Ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Η άγνοια κινδύνου και ο μηδενικός φόβος. Η ενσυναίσθηση της ευθύνης να κουβαλάς στις πλάτες σου έναν ολόκληρο λαό. Η συνέπεια. Το βλέμμα του τίγρη. Ο τρόμος του αντιπάλου, όταν σηκωνόσουν από την γραμμή των 6,25.

Το ατσάλινο χέρι στις δύο βολές που έφεραν τον ΠΑΟΚ για πρώτη φορά σε ευρωπαϊκό τελικό, στη Μόσχα. Οι 31 πόντοι στη Γενεύη και το κλάμα μετά τον τελικό, σαν πρωταγωνιστής σε αρχαία ελληνική τραγωδία. Οι 29 πόντοι στον τελικό της Ναντ. Το πρωτάθλημα του 1992. Οι 30 πόντοι στον τελικό της Tεργέστης. Οι 34 πόντοι στον τελικό με την Ταουγκρές που δεν ήταν αρκετοί. Οι 29 πόντοι στον ημιτελικό Κυπέλλου με τον Άρη στη Λαμία και οι 27 στον τελικό με τον Πανιώνιο. Η οδύνη και η απόγνωση όταν αποχώρησες με προορισμό την Ιταλία.

Αμέτρητα μεγάλα παιχνίδια. Με διάστρεμμα. Με σπασμένα δόντια. Με διαλυμένη μέση. Πάντα όμως εκεί. Στα εύκολα και στα δύσκολα. Στη θέα της φανέλας με το νούμερο 7, η σιγουριά πως όλα θα πάνε καλά. Ποιος να το φανταζόταν αλήθεια, παρά τους 29 πόντους στο ντεμπούτο του , στις 12 Οκτωβρίου 1988 κόντρα στη Βιλερμπάν, πως το ψηλόλιγνο παλικάρι από τον Ερυθρό Αστέρα, θα εξελισσόταν στον ηγέτη του παντοδύναμου ΠΑΟΚ της δεκαετίας του ΄90 και θα άφηνε ανεξίτηλη τη σφραγίδα του στην ιστορία του συλλόγου!

Σπουδαίοι συμπαίκτες γύρω σου. Ο Τζον Κόρφας, ο Νίκος Σταυρόπουλος, ο Νίκος Μπουντούρης, ο Αχιλλέας Μαματζιόλας, ο Γιώργος Μπαλογιάννης, ο Πέτζα Στογιάκοβιτς, ο Γιάννης Γιαννούλης, ο Ευθύμης Ρετζιάς και φυσικά οι Κεν Μπάρλοου, Κλιφ Λέβινγκστον, Ζόραν Σάβιτς, Γουόλτερ Μπέρι. Πάντα εσύ όμως ο ηγέτης, η "σταθερά", ο αντικατοπτρισμός του ΠΑΟΚτσή στον ψυχισμό σου και στη γενικότερη συμπεριφορά σου στο παρκέ!

Δεν μπορείς να περιγράψεις μέσα σε 400-500 λέξεις έναν μύθο. Δεν μπορείς καν να καταλάβεις την επιδραστικότητα του στην ιστορία του συλλόγου, ακόμα και αν παρακολουθήσεις όλα τα μεγάλα παιχνίδια του Μπάνε. Αντίθετα, μία φορά να έχεις βρεθεί στο Παλέ και να τον έχεις παρακολουθήσει από κοντά, αρκεί.

"Γιατί από παιδιά, μας παλάβωσε η ασπρόμαυρη στολή". Μεγάλη αλήθεια. Όπως αλήθεια είναι όμως πως οι σημερινοί 40άρηδες και 45άρηδες ήταν πιο εύκολο να... παλαβωθούν, εξαιτίας της ασπρόμαυρης στολής με το νούμερο 7, εξαιτίας του Μπράνισλαβ που έγινε Μπάνε!

Δεν έμελλε να πατήσεις το παρκέ του PAOK Sports Arena φορώντας τη φανέλα με το νούμερο 7, έστω σε ένα επίσημο παιχνίδι. Ιστορική αδικία. Σχεδόν αδιανόητο.

Σήμερα το βράδυ όμως, αυτή η αδικία θα αποκατασταθεί σε κάποιο βαθμό. Η φανέλα με το νούμερο 7, θα σηκωθεί στην οροφή και θα βρεθεί δίπλα στους τίτλους που κατέκτησε ο μεγάλος ΠΑΟΚ των 90s, οι οποίοι φέρουν την υπογραφή σου!

Δεν περνάει η ώρα. Θα είμαστε εκεί, με την προσμονή που είχαμε όταν ανεβαίναμε τις στριφογυριστές σκάλες στο "Αλεξάνδρειο" ή όταν πιτσιρικάδες στηνόμασταν ώρες πριν το τζάμπολ ενός ευρωπαϊκού αγώνα.

Σε ευχαριστούμε! Μας έδωσες πολλά, όπως σου έδωσε και ο κόσμος του ΠΑΟΚ. Σήμερα, έφτασε η στιγμή για λίγα ακόμα...