντοφ, με αποκορύφωμα το χαμένο πέναλτι. Τρία, το νούμερο, τη φετινή σεζόν για τους Θεσσαλονικείς με ποσοστό ευστοχίας μόλις... 62.5%. Κλείνει η παρένθεση. Σε ένα ντέρμπι όπου οι λεπτομέρειες κρίνουν πολλά, ο ΠΑΟΚ είχε τις στιγμές, ήταν δεδομένα πιο συγκροτημένος και με ξεκάθαρο πλάνο, όμως δεν βρήκε το γκολ που θα του έδινε προβάδισμα.

Στον αντίποδα, ο Άρης είχε μόλις μία τελική στο πρώτο μέρος, με τον Πέρεθ να αστοχεί στο 36’, ενώ σωστά ακυρώθηκε και το γκολ του Γένσεν για οφσάιντ. Κατά τα λοιπά, το παιχνίδι του περιορίστηκε σε επαναλαμβανόμενες βαθιές μπαλιές στην πλάτη της άμυνας του ΠΑΟΚ, με στόχευση στην αριστερή πλευρά δεδομένου ότι ο Μπάμπα ήταν ψηλά, στο επιθετικό τρίτο του αντιπάλου και στο τρανζίσιον ο Άρης έψαχνε το κενό από εκεί για τη ζημιά. Ακόμη και με μπαλιές από τα πόδια του Αθανασιάδη, ο οποίος δεδομένα είναι ο πολυτιμότερος για τους «κίτρινους» στο α΄μέρος και ο άνθρωπος που τους κρατά γερά στο παιχνίδι.

Και εδώ ξεκινούν οι τρομακτικές ομοιότητες...

Το πρώτο τέταρτο του δεύτερου ημιχρόνου είναι ξανά προβληματικό για τον ΠΑΟΚ, μια εικόνα που έχει επαναληφθεί σε αρκετά παιχνίδια. Το ακόμη πιο αρνητικό είναι ότι μόλις πριν από λίγες ημέρες είχε επισημανθεί πως η φάση του 2-1 από τον Λεβαδειακό χρειάζεται να μελετηθεί σοβαρά. Στην πρώτη ουσιαστική επίθεση του Άρη, ήρθε το 1-0, μια φάση - αντίγραφο με το γκολ που δέχθηκε ο ΠΑΟΚ στη Λιβαδειά. Ίδιος τρόπος ανάπτυξης, ίδιο timing, ίδιο «κόψιμο» στην άμυνα με την πάσα από τα δεξιά να φτάνει στην αριστερή πλευρά. Φάσεις που δεν θα τις αφήσει ο Ραζβάν Λουτσέσκου να περάσουν έτσι... Είναι κόντρα στη φιλοσοφία του, αν και είναι από τις στιγμές που μπορούν να τον «τρελάνουν».

Το ματς είχε ακόμη δρόμο και ο ΠΑΟΚ μονάδες στον πάγκο του που θα μπορούσαν να αλλάξουν τα δεδομένα του αγώνα, ποντάροντας παράλληλα και στην τακτική του αντιπάλου που είχε πρωτίστως το μυαλό του στο πως θα κλείσει τους χώρους προς την εστία του Αθανασιάδη. Το δοκάρι του Ντεσπόντοφ ήταν η πρώτη προειδοποίηση προτού μπουν και βάλουν... φωτιά Τάισον και Γιακουμάκης. Το δίδυμο αυτό συνεργάστηκε άψογα και ο ΠΑΟΚ αρνήθηκε να χάσει σε ένα ακόμη γήπεδο. Ξανά κόντρα σε όλα. 

Θα συμβαίνει πάντα; Όχι. Γι’ αυτό το ματς στο Χαριλάου έχει διπλή όψη για τον Δικέφαλο. Θα υπάρξουν στιγμές χωρίς περιθώρια ή χρόνο για αντίδραση, από την άλλη όμως, όσο η ομάδα αντιδρά, ακόμα και όταν όλα στραβώνουν και δίνει τον εαυτό της, δείχνει τον χαρακτήρα της.

Τα πραγματικά σημαντικά για τον ΠΑΟΚ όμως βρίσκονται μπροστά του και στο ματς της Κυριακής (7/12). Από την κίνηση των εισιτηρίων, φαίνεται πως υπάρχει «ξεσηκωμός» γιατί εδώ μαίνεται η «μάχη» για το πρωτάθλημα. Ο ΠΑΟΚ, θα έχει απέναντί του μία ομάδα που ακόμη κι αν δεν «καιγόταν» για αποτέλεσμα, θα... πέθαινε να της κάνει ζημιά. Στην Τούμπα όμως θα είναι αλλιώς. 

ΥΓ. Η αλήθεια βιώνεται, δεν διδάσκεται, δεν μεταφέρεται, δεν γίνεται αφήγημα. Και είναι πάντα συναρπαστική. Ακόμη κι αν έχουν περάσει δύο χρόνια από τότε...