Πάμε όλοι μαζί ένα μπινελίκι στον Κλάους

Χιλιάδες σχόλια στις σελίδες κοινωνικής δικτύωσης, ατέλειωτες ώρες εκπομπών εναντίον του και φυσικά άρθρα και ρεπορτάζ για το πόσο… άμπαλος είναι σε σχέση με τα χρήματα που εισπράττει.

Ο Κλάους έγινε το… κόκκινο πανί για την ευκαιρία που έχασε ο ΠΑΟΚ να αποκλείσει τον Αγιαξ και να βρεθεί στα play off του Champions League. Η ιστορία εξελίχθηκε σε έναν διαγωνισμό για το ποιος θα κάνει το χειρότερο σχόλιο. Παρακολουθούμε έναν άτυπο διαγωνισμό για το ποιος θα βρει το πιο πικρό σχόλιο εναντίον του.

Σκέφτομαι τι θα έγραφαν και έλεγαν οι ίδιοι άνθρωποι αν ο Αθανασιάδης μετέτρεπε σε γκολ τις δυο «χρυσές» ομολογουμένως ευκαιρίες που του παρουσιάστηκαν μετά το 1-0. Είμαι σίγουρος ότι θα δημιουργούνταν λέσχη –με πολλές χιλιάδες μέλη-  που θα απαιτούσε να στήσουν έναν ανδριάντα του Κλάους στην Πλατεία Αριστοτέλους ή έστω έξω από την Τούμπα. Τόσο μεγάλη θα ήταν η διαφορά των σχολίων και της ψυχολογίας που θα δημιουργούνταν.

Αυτή είναι μια πραγματικότητα στην καθημερινότητα του ΠΑΟΚ, που θεωρώ ότι είναι επιτακτική ανάγκη να αλλάξει. Αυτή η διαδρομή από το 0 στο 100 τόσο γρήγορα και τόσο ανώριμα, δεν προσφέρει καμία απολύτως βοήθεια στην ομάδα. Το ζενίθ απέχει μόλις λίγα δευτερόλεπτα από το ναδίρ. Η αποθέωση κάθεται δίπλα-δίπλα με την απαξίωση. Ο ενθουσιασμός και η απογοήτευση είναι συγκάτοικοι και επιλέγουμε ένα από τα δυο συναισθήματα, χωρίς να σκεφτούμε ότι υπάρχει πάντα και μια μέση οδός για να εκφράσουμε πιο ψύχραιμα τα συναισθήματα μας.

Είτε πρόκειται για λύπη είτε για χαρά. Ξέρω πολύ καλά ποια είναι η ιδιοσυγκρασία των φιλάθλων του ΠΑΟΚ. Ενθουσιώδεις, αυθόρμητοι, παθιασμένοι. Αυτοί είναι και δεν πρόκειται να αλλάξουν. Και πολύ καλά κάνουν και δεν αλλάζουν. Το DNA δεν αλλάζει. Μπορεί όμως να πάψει να κινείται από το 0 μέχρι το 100 με τόσο μεγάλη ευκολία. Να αφήσει ένα περιθώριο και να περιοριστεί σε μια διαδρομή από το 20 μέχρι το 80 για παράδειγμα.

Θεωρώ ότι με λιγότερη δόση υπερβολής, τόσο στην επιτυχία όσο και στην αποτυχία, ο οργανισμός του ΠΑΟΚ θα είναι εμφανιστεί πιο υγιής τα επόμενα χρόνια. Γιατί η ψυχολογία και οι αντιδράσεις του κόσμου, καθορίζουν και την ταυτότητα μιας ομάδας.

Δεν θα αποφύγω να τοποθετηθώ για τον Κλάους όπως έκανα και πριν το παιχνίδι με τον Αγιαξ. Θεωρώ ότι το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν κατάφερε να πετύχει άλλα δυο γκολ.  Στο ποδόσφαιρο όλα μπορούν να μπούνε και όλα να χαθούνε. Αυτό που με προβλημάτισε είναι ο τρόπος με τον οποίο πανηγύρισε το γκολ που πέτυχε. Δεν πανηγύρισε όπως αρμόζει στον αρχηγό του ΠΑΟΚ σε ένα παιχνίδι με τόσο μεγάλη σημασία όσο αυτό με τον Αγιαξ.

