Ο σταθμός στη ζωή του Λουτσέσκου: «Δεν θα επέστρεφα στο παρελθόν, νιώθω εξαιρετικά τώρα»

Μια στιγμή και όλα αλλάζουν. Για τον Ραζβάν Λουτσέσκου τα πάντα άλλαξαν σε ηλικία 8 ετών
Πηγή: sdna.gr
Ο σταθμός στη ζωή του Λουτσέσκου: «Δεν θα επέστρεφα στο παρελθόν, νιώθω εξαιρετικά τώρα»

και συγκεκριμένα στις 4 Μαρτίου του 1977, όταν το Βουκουρέστι «χτυπήθηκε» από ένα φονικό σεισμό μεγέθους 7.4 ρίχτερ: «Δεν θα επέστρεφα στο παρελθόν. Λατρεύω αυτή την ηλικία, αγαπώ αυτή την περίοδο ζωής μου και νιώθω εξαιρετικά».
Σε συνέχεια της διαφορετικής συνέντευξης που παραχώρησε στην πατρίδα του, εκεί όπου μεταξύ άλλων μίλησε για το όνειρο της προπονητικής, εξηγώντας την επίδραση που είχε ο Μίρτσεα Λουτσέσκου στη ζωή του, ο προπονητής του ΠΑΟΚ ανέσυρε από τη μνήμη του και τον φονικό σεισμό στο Βουκουρέστι που σημάδεψε τα παιδικά του χρόνια.

Στις 4 Μαρτίου του 1977, η Ρουμανία σείστηκε από έναν ισχυρό σεισμό 7.4 βαθμών στην κλίμακα ρίχτερ. Ένας σεισμός που διήρκεσε 54 δευτερόλεπτα και στοίχισε σε 1570 ανθρώπους και στην κατάρρευση 35.000 κτιρίων. Εικόνες που δεν θα ξεχαστούν ποτέ από τον Ραζβάν Λουτσέσκου.

«Τότε ταλαιπωρηθήκαμε, το διαμέρισμά μας υπέστη αρκετές ζημιές. Εκείνο το βράδυ η μητέρα μου και εγώ ήμασταν στον κινηματογράφο Scala, και όταν φτάσαμε στο σπίτι, είδα με μεγάλη απόγνωση τουλάχιστον τρεις πολυκατοικίες που είχαν πέσει. Καπνός παντού, απελπισμένος κόσμος, και δίπλα στην πολυκατοικία μας, υπήρχαν πολλά τούβλα πεσμένα.

Μπήκα στο σπίτι, το κρεβάτι μου καταστράφηκε, ήταν κάτω από τούβλα. Μετακομίσαμε, πήγαμε στο προπονητικό στρατόπεδο της Ντιναμό στη Σάφτιτσα, όπου μείναμε για περίπου δύο εβδομάδες. Στη συνέχεια, κάποιος μας έδωσε προσωρινά ένα διαμέρισμα, όπου μείναμε τέσσερις έως πέντε μήνες. Κατόπιν, πήγα στη Χουνεντοάρα, όπου έμεινα για πέντε χρόνια, μέχρι το 1982, όταν πήγα στην εθνική ομάδα. Έπαιξα τα δύο τελευταία χρόνια τένις εκεί και μετά τα παράτησα και είπα ότι ήθελα να παίξω ποδόσφαιρο».

Αν τον ρωτήσετε σήμερα, δεν θέλει να θυμάται το παρελθόν, λατρεύει την ηλικία του και παραδέχεται πως νιώθει εξαιρετικά: «Ήμουν οχτώ ετών. Είναι μια ηλικία στην οποία το παιδί πρέπει να παίζει, να απολαμβάνει τη ζωή. Τι να του πεις; Πρέπει το παιδί να ειναι προσανατολισμένο προς τη μελέτη, γιατί μετά είναι πιο δύσκολο το διάβασμα. Πρέπει το παιδί να παίζει, να είναι ευδιάθετο, να είναι χαρούμενο και να νοιάζεται μόνο για τις σπουδές του, γιατί έτσι θα έχει καλύτερες ευκαιρίες στη ζωή. Εγώ, για παράδειγμα, τώρα, δεν θα επέστρεφα καθόλου στο παρελθόν. Λατρεύω αυτή την ηλικία, αγαπώ αυτή την περίοδο ζωής μου και νιώθω εξαιρετικά».

Διαβάστε ακόμη...