Το βράδυ της «λύτρωσης» του Άκπομ

Σκόρπια δεκάλεπτα και κάτι παραπάνω σε έξι εμφανίσεις πρωταθλήματος. Κυρίως σε σημεία που τα παιχνίδια έδειχναν πως είχαν κριθεί, με στόχο να πάρει χρόνο συμμετοχής για να... ζεστάνει σταδιακά τις μηχανές του. Ο ΠΑΟΚ δεν τον είχε ακόμη ανάγκη. Θεωρητικά είχε τον καλύτερο γι΄αυτήν την θέση και ο Τσούμπα Άκπομ μπορούσε να περιμένει.

Ο Ραζβάν Λουτσέσκου αντιλήφθηκε με το «καλημέρα» πως είχε στα χέρια του έναν... διψασμένο 23χρονο που ψαχνόταν για σταθερότητα. Έβλεπε διάθεση, ποδοσφαιρικές αρετές και ευφυϊα που έπρεπε πρωτίστως να μπουν σε ένα καλούπι και κατόπιν να κουμπώσουν σε ένα σύνολο που προϋπήρχε.

Σε άλλα έξι παιχνίδια πρωταθλήματος έμεινε στον πάγκο και σε ένα ακόμη εκτός αποστολής, την ώρα που στην Ευρώπη το κοντέρ δεν ξεπερνούσε τα 92 λεπτά συμμετοχής συνολικά. Για έναν 23χρονο, ο οποίος κουβαλούσε την ποδοσφαιρική παιδεία της Άρσεναλ δεν ήταν εύκολο να αποδεχθεί την σκληρή πραγματικότητα που απλωνόταν μπροστά του.

Κάτι που αντιλαμβανόταν απόλυτα και ο Ραζβάν Λουτσέσκου, ο οποίος «δούλεψε» προσωπικά με τον Τσούμπα Άκπομ, θέλοντας να τονώσει περισσότερο τον ποδοσφαιρικό του εγωϊσμό. Δεν είναι τυχαίο πως οι δύο άνδρες είχα αρκετά συχνά τετ α τετ μετά το τέλος των προπονήσεων, καθώς το σημαντικό για τον Ρουμάνο τεχνικό ήταν να κρατήσει σε εγρήγορση τον παίκτη του αλλά και παράλληλα να τον προετοιμάσει κατάλληλα για την συνέχεια.

Στα αυτιά του Άγγλου φάνταζαν περισσότερο... λόγια παρηγοριάς όσο παρακολουθούσε άπραγος την προσπάθεια της ομάδας του. Όπως παραδέχθηκε και ο ίδιος: «Ο προπονητής μου έλεγε πως του αρέσει ο τρόπος που παίζω, να είμαι υπομονετικός και πως η ώρα μου θα έρθει. Δεν μου άρεσε όταν το πρωτάκουσα, είχα εκνευριστεί αλλά τώρα καταλαβαίνω και του είμαι ευγνώμων...».

Το ιδιόμορφο στην περίπτωση του Άκπομ είναι πως όσες φορές εκμεταλλεύτηκε τις ευκαιρίες και το χρόνο συμμετοχής που του έδινε ο Λουτσέσκου, είχε κάθε λόγο να τα βάζει με την τύχη του. Για την ακρίβεια, του δόθηκαν τρεις σημαντικές αφορμές αλλά είδε να του ακυρώνονται ισάριθμα γκολ.

Κάτι που σαφώς είχε επιρροή και στην ψυχολογία του. Για την ακρίβεια την χειρότερη δυνατή. «Στην αρχή δεν μπορούσα να κοιμηθώ...» παραδέχθηκε με αφοπλιστική ειλικρίνεια ο Τσούμπα Άκπομ, ενδεικτικό της κατάστασης στην οποία είχε περιέλθει, ψάχνοντας το δικό του μομέντουμ.

Η αποχώρηση του Πρίγιοβιτς αποδείχθηκε «χρυσή» ευκαιρία για εκείνον, αν και από το στόμα του δεν θα ακούσετε ποτέ τίποτα το... μεμπτό για τον Σέρβο. Ο ανταγωνισμός είναι κομμάτι της δουλειάς του και εκείνος έμαθε να... επιβιώνει με το μεγαλύτερο δυνατό. Είτε λέγεται Πρίγιοβιτς είτε Σφιντέρσκι: «Μου αρέσει πολύ να συνεργάζομαι με νέους συμπαίκτες και να μαθαίνω το παιχνίδι τους. Είχα χημεία με τον Πρίγιοβιτς και πιστεύω θα έχω και με τον Σφιντέρσκι...».

Ευκαιρία και υπό καθεστώς πίεσης σε ένα περιβάλλον που περίμενε να μπει με το «καλημέρα» στα παπούτσια του προκατόχου του. Εκείνος τα έκανε όλα άψογα μέχρι την τελική πάσα. Από τον ΠΑΟΚ του τόνιζαν διαρκώς πως είναι θέμα χρόνου να έρθουν και τα γκολ, αποτέλεσμα της «σκληρής» και φανταστικής του δουλειάς, όπως θα ακούσετε χαρακτηριστικά τον Λουτσέσκου να του λέει...

Για εκείνον, το ματς απέναντι στην Παναχαϊκή για το Κύπελλο και κυρίως αυτό απέναντι στον ΟΦΗ, ήταν κάτι παραπάνω. Ενδεχομένως «λύτρωση» για το πρώτο βράδυ που δεν θα τον ταλαιπωρούσαν σκέψεις αϋπνίας...