Στη νοοτροπία της ανισότητας ...

Η συζήτηση άνοιξε πάλι. Και έγινε, βέβαια, αφορμή για βερμπαλισμούς, μεγαλοστομίες, εκφορά των γνωστών δικαιολογιών και κλισέ, πρωτοσέλιδα αθλητικών και άλλων εφημερίδων. Μία ακόμα, είδηση στα περίπτερα. Αυτή η εμποροπανήγυρη εκφυλίζει το τραγικό του γεγονότος, λίγη σεμνότητα πανάθεμα. Γιατί, επί του πρακτέου, πρόκειται για ένα ακόμη τεκμήριο, καρφιτσωμένο με συνδετήρα, στη δικογραφία της βίας και στη συσχέτισή της με το ποδόσφαιρο και τον αθλητισμό του τόπου. Άλλωστε, η κίνηση αναστολής των πρωταθλημάτων από τον Υφυπουργό Αθλητισμού, κ. Ανδριανό, έγινε για το θεαθήναι, σε μία στιγμιαία, παρορμητική, μάλλον, έκρηξη ευαισθησίας και ευσυνειδησίας.

Δεν είμαι υπέρμαχος της θατσερικής λογικής, καθότι πιστεύω πως υπάρχει διαφορά κουλτούρας (Μ. Βρετανία/Ελλάδα). Όμως, όσο η βία συντηρείται, μέσα στο περιβάλλον του αθλητισμού εν προκειμένω, εξυπηρετώντας πολιτικά συμφέροντα και σκοπιμότητες, τόσο στάσιμο θα μένει το προϊόν(=ποδόσφαιρο) και κατ' επέκταση η κοινωνία του. Μέχρι τότε οποιαδήποτε κουβέντα για πρόοδο είναι ανούσια και οποιαδήποτε απόφαση είναι ασθενική εφόσον συνοδεύεται από κροκοδείλια δάκρυα.

Η εγχώρια αγορά του ποδοσφαίρου προφανώς και δεν επιθυμεί-αντέχει την ανταγωνιστικότητα. Το λεγόμενο 50-50 ή ιδανικά το μοίρασμα της πίτας σε 4 κομμάτια του 25% (ΠΑΟΚ-Ολυμπιακός-ΠΑΟ-ΑΕΚ). Οι επιφανείς "ολιγάρχες" που κατα καιρούς πέρασαν έφθειραν την αξιοπιστία του αποτελέσματος, εξάλειψαν τον ανταγωνισμό στο βωμό της μπίζνας, ονοματίζοντας το σχέδιο συνοπτικά: επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Μοιραία, άνοιξε η ψαλίδα και παγιώθηκε η νοοτροπία της ανισότητας. Ταυτόχρονα, η "βία" ενθαρρύνθηκε και εν τέλει νομιμοποιήθηκε σαν εικόνα από τους ίδιους τους συλλόγους, τους παράγοντες και τα ΜΜΕ. Μερίδιο ευθύνης έχει, βεβαίως και το κοινό. Το απαίδευτο κοινό που πρέπει να αποβάλλει τον όχλο από την αρένα. Δύσκολο εγχείρημα η αυτοκριτική. Και για του λόγου το αληθές, ας ρίξουμε μια ματιά στα εισιτήρια που κόβει η Πυλαία. Άλλη κουβέντα κι αυτή.

Η νοοτροπία της ανισότητας διαφαίνεται καθαρότατα στον τρόπο που θα προβληθεί και θα αναπαραχθεί μία είδηση. Τον Απρίλιο στην Τούμπα, στον επαληπτικό με τον Ολυμπιακό, η ελληνική κοινή γνώμη έζησε μία θυριωδία που κατα τ' άλλα προσέβαλε κι εξέθεσε το status του θεάματος στην Ευρώπη. Το περασμένο Σαββατοκύριακο στο Ρέθυμνο η απάντηση στους "γαύρους" ήρθε με καμιά εκατοστή μπουγάτσες, ευχολόγιο στους παίκτες της ομάδας μπάσκετ του ΠΑΟΚ, από Κρητικούς φίλους του Ολυμπιακού. Αναπαράχθηκε ως καζουρίτσα, μία καλογουστιά. Σήμερα, ο τύπος της Ευρώπης ασχολείται με τη διαπλοκή στα ελληνικά ποδοσφαιρικά πράγματα αναφέροντας χωρίς φόβο και πάθος το όνομα του Ευάγγελου Μαρινάκη. Ο ελληνικός αθλητικός τύπος "παίζει" πρωτοσέλιδο την παλλαϊκή κινητοποίηση εναντίον της Δίκης στο ΣΚΑΪ. Σε μία προσπάθεια συσπείρωσης του πυρήνα του Ολυμπιακού γύρω από την προστασία του προέδρου που στοχοποιείται (θυμίζω το σχέδιο τρομοκρατίας εναντίον του).

Και τελικά αναρωτιέμαι. Ποιός έκλαψε για τον Κατσούλη πέρα από τη φαμίλια του; Η εφαρμογή ενός θατσερικού νόμου είναι ,πράγματι, ζήτημα κουλτούρας. Dum spiro spero.

και Καλή Λευτεριά αδέρφια.

The Outlaw