Χαμερπές ερπετό

Ωραία η μεταγραφολογία, ωραία τα… άγχη άμα κοιμάται η ΠΑΕ, όμως είναι ξεκάθαρο πως κάπου αλλού δεν κοιμούνται καθόλου, αντιθέτως κάθονται σε αναμμένα κάρβουνα…

Εδώ και ορισμένες εβδομάδες, και συγκεκριμένα από τότε που βγήκε στη δημοσιότητα η αλλαγή σκυτάλης σε Αθηναϊκή ΠΑΕ, αλλά και η επικράτηση Γκαγκάτση στην ΕΠΟ, παρατηρούνται ορισμένα πράγματα που αν δεν ήταν ύπουλα, θα ήταν αστεία.

Παρατηρείται μια «δυναμική» προσπάθεια εκπορευόμενη από τοπικό σωματείο, να επιβληθεί μια ατζέντα περί «αδικίας», καθώς και μια βεβαιότητα ότι «ΘΑ (κάποτε στο μέλλον, αδιευκρίνιστο πότε) φάμε πολύ κυνήγι, πρέπει από τώρα να παρέμβει κάποιος».

• Προσπερνώντας το γεγονός πως και οι ίδιοι ξέρουν πως δεν έχουν πια απολύτως καμία βαρύτητα τα λεγόμενά τους (πως θα μπορούσε να τους πάρει κανείς στα σοβαρά όταν οι ίδιοι όχι απλά αποδέχονται αλλά επιδιώκουν ενεργά, εδώ και είκοσι χρόνια, την εξυπηρέτηση «αφεντικών» με στόχο κάτι λίγα ανταλλάγματα)
• Προσπερνώντας το γεγονός πως τόσα χρόνια στηρίζονται σε ψέματα και ελεεινή προπαγάνδα απλά και μόνο για να δημιουργήσουν εντυπώσεις
• Αλλά και αντιλαμβανόμενοι πως ο κλοιός σφίγγει και δεν τους έχουν μείνει πολλά στηρίγματα

Καταλαβαίνουμε την ανάγκη να πιαστούν από κάπου. Καταλαβαίνουμε και πως, διαχρονικά, η στρατηγική τους είναι «πες – πες, κάτι θα μείνει» η οποία σε ένα τόπο με προβληματική απονομή δικαίου και δικαιοσύνης, τους φέρνει αποτελέσματα.

Όμως, επιτέλους, το πλήρωμα του χρόνου, η συνήθεια που έγινε λατρεία, η τιμωρία που επαναλαμβάνεται κάθε 7 χρόνια, φαίνεται πως πλησιάζει. Και γι’ αυτό χτυπιούνται. 

Όσο λοιπόν ύπουλος, ποταπός, δολοπλόκος, προπαγανδιστής κι αν είναι κάποιος, όσο κι αν χτυπιέται ωρυόμενος για το στρεβλό «δίκιο» του, στο τέλος θα πάρει αυτό που του αξίζει. Όχι τίποτ’ άλλο, μα τελειώσαν και τα ευρωπαϊκά κονδύλια, τελειώσαν και οι πανδημίες. Δύσκολος καιρός για πρίγκηπες.