Φτάσε όπου δεν μπορείς!

Αν και προς στιγμήν θα μπορούσε κάποιος να επιτεθεί παντοιοτρόπως στην SuperLigda, για την ιδιοτελή "έμπνευσή της" να προγραμματίσει αγώνες "πλέι-οφ" πρωκταθλήματος ενώ υπάρχουν ευρωπαϊκές υποχρεώσεις (εκλαμβάνοντας εκ προοιμίου από τον Αύγουστο ότι ο μεγάλος ΠΑΟΚ δεν θα εχει ευρωπαϊκές υποχρεώσεις... τόσο αργά), βλέποντας τον αγώνα της Κυριακής, μπορεί και να "ευχαριστήσει" την SuperLigda γι' αυτήν την πρωτοτυπία.
Αρκαδοπόντιος Αρκαδοπόντιος
Φτάσε όπου δεν μπορείς!
Photo Credits: @PAOKFC

Κι αυτό γιατί, αυτά τα παιχνίδια λειτουργούν ως αγώνες προετοιμασίας για τις ΜΕΓΑΛΕΣ ευρωπαϊκές μάχες.

Και η έννοια της "προετοιμασίας" δεν έγκειται τόσο στο αγωνιστικό μέρος (διότι σ' ένα φυσιολογικό ποδοσφαιρικό περιβάλλον ο μεγάλος ΠΑΟΚ θα ήταν ήδη πρωταθλητής) αλλά κυρίως στο ψυχολογικό μέρος να προετοιμασθεί ο ΠΑΟΚ ν' αντιμετωπίσει ΑΝΤΙΞΟΟΤΗΤΕΣ και ΕΜΠΟΔΙΑ.

Θυμάμαι ότι όταν ρωτούσαν τον Τελε ΣΑΝΤΑΝΑ, πως η Βραζιλία του 1982 έπαιζε αυτό το ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ ΕΠΙΘΕΤΙΚΟ ποδόσφαιρο (ανεξάρτητα ότι τότε το παγκόσμιο κύπελλο το... κατέκτησε ο Τσεντίλε και όχι ο ΖΙΚΟ και ο ΣΟΚΡΑΤΕΣ) τους είπε ότι έβαζε τους παίκτες να παίζουν 11 εναντίον 22.

Ετσι και ο Μεγάλος ΠΑΟΚ, παίζοντας 11 εναντίον 14 την περασμένη Κυριακή είναι ΠΑΝΕΤΟΙΜΟΣ να ξεδιπλώσει μέσα στην Βελγική πόλη τις ρουμάνικες ποδοσφαιρικές αρετές του απέναντι σε μιά ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ομάδα απ' αυτόν και σε θέσεις στο ranking και, κυρίως, σε ιστορία.

Βέβαια ο "λαός του ΠΑΟΚ" λειτουργώντας ως συνήθως, με ακατανόητα υπερβάλλοντα ενθουσιασμό, θεωρεί ότι "όλα είναι εύκολα".

Και το "πιστεύει" με την ίδια ευκολία, με την οποία "πιστεύει" ότι ο ΠΑΟΚ την Κυριακή στο πρωτο ημίχρονο έπαιξε "χεσμένος".

Αλλά αν θέλεις να δεις παλουκάρι τι σημαίνει "μπαίνω χεσμένος" κοίτα τι ακριβώς γίνεται μέχρι το 30ο λεπτό αυτού του αγώνα για να κατανοήσεις την έννοια "χεσμένος" και κάνε τις συγκρίσεις (Αν μπορείς).

Αν είναι να κρατήσει κάποιος κάτι από τον αγώνα προετοιμασίας της Κυριακής είναι το εξής:

Να οριοθετήσει εννοιολογικά την ένταση και την ορμή και την ποιότητα της "δύναμης" που ωθεί τον ΠΑΟΚτσή να κάνει αυτό το ανερμήνευτα εξωπραγματικό "άλμα προς τον ουρανό".

Ο Κωνσταντίνος Κουλιεράκης πηδάει ψηλά με την γροθιά στον αέρα πανηγυρίζοντας το γκολ που πέτυχε
Photo Credits: @PAOKFC

Προσωπικά μία εξήγηση δίνω:

Είναι η, από τα βάθη των αιώνων, πηγάζουσα δύναμη που σε κατευθύνει να "φτάσεις όπου δεν μπορείς".

Υ.Γ.: Όταν την δεκαετία του '60 είχαν γίνει σκηνικά για "στημένα παιχνίδια" ο μεγάλος ΜΠΟΣΤ είχε βγάλει "τιμοκατάλογο" στημένων ενεργειών. Μεταξύ των άλλων υπήρχε τιμή και "δια εφόδους δήθεν ορμητικάς". Σήμερα, αν ζούσε, θα έβγαζε τιμή και "δια συμπλοκάς στο ημίχρονο δήθεν εριστικάς".

Διαβάστε ακόμη...