Η μεγάλη κόντρα Μαρινάκη-Μελισσανίδη! Τα βουβάλια και τα βατράχια…

Οι πρώτες χειροβομβίδες ανταλλάχθηκαν μετά το 2013, όταν ο τίγρης επέστρεψε στην ΑΕΚ, και στη συνέχεια το πράγμα κάποιες φορές ξέφυγε όταν η ΑΕΚ ξαναβρέθηκε στη μεγάλη κατηγορία, όπου κυριαρχούσε ο Ολυμπιακός. Υπόψη ότι η ΑΕΚ του Μελισσανίδη πήρε το πρωτάθλημα το 2018 κι έτσι διέκοψε το σερί του Ολυμπιακού του Μαρινάκη.

Οι σκυλοκαβγάδες, φανεροί και μπαλκονάτοι, ποτέ δεν έλειψαν ανάμεσα σε μεγαλομετόχους των ΠΑΕ, από την εποχή του ανταγωνισμού Νταϊφά-Βαρδινογιάννη. Από το 1979, τότε που στήθηκε το επαγγελματικό πρωτάθλημα. Επιχειρηματίες μπλέχτηκαν με την μπάλα και, προκειμένου να προστατεύσουν τα «προσωπικά» τους, δεν κώλωναν να δυσφημούν το ίδιο το προϊόν τους, με τον πιο εμετικό τρόπο. Να ρίχνουν λάσπη, δικαίως κι αδίκως, στο ποδόσφαιρο.

Από τότε που ο Μαρινάκης έγινε και εκδότης δεν περιορίζεται να χρησιμοποιεί μόνο τον Ολυμπιακό στις κατά καιρούς επιθέσεις του στους Αλαφούζο, Μελισσανίδη, Σαββίδη. Πλέον σε κάθε ζήτημα, είτε έχει δίκαιο, είτε όχι, βάζει μπροστά όλη τη δύναμη πυρός των ΜΜΕ ιδιοκτησίας του. Ο άνθρωπος είναι ασυγκράτητος και δεν αντιλαμβάνεται (;) ότι κινδυνεύει να χαρακτηριστεί πως «εκτελεί συμβόλαια».

Ακόμα και να μην επεμβαίνει στο έργο των δημοσιογράφων, να μη δίνει «παραγγελιές», π.χ. καταστρέψτε τον τάδε, χαϊδέψτε τον δείνα, η εντύπωση ότι ο Μαρινάκης λειτουργεί αλά φαρ ουέστ είναι δεδομένη. Στο φινάλε μόνο άγγελοι σε καθαρούς ουρανούς δεν είναι οι εκδοτάρχες και οι καναλάρχες. Το ποινικό τους μητρώο, σε επίπεδο δημοσιογραφικής προσφοράς, είναι από γκρίζο έως κατάμαυρο.

Αλήθεια, ποια αξία να έχει ο μιντιακός θόρυβος για την επιχείρηση του Μελισσανίδη στη Δραπετσώνα, από τα μέσα του Μαρινάκη, όταν ο ίδιος αδιαφορεί για την εκδοτική του αναξιοπιστία; Όλοι συμφωνούν ότι ο εφοπλιστής κάνει επίδειξη δύναμης βάζοντας στο σημάδι τον Μελισσανίδη.