Αυτός ο χαλαρός πανηγυρισμός… «και καλά δεν έκανα κάτι σπουδαίο», δεν είχε καμία σχέση με το πάθος που επέδειξε ο παίκτης στον τρόπο που πανηγύρισε στο Αμστερνταμ το γκολ που πέτυχε ο Τζάλμα. Αυτή είναι για μένα η μεγάλη ευθύνη του Κλάους. Ότι δεν προετοιμάστηκε σωστά ψυχολογικά για το παιχνίδι της Τούμπας. Και φυσικά ευθύνη γι αυτό φέρει και ο οργανισμός του ΠΑΟΚ.

Οι σοβαρές ομάδες επενδύουν στην ψυχολογία των παικτών και δεν αφήνουν τίποτα στην τύχη. Αυτό έχω την απαίτηση να συμβεί και στον ΠΑΟΚ. Εντάξει φταίει ο Κλάους που πέταξε στα σκουπίδια δυο κραυγαλέες ευκαιρίες για να σκοράρει αλλά για να φτάσει στο σημείο αυτό, κάποια πράγματα δεν έγιναν σωστά τόσο από τον ίδιο όσο και από την ομάδα.

«Τι θέλεις τώρα και πας κόντρα στο ρεύμα» θα μου πείτε πολλοί, αφού διαβάσετε το άρθρο. Και τι να κάνω δηλαδή; Μόνο τα νεκρά ψάρια ακολουθούν το ρεύμα (κλεμμένο είναι από τίτλο βιβλίου). Όταν μάλιστα το ρεύμα διαμορφώνεται από ανθρώπους που προσπαθούν να ποτίσουν φαρμάκι τον κόσμο του ΠΑΟΚ για την ίδια του την ομάδα. Δεν ανέχομαι ένα πρόσωπο να γίνεται ο αποδιοπομπαίος τράγος και να κρύβονται πίσω του όλα τα υπόλοιπα προβλήματα. Όπως δεν θα ανεχόμουν να γίνει ήρωας, γιατί ήρωας θα γινόταν αν είχε σκοράρει και δεύτερο ή τρίτο γκολ.

Ο Κλάους έχει ευθύνες αλλά δεν είναι ο μόνος υπεύθυνος για τον αποκλεισμό του ΠΑΟΚ. Θα επαναλάβω επίσης ότι η απαξίωση (που αγγίζει τα όρια του δημόσιου εξευτελισμού) ενός ποδοσφαιριστή του Δικεφάλου, δεν προσφέρει καμία απολύτως βοήθεια στην ομάδα. Χθες ήταν ο Κλάους, αύριο θα είναι κάποιος άλλος. Όταν η αποτυχία προσωποποιείτε και δεν μοιράζεται σε όλους, το αποτέλεσμα είναι οι αφορισμοί και καταστάσεις όπως αυτή που βιώσαμε στην Τούμπα με την περίπτωση του Σαλπιγγίδη. Ο ΠΑΟΚ δεν έχει ανάγκη από διχασμούς που είναι ο απώτερος σκοπός όσων ρίχνουν λάδι στη φωτιά που άναψε με πρωταγωνιστή τον Αθανασιάδη. Έχει ανάγκη από ώριμη προσέγγιση της πραγματικότητας!

Υ. Γ. Θέμα συζήτησης άνοιξε και για την προσωπική ζωή του Αθανασιάδη. Έχω ξεκάθαρη άποψη και γι αυτό. Η ευθύνη ανήκει στην ομάδα! Αν ο παίκτης δεν ακολουθεί τις υποχρεώσεις που ορίζουν την εξωγηπεδική ζωή ενός πολύ καλά αμειβόμενου επαγγελματία, γίνονται συστάσεις. Αν επιμείνει, οι συστάσεις γίνονται αυστηρότερες μέχρι σημείου που δεν μπορεί παρά να συμμορφωθεί. Αν δεν αποδώσει ούτε αυτή η μέθοδος, υπάρχει η λύση του διαζυγίου. Είναι ξεκάθαρα τα πράγματα. Όλα τα υπόλοιπα πληγώνουν τον ΠΑΟΚ και δεν του επιτρέπουν να συγκεντρωθεί στην προσπάθεια κατάκτησης της κορυφής. Προκειμένου να έχει ένα άδοξο τέλος στην Τούμπα με γιούχες, απαξίωση και διχασμένους φιλάθλους, οι μισοί εκ των οποίων θα τον υποστηρίζουν και οι υπόλοιποι θα τον αποδοκιμάζουν, χίλιες φορές να διαλέξει άλλο δρόμο. Χίλιες φορές και για τον ίδιο και για την ομάδα.