Συγκίνηση στο Palais !

Η αλήθεια είναι πως έγινε μια καλή γιορτή στο Παλέ. Με πολύ κόσμο, διαφόρων... αποχρώσεων, αλλά κυρίως ασπρόμαυρων (κι αυτό φάνηκε όσες φορές ακούστηκε η ιστορική τρομπέτα, με σχεδόν όλο το γήπεδο να κρατάει το ρυθμό και να σιγοτραγουδάει).

Το ματς δεν αντέχει σε κριτική (!), αλλά ήταν έντονο συναισθηματικά για τους θεατές.

Ακόμη πιο έντονο έγινε με την παρουσία περί των 250 ασπρόμαυρων κομμάντος που έκαναν την εμφάνισή τους, προκαλώντας σχόλια. Και αρνητικά αλλά και θετικά. Κακά τα ψέμματα το ΠΑΟΚτσήδικο στυλ είναι τόσο σόκιν, που σπανίως έχει μονοκόμματες αντιδράσεις...

Για να βάζουμε τα πράγματα στη θέση τους, η ιστορία έχει ως εξής :

Τα ΠΑΟΚτσάκια εισήλθαν στο γήπεδο κανονικότατα πολύ πριν την έναρξη του αγώνα. Κατέλαβαν το 1/4 του πετάλου, και έκαναν φυσιολογική κερκίδα. Η μοναδική φορά που το υπόλοιπο γήπεδο (στο μεταξύ είχε γεμίσει) αντέδρασε αρνητικά και αποδοκίμασε, ήταν όταν υπήρξαν υβριστικά συνθήματα για τη... μητέρα του Γκάλη. 

Κατά τα λοιπά, κράξιμο άκουσαν αρκετοί (κυρίως ο ξανθός), υπήρξαν ερωτηματικά για το... που είναι ο super3, αλλά και αποθεώσεις για πολλούς απο τους αθλητές. 

Ο ασπρόμαυρος πυρήνας είχε δυναμική παρουσία μέχρι το ημίχρονο, και με την έναρξη νομίζω του β μέρους, αποχώρησε ήρεμα και ωραία. Ουδεμία αγανάκτηση δεν υπήρξε στο γήπεδο, ουδένας καυγάς με την αστυνομία που τους είχε περικυκλώσει. Και προφανώς ΚΑΝΕΙΣ δεν τους εκδίωξε, όπως ψευδώς αναφέρουν κάποια... ειδησεογραφικά site.

Προσωπικά, δεν θα έκανα ένα τέτοιο "ντου". Καταλαβαίνω σίγουρα όσους δυσανασχετούν. Αλλα το να λέμε οτι... καταστράφηκε ο αγώνας και να μιλάμε για αλήτες, είναι γελοίο. Στο κάτω κάτω δεν έγινε και τίποτα. Απλά το παλέ, δονήθηκε άλλη μια φορά σε ασπρόμαυρους ήχους!

Στα του αγώνα; Την τιμητική του είχε ο Χρήστος Τσέκος, αφού το γήπεδο τον παρακαλούσε να...σουτάρει! Πολύ χειροκρότημα έπεσε και για τον Μπόνι (ίδιος ο Γκαρι Όλντμαν στο Λεον, που είπε κι ένας φίλος!), ενώ γέλιο είχε η παρουσία των Λέβινγκστον και Μπάρλοου, που δε σταμάτησαν να χαζολογάνε. Σίγουρα με εντυπωσίασε η ευλυγισία του Μπουντούρη. Και η γνωστή κοψιά του Μπαλογιάννη.

Το... κλάμα όμως το έριξα, όταν πήρε τη μπάλα ο Τεν τεν. Κακά τα ψέμματα, το χαρακτηριστικό του στυλάκι στο σουτ, έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη.

Σε όλους όσους αγωνίστηκαν, ο χρόνος άφησε έντονα σημάδια. 

Το σημαντικότερο όμως είναι αυτό που είπε ο Μπάνε, όταν πήρε το μικρόφωνο στο τέλος : Ωραία τα ευχαριστώ και το παρελθόν, αλλά οι ομάδες υπάρχουν ακόμα και χρειάζονται στήριξη!

Γι αυτό να θυμίσω οτι η ομάδα, μας περιμένει το Σάββατο στο Παλατάκι ΜΑΣ.

Υ.Γ1. Οι παλιοί άσσοι της ομάδας, όπως ανακοινώθηκε θα είναι και αύριο Πέμπτη 29/11 στο "παλατάκι" ...

Υ.Γ2 Ο Φασούλας που ήταν; Ρε ούστ...