Μία εικόνα, εκατό χρόνια!

Μία αγκαλιά μπορεί να αποτελέσει ανταμοιβή για το παρελθόν, μα και υπόσχεση για το μέλλον.

Η συγκεκριμένη αγκαλιά, στα συγκεκριμένα χώματα έκρυβε ακόμα μεγαλύτερες σημειολογικές προεκτάσεις.

Ήταν ένα ξεκάθαρο σημάδι ενότητας, πίστης, στήριξης, μα και μία συστράτευση για τις μεγάλες μάχες που έρχονται.

Ο Ιβάν Σαββίδης επέστρεψε με εντυπωσιακό, με ηχηρό τρόπο στην καθημερινή ζωή του συλλόγου, έστω και αν δεν έλειψε ούτε μία μέρα από αυτή.

Η φυσική του παρουσία στην Ελλάδα, την Θεσσαλονίκη, την Τούμπα σηματοδοτεί την έναρξη μιας νέας εποχής, η ομιλία του έκρυβε σημαντικά, βαθιά και ηχηρά μηνύματα.

Κατάφερε να μιλήσει, τόσο ως στρατηγός, αλλά συνάμα και ως στρατιώτης του συλλόγου.

Με τον δικό του τρόπο, υπενθύμισε ένα μότο που κάποτε φορέθηκε πολύ, αλλά στην πορεία ίσως λησμονήθηκε λιγάκι. Ο ΠΑΟΚ πάνω απ’ όλα: «Ας ξυπνήσουμε και να θυμόμαστε ότι υπηρετούμε κάτι που είναι μεγαλύτερο από μας. Προσπαθούμε να τον φτάσουμε τον ΠΑΟΚ, αλλά ο ΠΑΟΚ πετάει πάντα λίγο πιο ψηλά από μας».

Σε μία περίεργη εποχή, γεμάτη από αμφίσημα γεγονότα, πολυεπίπεδες διασυνδέσεις του ποδοσφαίρου με άλλους τομείς, υπαρκτά ή φανταστικά διλήμματα, η ηγετική παρουσία του Ιβάν Σαββίδη ήρθε για να δώσει αυτοπεποίθηση, σιγουριά, αισιοδοξία στον κόσμο που λαχταρούσε να τον δει ξανά στα… «χαρακώματα»: «Μου αρέσουν οι μάχες και θα σας δείξω ξανά ότι είμαι πιο δυνατός, όταν όλοι ενώνονται απέναντί μας», ήταν η δέσμευση του για την επόμενη ημέρα.

Κι αν κάποιοι δυσκολεύονται να αντιληφθούν το μέγεθος της σύνδεσης του με το άσπρο και το μαύρο, προσπάθησε να το εξηγήσει όσο το δυνατόν πιο απλά: «Αντιμετωπίζω τον ΠΑΟΚ με υπερβολικό συναισθηματισμό. Δεν βρήκα τον ΠΑΟΚ στη ζωή μου, βρήκα τον εαυτό μου μέσα από τον ΠΑΟΚ».

Κι όταν κάποιος νοηματοδοτεί την ύπαρξη του μέσω μιας άλλης έννοιας, τότε να είστε σίγουροι ότι είναι αποφασισμένος να κάνει τα πάντα για αυτή…