Διάθεση απ’ όλους ν’ αφήσουν στην άκρη τα παλιά και να δουν τα επόμενα

«Κρείττον του λαλείν το σιγάν», που έλεγαν σοφά και οι αρχαίοι. Αν δεν έχεις κάτι ουσιώδες να πεις, είναι σοφότερο να κρατάς το στόμα σου κλειστό και να… παρατηρείς.

Από την ημέρα που επήλθε η μεγάλη κρίση στην σχέση του Ιβάν Σαββίδη με τον Ραζβάν Λουτσέσκου, μέχρι την ημέρα που βγήκε λευκός καπνός και σήμανε την οριστική συνέχιση της συνεργασίας γράφτηκαν και ειπώθηκαν πολλά. Τίποτα από αυτά, όμως, από τα επίσημα χείλη των πρωταγωνιστών. Τα περισσότερα ήταν εικασίες, φήμες, ευσεβείς πόθοι, φόβοι κι ελάχιστα από αυτά είχαν πραγματική υπόσταση και ουσιαστική πληροφόρηση.

Στις περίπου 10 ημέρες που όλα βρίσκονταν στον αέρα, αυτό που έβγαινε προς τα έξω είναι πως δεν κινείται τίποτα. Στην πραγματικότητα, συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο.  Μία υπερδιέγερση που έφερε υπερδραστηριότητα.

Σε αυτό το χρονικό διάστημα υπήρξε ο χώρος και χρόνος για να τσεκαριστούν όλοι. Όλοι και όλα. Κι όπως λέει μία κινέζικη λαϊκή παροιμία «πάντα μία γερή θύελλα καθαρίζει την ατμόσφαιρα».

Σε αυτό το χρονικό διάστημα, όλοι πήραν τις αποστάσεις τους και μπόρεσαν να δουν καθαρά την μεγάλη εικόνα. Αναλύθηκαν σχέσεις, ρόλοι, πρόσωπα, συνεργασίες, ζυγίστηκε καλά τόσο η προηγούμενη, όσο και η επόμενη ημέρα. Και κρίθηκε ότι το «μαζί» είναι προτιμότερο από το «χώρια».

Μπορεί να μην είναι το τέλειο, η τελειότητα είναι βαρετή. Μα, είναι ό,τι καλύτερο θα μπορούσαν να έχουν όλοι αυτή την στιγμή.

Κάθε κρίση, είθισται να γεννά ευκαιρίες. Ευκαιρίες για να κοιτάξεις πιο σφαιρικά τον κόσμο, να δεις την μεγάλη εικόνα, το σημαντικό, το ουσιώδες.

Αυτό που προκύπτει είναι μία διάθεση από όλους να αφήσουν στην άκρη τα παλιά και να δουν τα επόμενα. Χωρίς εγωισμούς και με ειλικρινή διάθεση αυτοκριτικής.

Αίφνης, ο ΠΑΟΚ σαν να ρολάρει καλύτερα. Μπορεί να έρχονται και καλύτερες μέρες…