Γκελζενκίρχεν: Συναίσθημα ή εξέλιξη; (pics & vids)

Eκεί όπου ο ΠΑΟΚ κόντρα στην Σάλκε θα αναζητήσει μια νίκη γοήτρου, μετά το 0-3 της Τούμπας. «Φέλτινς Αρένα» ή «Πάρκσταντιον»; Εξέλιξη ή συναίσθημα; Εσύ αποφασίζεις...

Το ταξίδι του ΠΑΟΚ στην καρδιά της κοιλάδας του Ρουρ είναι μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για να βρεθεί κάποιος στην υπερσύγχρονη «ΑουφΣάλκε Αρένα», ένα κόσμημα αρχιτεκτονικής, ωστόσο στο Γκελζενκίρχεν, ο κλασικός και παραδοσιακός φίλος της Σάλκε, λατρεύει να ζει με τις αναμνήσεις του θρυλικού «Πάρκσταντιον».

Η τεχνολογία και η εξέλιξη δεν μπορούν να νικήσουν το συναίσθημα.

​Κάποτε, εκεί η Σάλκε συγκέντρωνε εκατομμύρια κόσμου, ήταν ο τόπος όπου γιόρτασε την κατάκτηση του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ και έζησε τον «εφιάλτη» της απώλειας του τίτλου, μέσα από τα χέρια της, με την Μπάγερν να ισοφαρίζει το Αμβούργο στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, το 2001. Το πέταλο της «Nordkurve» υπήρξε το πιο διάσημο και πιο θορυβώδης πέταλο της Μπουντεσλίγκα, σήμερα, όμως, το «Πάρκσταντιον» δεν είναι τίποτα άλλο από μια θολή «μαύρη τρύπα».

Η απόφαση της διοίκησης για τη δημιουργία νέων χώρων αθλοπαιδιών για τις ακαδημίες έφερε το γκρέμισμα του παλιού γηπέδου και έμειναν απλά οι δύο προβολείς να θυμίζουν κάποιες από τις ιστορικές στιγμές. Πρόσφατα, πριν από το πρώτο ματς με τον ΠΑΟΚ, η Σάλκε ανακοίνωσε ότι ο ένας από τους δύο προβολείς θα πρέπει να πάψει να υφίσταται στα πλαίσια επανασχεδιασμού του αθλητικού πάρκου.

Στο Bergerfeld πρόκειται να κατασκευαστούν σχολικές εγκαταστάσεις, κλειστό γυμναστήριο, επτά ανοικτά γήπεδα. Το 2012 ολοκληρώθηκε ο διαγωνισμός, που είχε προκηρύξει η γερμανική ομάδα, τα έργα ξεκίνησαν τον Ιανουάριο του 2015, αλλά «κόλλησαν» λόγω της ανάγκης δημιουργίας νέου δρόμου για την πρόσβαση του κοινού, με αποτέλεσμα οι καλυμμένες από χώμα λιγοστές παλιές κερκίδες μαζί με αρκετές δεκάδες άδεια μπουκάλια μπύρας να συμπληρώνουν το ζοφερό τοπίο.

Οι παλιοί φίλοι της ομάδα συνεχίζουν να κάνουν βόλτες γύρω από το κουφάρι του «Πάρκσταντιον», θυμούνται ιστορίες από τις ένδοξες στιγμές που έζησαν, σ' ένα γήπεδο που φιλοξενήθηκαν αγώνες του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1974 (εκεί ο Ντούσαν Μπάγεβιτς πέτυχε χατ-τρικ στο 9-0 της Γιουγκοσλαβίας επί του Ζαΐρ) και του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος 1988.

Μιας και πιάσαμε τις ιστορίες απ' τα παλιά, στο Μουντιάλ του '74, όλοι θυμούνται την συγκλονιστική στιγμή με πρωταγωνιστή τον Μουέπου Ιλούνγκα. Στο τρίτο παιχνίδι του Ζαΐρ, η Βραζιλία κέρδισε ένα φάουλ κοντά στην περιοχή του, με το σκορ ήδη στο 3-0 υπέρ της. Κι ενώ ο τεράστιος Ριβελίνο ετοιμαζόταν να εκτελέσει το φάουλ, ο αμυντικός του Ζαϊρ, ο Μουέπου Ιλούνγκα, βγήκε απ' το τείχος, έτρεξε προς τη μπάλα και την... κλώτσησε μακριά! Επειδή, όπως, είπε πανικοβλήθηκε στην ιδέα και στη σκέψη του σουτ από τον Ριβελίνιο. Το FourFourTwo συμπεριέλαβε τη σκηνή μέσα στις πρώτες είκοσι πιο αστείες στιγμές των Παγκοσμίων Κυπέλλων! Στο ίδιο γήπεδο δε, η Ολλανδία των Φαν Μπάστεν και Γκούλιτ, το '88 πήρε την πρόκριση για τα ημιτελικά στον δραματικό προημιτελικό κόντρα στο Έιρε του Τζάκι Τσάρλτον.

Το κόσμημα της «Φέλτινς Αρένα»

Η Σάλκε ιδρύθηκε στις 4 Μαΐου 1904, από μια παρέα γυμνασιόπαιδων ως «Βεστφάλια Σάλκε» και αποτελεί το καμάρι του Γκελζενκίρχεν, μια βαθιά «σκούρη» πόλη 260.000 κατοίκων στην ην καρδιά της γερμανικής βιομηχανίας, στα βορειοδυτικά της χώρας.

Η ομάδα παρότι έμενε μακριά από τους τίτλους (κυριάρχησε στο γερμανικό ποδόσφαιρο τα χρόνια του Ναζισμού, όταν κατέκτησε τα έξι από τα επτά της πρωταθλήματα) εξελίχθηκε από την στιγμή που αποφάσισε να χτίσει τη «ΑουφΣάλκε Αρένα», που αργότερα μετονομάστηκε σε «Φέλτινς Αρένα» (η εταιρεία ζυθοποιίας «Veltins» αποτελεί έναν από τους μεγαλύτερους χορηγούς της ομάδας), δίπλα ακριβώς στη «μαύρη τρύπα» του «Πάρκστάντιον». Πρόκειται για ένα θαύμα αρχιτεκτονικής, χωρητικότητας 62.271 θεατών, το οποίο είναι κατάμεστο σε κάθε παιχνίδι της Σάλκε.

Είναι ένα γήπεδο το οποίο κόστισε 192.000.000 ευρώ, χτίστηκε χωρίς καμία κρατική οικονομική στήριξη και διαθέτει τα πάντα! Ο χλοοτάπητας βρίσκεται στον εξωτερικό χώρο και 1.50 μέτρο πάνω από τη γη. Επειδή στο στάδιο γίνονται πολλές εκδηλώσεις και συναυλίες, στην περίπτωση που ο χλοοτάπητας βρισκόταν μονίμως στον εσωτερικό χώρο θα καταστρεφόταν γρήγορα. Για το σκοπό αυτό οι υπεύθυνοι του σταδίου χρησιμοποιούν μηχανήματα και μηχανισμούς εξελιγμένης τεχνολογίας για να μεταφέρουν το χλοοτάπητα εντός γηπέδου κάθε φορά που τον χρειάζονται. Κάθε «ταξίδι» του χλοοτάπητα κοστίζει 15.000 ευρώ, ενώ το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την είσοδο και έξοδό του συνολικά φτάνει τις 8 ώρες. Όταν όμως για μια σουίτα οι ενοικιαστές πληρώνουν 150.000 ευρώ το χρόνο, τότε το ποσό για τη μετακίνηση του χλοοτάπητα δεν είναι τίποτα...