Η αιδώς και η δίκη...

Σε αυτή τη σειρά, που ανέδειξε νικητή­-θριαμβευτή τον ΠΑΟΚ στέλνοντας τον να διεκδικήσει ένα τίτλο μετά από 11 χρόνια, αναβίωσε η ποδοσφαιρική κόντρα Βορρά­ Νότου. Και πήρε άγρια μορφή. Και πήρε απρόσμενη τροπή.

Δε θα μπω στη διαδικασία σχολιασμού του χθεσινοβραδινού παιχνιδιού. Μου αφήνει γλυκόπικρη γεύση. Ο νόμος της ζούγκλας, όπως πουλάται στα media από χθες το βράδυ μετά και τη λήξη των όσων διαδραματίστηκαν, ανέδειξε την επικράτηση του ισχυρότερου έναντι του αδύναμου.

Πρόκειται για μία πολιτική επικοινωνίας επιλεκτική, υποκριτική, κατευθυντήρια. Η λογική της τρέλας δείχνει τον τρόπο που λειτουργεί ένα διαπλεκόμενο δίκτυο αλληλοεξυπηρέτησης. Ένα δίκτυο συγκεκριμένων συμφερόντων που εξυπηρετούν μία πολύ συγκεκριμένη οικονομία επιχειρηματιών σε συνεργασία με την πολιτική εξουσία. Ο αθλητισμός και εν προκειμένω η μπάλα αποτελεί το όχημα αυτής της κερδοφορίας με χρησιμοποιούμενο μέσο προβολής τον οπαδικό τύπο ή τον έλεγχο "αντικειμενικών" ΜΜΕ. Η ουσία είναι πως ο μηχανισμός δίνει ψωμάκι.

Αυτό το συντηρούμενο κλίμα αδικίας έγινε πιο έκδηλο από ποτέ. Γιατί ο Ολυμπιακός πήγε σε μία λογική "παρταολισμού" και στην προσπάθειά του να αναδείξει την ανισότητα σαν σταθερά, αιρέθισε το αίσθημα της αδικίας, προκάλεσε την συσπείρωση της κοινής γνώμης, ύβρης που έφερε την νέμεση. Κατά βάση, η μισή ντροπή δική μας η μισή ντροπή δική τους.

Η βία νομιμοποιείται στον άξονα του μάρκετινγκ και της προώθησης του προϊόντος της μπάλας.

Πήξαμε στη νόμιμη βία. Εντός του γηπέδου, με αντισυναδελφικές συμπεριφορές, διεθνείς συμπαίκτες που θα βρεθούν μαζί σε λίγο καιρό και όλα μέλι­ γάλα. Εκτός του γηπέδου, με αποφάσεις, επιδοτούμενες, μονομερείς και σκανδαλώδεις που καταδηλώνουν την ανισότητα και την αποτροπή ενός υγιούς και συλλογικού ανταγωνισμού. Γιατί η βία νομιμοποιήθηκε σε όλη τη διάρκεια της σεζόν, νομιμοποιείται σε όλο το πλαίσιο συνολικά του ποδοσφαίρου και κατά τα φαινόμενα παρουσιάζεται ως κάτι μεμονωμένο, δεικτικά και με πρόδηλη προπαγάνδα. Ιδού τα αποτελέσματα.

Η μπάλα ξέφυγε από το γήπεδο και έφτασε στην πολιτική, ακόμα και στη ρίζα της κοινωνικής πραγματικότητας. Η ανισότητα είναι σημάδι αυτής. Κυρίως τώρα.

Είναι μια δικαιοσύνη για πολλούς. Αλλά δε μπορώ να τη χαρώ. Χθες δεν είδαμε μπάλα, είδαμε την αλλαγή ενός σκηνικού. Ο τρόπος που επιλέγει ο Σαββίδης να θωρακίσει τον ΠΑΟΚ είναι ο ίδιος που έχτισε η ΑΕΚ του Μελισσανίδη, ο ΠΑΟ του Βαρδινογιάννη, ο Ολυμπιακός του Κόκκαλη. Το παρασκήνιο. Ένα ποντάρισμα στο δούναι και λαβείν. Μία ρώσικη ρουλέτα, αν αναλογιστεί κανείς πως το παιχνίδι έγινε πολιτικό και πολλά θα κριθούν στις ερχόμενες εκλογές.

Και δε μου αρέσει όταν το ματς δεν κρίνεται στο χορτάρι.

ΥΓ.1 Ο Μάνταλος ήθελε να προστατέψει τον ΟΣΦΠ και διατηρήσε μια ισορροπία τρόμου. Ένα ακόμη όνομα, δε μου λέει τίποτα.

ΥΓ.2 Ο MVP της διοργάνωσης και των ημιτελικών θα λείψει από τη χαρά του τελικού. Κλάους ας πάρεις τη χαρά στο τέλος!

ΥΓ.3 Το παιχνίδι χθες ήταν ψυχολογίας και για ποδοσφαιριστές έτοιμους για τη σημασία του. Κέρδισε αυτός που το ήθελε χωρίς καμία αγωνιστική αδικία.

ΥΓ.4 Δεκατρία λεπτά καθυστερήσεων σε παιχνίδι που παίχτηκε στη ζούγκλα. Ήταν τήρηση και σεβασμός στους κανόνες, σαδομαζοχισμός ή απέλπιδα ΜεγαλοΤεταρτιάτικη προσευχή για ανεμογκάστρι στην εστία του Γλύκου;