Το δύσκολο παιχνίδι με την ΑΕΚ και το σοκ από τον θάνατο του Kobe

Ειδική έκδοση #BeechBlog για πολλούς λόγους!

Αρχικά γιατί είναι μία ακόμη μέρα παιχνιδιού! Αυτή τη φορά παίζουμε στην έδρα της ΑΕΚ. Είναι μια καλή ομάδα, με πολύ ταλέντο και μεγάλη εμπειρία. Δεν θα είναι εύκολο παιχνίδι για κανέναν λόγο!

Έχουμε παίξει ήδη με την ΑΕΚ μερικές φορές στη διάρκεια της προετοιμασίας, οπότε και οι δύο ομάδες γνωρίζουν ήδη η μία την άλλη. Αυτό το κάνει σχεδόν σαν ένα παιχνίδι πλέι-οφ, όταν έχεις παίξει στο μισό της σεζόν με μία ομάδα τόσες φορές.

Θα είναι δύσκολο για εμάς να κερδίσουμε εκτός έδρας και με ελάχιστο χρόνο για να προετοιμαστούμε. Αλλά... Είναι όμως δυνατό να γίνει και με το σχέδιο παιχνιδιού μας αισθανόμαστε ότι έχουμε μια καλή ευκαιρία!

Για να κερδίσουμε εκτός έδρας χρειαζόμαστε κάτι περισσότερο από ένα καλό πλάνο παιχνιδιού. Πρέπει να είμαστε έτοιμοι και συγκεντρωμένοι και να έχουμε υψηλή ενέργεια και για τα 40 λεπτά για να φτάσουμε στη νίκη!

Ο δεύτερος λόγος. Ο κόσμος του μπάσκετ έχασε έναν εμβληματικό παίκτη, τον Kobe Bryant μόλις πριν από ένα χρόνο (26/1/2020). Είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι έχει περάσει ήδη ένας χρόνος από τότε που ο Kobe πέθανε σε ένα τραγικό δυστύχημα με ελικόπτερο, αλλά ταυτόχρονα αισθάνομαι σαν να ήταν χθες.

Θυμάμαι με κάθε λεπτομέρεια τι έκανα, πού ήμουν, με ποιον ήμουν τη στιγμή που έμαθα ότι πέθανε ο Kobe. Επέστρεφα στο σπίτι, μετά από ένα παιχνίδι της ομάδας νέων που είχαμε δει μαζί με έναν συμπαίκτη μου εκείνη την εποχή, τον Jorge Gutierrez (τώρα αγωνίζεται με το Περιστέρι). Είχαμε σταματήσει σε ένα εστιατόριο, το Jim Block που βρίσκεται στην προάστια του Αμβούργου και ονομάζεται Wedel.

Καθίσαμε για ένα ωραίο δείπνο και μόλις ξεκινήσαμε να μιλάμε για αυτό το παιχνίδι που μόλις είχαμε δει, το παιχνίδι μας την προσεχή εβδομάδα, τη ζωή κλπ. Τότε, από το πουθενά, ο καθένας μας άκουσε το τηλέφωνό του να χτυπά, ταυτόχρονα. Ήταν παράξενο και έλεγξα το τηλέφωνό μου.

Ο Κόμπε Μπράιαντ πέθανε σε συντριβή με ελικόπτερο...

Δεν το πίστεψα! Είπα «Jorge ελέγξτε το τηλέφωνό σου, δεν μπορεί να συμβαίνει». Δεν μπορούσε να συμβαίνει, αλλά ήταν αλήθεια. Ο Kobeδεν μπορεί να έχει πεθάνει, τουλάχιστον στο κεφάλι μου φαινόταν έτσι.

Όπως όλοι γνωρίζουμε όμως και δυστυχώς, ήταν αλήθεια. Πέρασαν πέντε λεπτά καθαρής σιωπής μεταξύ μας. Σε αυτό το τραπέζι, σε ένα τυχαίο εστιατόριο, καθόμασταν εκεί σοκαρισμένοι. Άφωνοι. Ταραγμένοι...

Δεν γνώρισα ποτέ τον Kobe από κοντά, αλλά με χτύπησε αυτή η τραγική είδηση με έναν τρόπο που δεν ένιωσα ποτέ πριν. Χάνοντας κάποιον, όχι μέλος της οικογένειας ή φίλο ή αγαπημένο, αλλά ένα παίκτη μπάσκετ του ΝΒΑ, με έκανε να νιώθω συναισθήματα που δεν είχα ποτέ πριν.

Για μένα, o Kobe ήταν ένα άτομο που είχε τρομερή επίδραση σε όλους, εντός και εκτός γηπέδου. Και όλο αυτό πήγε σε άλλο επίπεδο όταν η φίλη μου, η Emma, είδε τα νέα και με κάλεσε κλαίγοντας! Δεν ήξερε καν γιατί έκλαιγε. Δεν μιλούσε, απλά έκλαιγε γιατί πέθανε ο Kobe.

Το μόνο που ξέρω είναι ότι τα συναισθήματά της, αλλά και τα δικά μου, δεν μπορούσαν να συγκριθούν με τους ανθρώπους που τον γνώριζαν πραγματικά, είχαν παίξει μαζί του ή ήταν μέλη της οικογένειάς του.

Ο Kobe είχε αυτή την αύρα γύρω του, μέσα και έξω από το γήπεδο, που απλά δεν μπορούσες να εξηγήσεις. Ήταν τόσο ισχυρός όταν τον παρακολουθούσες να παίζει το παιχνίδι. Ακόμη και όταν μιλούσε σε δημοσιογράφους θα μπορούσατε να το αισθανθείτε ακούγοντας τη φωνή του.

RIP Kobe Bryant. Ο κόσμος του μπάσκετ δεν θα σε ξεχάσει για ό, τι έκανες στο γήπεδο αλλά και έξω από αυτό.

Θα τα πούμε ξανά αυτή την εβδομάδα, πριν το παιχνίδι μας με το Λαύριο, ένα ακόμη εκτός έδρας παιχνίδι.