Ο δεινός σκόρερ Λάμπης Κουιρουκίδης (vid)

Ο βετεράνος, μεγάλος άσος του παρελθόντος στον ΠΑΟΚ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 91 ετών. Γεννημένος στις 22 Δεκεμβρίου 1930 στους Σιταγρούς Δράμας, ήρθε στον ΠΑΟΚ το 1953. Εκεί έφτιαξε μαζί με τους Γιεντζή, και Παπαδάκη μία εξαιρετική τριπλέτα η οποία έμεινε στην ιστορία για την επιθετική της αποτελεσματικότητα. Βέβαια για να είμαστε ακριβείς στον ΠΑΟΚ και τη Θεσσαλονίκη ήρθε το 1952. Έμεινε όμως ένα χρόνο τιμωρημένος και εκτός γηπέδων, με συμμετοχή μόνο στα φιλικά παιχνίδια αφού η Δόξα Δράμας, η προηγούμενη ομάδα του δεν είχε συγκατατεθεί και ήρθε στον "δικέφαλο" χωρίς κανονική μεταγραφή.

Ο Λαμπης Κουιρουκίδης σταμάτησε το ποδόσφαιρο το 1960. Αιτία αποτέλεσαν οι διαδοχικοί τραυματισμοί του καθώς και το γεγονός πως ποτέ δεν επανήλθε στην πρότερη του κατάσταση μετά το χειρουργείο του 1959. Ωστόσο έμεινε στην ιστορία του ΠΑΟΚ για την τεράστια προσφορά του στην ομάδα στα χρόνια της παρουσίας του. Βραβεύτηκε από την ομάδα, με την ΠΑΕ να του κάνει υποδοχή στην Τούμπα, ενώ στη φιέστα του 2019 τιμήθηκε ξεχωριστά μαζί με άλλες δόξες του ΠΑΟΚ, όντας φανερά συγκινημένος.

Η πορεία του ήταν θεαματική στον ΠΑΟΚ, όταν και κατακτήθηκαν τρία διαδοχικά πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης, όμως το ποδόσφαιρο ήταν όπως και σε όλη την Ελλάδα ερασιτεχνικό. Ο ίδιος γνώριζε πως έπρεπε να βρει μία δουλειά που να του εξασφαλίζει τα βασικά. Ανέλαβε καθήκοντα "ελεγκτή εισιτηρίων" στην γραμμή της Άνω Πόλης. Η κούραση ήταν μεγάλη αλλά ο ίδιος δεν έχανε ποτέ του προπόνηση. Η σκληρή δουλειά που έριχνε με την ασπρόμαυρη φανέλα είχε αντίκτυπο και στα στατιστικά του. Με 91 γκολ σε 161 παιχνίδια, δικαίως έχει μείνει στην ιστορία ως δεινός σκόρερ.

Στο πρώτο φιλικό παιχνίδι που πήρε μέρος το 1952 , με την ασπρόμαυρη φανέλα ήταν ένα ματς με τον Άρη στο γήπεδο Χαριλάου όπου ο γηπεδούχος νίκησε 5-2, με τα δύο γκολ να σημειώνει ο ίδιος για την ομάδα του, όμως η μετριότατη εικόνα της ήταν αρκετή για να τον βάλει σε σκέψεις, όπως αργότερα παραδέχθηκε για το επίπεδο του Δικεφάλου.

Στις 21 Απριλίου του 2019, ημέρα της φιέστας της κατάκτησης του τίτλου ήταν αυτός που με την είσοδο του στο γήπεδο της Τούμπας "έδωσε το σύνθημα" για να ξεκινήσει η λαμπρή γιορτή για την κατάκτηση του πρωταθλήματος από τον ΠΑΟΚ. Τιμήθηκε και από τις αρχές του Δήμου Δράμας όπου το μικρό χωριό του, οι Σιταγροί που το έκανε ευρύτερα γνωστό στην Ελλάδα, σε μία επίσημη τελετή, έδωσαν το όνομα του στην Πλατεία και το γήπεδο με την παρουσία βετεράνων διεθνών ποδοσφαιριστών και όλης της ομάδας των Βετεράνων του ΠΑΟΚ, που δεν τον λησμόνησαν έκτοτε.

Όπως είχε δηλώσει σε παλαιότερη συνέντευξη του για τις συνθήκες της εποχής:

"Ήταν ωραία εκείνα τα χρόνια που παίζαμε αλλά έπρεπε να δουλέψουμε για να ζήσουμε. Δεν παίρναμε τίποτα από το ποδόσφαιρο. Αν ήμασταν τώρα στα πράγματα και για τα χρήματα τα οποία παίρνουν οι ποδοσφαιριστές, θα τρώγαμε και την μπάλα. Εκείνα τα χρόνια δεν ήταν δυνατό να παίξουμε ποδόσφαιρο όπως θέλαμε και σήμερα με τις συνθήκες που υπάρχουν είναι άλλο το ποδόσφαιρο. Οι ποδοσφαιριστές ήμασταν εντελώς ερασιτέχνες κι εγώ θυμάμαι ότι για να βγω από την κλινική όπου είχα κάνει χειρουργείο αναγκάστηκα να πληρώσω από την τσέπη μου 10.000 δραχμές για τα έξοδα του χειρουργείου. Αλλά χαίρομαι με τις επιτυχίες του ΠΑΟΚ. Χαίρομαι με τον τίτλο που κατέκτησε και είμαι ευτυχής που πρόλαβα και το έζησα και αυτό".