Ο κόσμος μας, μόνος αιμοδότης...

Όταν προαναγγέλθηκε στο Πανελλήνιο το σύνθετο βαζελιακό πολυμετοχικό σχήμα εφοπλιστών, Τραπεζιτών και φαρμακοβιομηχάνων, προκάλεσε, καταρχάς, ίλιγγο για τις τεράστιες οικονομικές προδιαγραφές του. Μιλήσανε για άνευ ορίων μπάτζετ, με δεκάδες εκατομμύρια στις μεταγραφές, «όποτε και εάν τις χρειαστεί η ομάδα τους». Πέρυσι βγήκαν στο C.L. και με αυτόν τον τρόπο πολύ γρήγορα κάνανε απόσβεση των όσων καλοκαιριάτικα επενδύσανε, σα σχήμα, για την αγορά παικτών (κάτι τσιμπήσαμε και μεις απ' ότι θυμάμαι...).
Φέτος, στριμώχτηκαν στο ταπεινό Ε.L. με τη μικρότερη αίγλη και τα ακόμα πιο λιγοστά έσοδα και, αμέσως, κατέρρευσε ο μύθος του «πανίσχυρου VIM» (διαφήμιση απορρυπαντικού WC που έκανε θραύση στις νοικοκυρές περασμένων δεκαετιών). Δεν υπάρχει σάλιο, «μία» που λένε, στην Παιανία για να αγοράσουνε τον παίκτη αμύνης που τους ζήτησε ο προπονητής τους και έχουνε βγει στην αγορά παρακαλώντας για την πώληση κάποιου παίκτη τους. Και αυτή είναι η μόνη αλήθεια και όχι εκείνη η χλιδάτη που μας βομβαρδίζουν τα ΜΜΕ τους καθημερινά.

Πάμε παρακάτω. Μία (τιμημένη) Ανόρθωση αρκούσε πέρυσι για να καταρρεύσει και ο άλλος μύθος του δήθεν πανίσχυρου «θείου» της μαουνιέρικης ψαροπολιτείας. Στα 11 χρόνια μία μόνο φορά δεν μπήκε ο γαύρος στους ομίλους C.L. και, αμέσως, ξεβρακώθηκε η οικονομική αυτοκρατορία του Πειραιά που, συνεχώς, από τότε παραπαίει πορευόμενη ένα - ένα τα σκαλιά της ανυποληψίας παρόλες τις γενναίες, είναι αλήθεια, προσπάθειες των, ερυθρών αποχρώσεων, εναπομεινασών υποομάδων της όλο και περισσότερο φαιοπρασινίζουσας πια παραγκοοικοδομής.

Όσο για την Fake Κωνσταντινοπολίτισσα με το τιμημένο 44 στην πλάτη θα συνεχίσει να αναμένει κλαψουρίζοντας, για πολλά χρόνια ακόμα, την ώρα που τα αφεντικά του Αθηναϊκού παρακράτους θα την (ξανα)αναβαθμίσουν παραγκικά ισότιμα με τους άλλους. Το έχω ξαναγράψει, πριν αποδειχθεί φιάσκο ο θείος από την Αμερική και ενώ διαρκούσαν οι διαπραγματεύσεις, ότι όλα τα δεκάδες εκατομμύρια που συνεχώς παίζουν για την ομάδα τους ήταν, είναι και θα παραμείνουν στο διηνεκές στη σφαίρα του «μιλητού». Δεν θα ξημερώσει ποτέ σε αυτή τη ΠΟΚική «εν πολλές αμαρτίαις περιπεσσούσα», κατά το παρελθόν, ομάδα παρά μόνο εάν ξαναανακαλύψουν σε καμιά αραχνιασμένη βιβλιοθήκη το νέο άρθρο 44.

Τα εκατομμύρια ολονών τους, χρόνια τώρα, δεν ήταν τίποτε άλλο από έναν καλά στημένο σύμπλεγμα προστασίας και ανάδειξης, από την μια, με τη υιοθέτηση της αλάνθαστης παραγκικής πρακτικής και, από την άλλη, μέσω προκλητικά υπέρογκων κρατικών χορηγιών φανέλας και τηλεοπτικών δικαιωμάτων που όταν σε οδηγούν στην κορυφή σε τοποθετούν εύκολα και στους ομίλους του C.L. Εκεί με τα 10 - 15 σίγουρα εκατομμύρια, και μόνο με αυτά, λογικό είναι να ξεφεύγεις δημιουργώντας ομάδες ισχυρότερες των υπολοίπων καταραμένα νηστικών.

Έτσι γράφεται τόσα χρόνια η ιστορία του Ελληνικού ποδοσφαίρου και ιδίως μετά την μετατροπή του, πάλαι ποτέ, κυπέλλου πρωταθλητριών στο σημερινής μορφής C.L.

Ένα είναι το συμπέρασμα: Εμείς δεν μετέχουμε στην παραγκική βρωμιά τους και ούτε ποτέ θα μας κοιτάξουν ισότιμα χορηγικά και τηλεοπτικά. Σε κάθε περίπτωση, ο δικός μας Π.Α.Ο.Κ. έπαψε να είναι νηστικός γιατί είμαστε οι μόνοι οπαδοί που σπρώχνουμε σταθερά, από το υστέρημά μας, τον σύλλογο προς την κορυφή και, όσες τρικλοποδιές και εάν μας βάλλουν, το μόνο που θα καταφέρουν είναι να ισχυροποιήσουν το ανοσοποιητικό μας σύστημα με επιπλέον εκρήξεις δύναμης και συμπαράστασης.

Τη δική μας οπαδική συνείδηση και υποδομή δεν την έχουν εκείνοι ούτε και κανένας άλλος λαός στην Ελλάδα. Η απάντησή μας στην αιώνια βρωμιά τους είναι η συσπείρωση με συμμετοχή στην ΑΜΚ, στα διαρκείας και στις κερκίδες για τη μόνη ομάδα της χώρας που αναγεννήθηκε χωρίς άρθρα των νόμων και χαριστικές τροπολογίες.