Το χαμόγελο του Λουτσέσκου κρύβει την ανάγκη για το τρόπαιο

Σε μία αποστροφή του λόγου του, ερωτηθείς για το μεγαλύτερο κίνητρο, το δικό του προσωπικό κίνητρο, ο Ραζβάν Λουτσέσκου χαμόγελασε. Σε μία από τις μετρημένες φορές που επικαλέστηκε το συναίσθημα. Γιατί, όπως ανέφερε, δεν υπάρχει καλύτερο κίνητρο από ένα τρόπαιο που είναι στο τραπέζι. Και δεν έχει καμία σημασία πόσα έχεις κερδίσει, πόσοι τίτλοι αναγράφονται στο βιογραφικό σου, πάντα αυτό που είναι μπροστά σου, αυτό σου «ανοίγει» την όρεξη. Για ένα ακόμη.

Ένα τρόπαιο που σφραγίζει μία προσπάθεια που τους ανήκει από την αρχή μέχρι το τέλος. Ένα τρόπαιο για τα αποδυτήρια. Προεξάρχοντος του Ραζβάν Λουτσέσκου. Μία επιβράβευση της δουλειάς του σε μία πολύ δύσκολη, περίεργη όπως εύστοχα την χαρακτήρισε και ο Αντελίνο Βιεϊρίνια, σεζόν για τον ΠΑΟΚ. Ένα boost για τη συνέχεια. Μία υπενθύμιση πως δεν πήγαν όλα λάθος φέτος. Κάτι (τους) έμεινε. Κόντρα στα προγνωστικά, στο φαβορί της διοργάνωσης, σε μία ΑΕΚ υπερπλήρης σε κάθε γραμμή της, διψασμένη στην ιδέα του νταμπλ.

«... ανήκει στον καθένα μας ξεχωριστά 100%», είπε συγκεκριμένα ο προπονητής του ΠΑΟΚ σε μία πιθανή κατάκτηση του Κυπέλλου. Στον Ντόμινικ Κοτάρσκι που ψάχνει τον ιδανικό επίλογο σε μία σεζόν καθιέρωσης, κάνοντας το... (σχεδόν) τέλειο μπάσιμο στη ζωή μας. Ένα στοίχημα που εξελίχθηκε σε σταθερά και στην πρώτη του χρονιά μοιάζει έτοιμος για τη μεγαλύτερη -μέχρι την επόμενη- πρόκλησή του.

Στους βενιαμίν της ασπρόμαυρης παρέας, Κουλιεράκη και Κωνσταντέλια, συνδυάζοντας το «ξεπέταγμά» τους στην ανδρική ομάδα με έναν τίτλο. Σε εκείνους που έπεσαν στα βαθιά και κολύμπησαν, δείχνοντας ανάστημα παρά την ηλικία τους. Στον Ίνγκασον που επιστρέφει εμφατικά σε τελικό Κυπέλλου μετά την απουσία του το 2021 λόγω τραυματισμού. Στον Αουγκούστο που αποδείχθηκε το βαρόμετρο του φετινού ΠΑΟΚ και μεταλλάχθηκε στα χέρια του Λουτσέσκου, στον πιο πιστό στρατιώτη του. Στον Αντρίγια Ζίβκοβιτς που ψάχνει την... εκδίκηση από τον εαυτό του για τον περσινό χαμένο τελικό στο ΟΑΚΑ. Στον Τάισον που αποκτήθηκε ως μία «ένεση» ποιότητας και στον Μπράντον που κλήθηκε στα δύσκολα. Στον έμπειρο Σβαμπ και στον δανεικό Ντάντας που έγινε κομμάτι της ομάδας. Σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά. Πρωταγωνιστές και ρολίστες. Για όσο αγωνίστηκαν, όποτε κλήθηκαν, όσο μπόρεσαν.

Σε εκείνους που το φινάλε του πρωταθλήματος τους βρήκε στα αποδυτήρια με σκυμμένα κεφάλια για την τέταρτη θέση. Σε εκείνους που θα βρεθούν για πρώτη φορά σε τελικό Κυπέλλου, σε εκείνους που οφείλουν πρωτίστως μια απάντηση στον εαυτό τους. Σε εκείνους που αποχαιρετούν τον ΠΑΟΚ στο Πανθεσσαλικό.

Με την υπενθύμιση δια στόματος του αρχηγού και πολύπειρου από τελικούς, Αντρέ Βιεϊρίνια, «να χαρούν τον αγώνα, να δώσουν το 100% στο ματς, να είμαστε μια ομάδα - μια οικογένεια γιατί μόνο έτσι μπορούμε να κερδίσουμε αυτό το Κύπελλο».

Και αυτό το Κύπελλο το έχει ανάγκη ο ΠΑΟΚ, πρωτίστως για τον εαυτό του, το χαρακτήρα του, το καλοκαίρι του, το ευρωπαϊκό κοστούμι του και φυσικά τον κόσμο του.

Η σεζόν του ΠΑΟΚ δεν θα λάβει πρόσημο το βράδυ της Τετάρτης (24/5) στο Πανθεσσαλικό Στάδιο αλλά μπορεί να τον «φτιάξει» και να του δώσει το χρόνο και την ηρεμία να συνεχίσει από εκεί που ξεκίνησε πέρσι. Να τον βοηθήσει σημαντικά να στηρίξει τις ιδέες του με καθαρό μυαλό και το 9ο Κύπελλο στην τροπαιοθήκη του.