Κούραση(ε) ...

Καταρχάς, ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα. Η ισοπαλία δεν είναι κακό αποτέλεσμα για τον Δικέφαλο. Θεωρητικά είναι πολύ εύκολο να κερδίσει με αρκετά γκολ διαφορά την ερασιτεχνική Λίνκολν την τελευταία αγωνιστική, ενώ ταυτόχρονα είναι δύσκολο για τη Σλόβαν να πάρει τη νίκη μέσα στην Κοπεγχάγη.

Ωστόσο, η θεωρία από την πράξη απέχουν πολύ και ο χθεσινός ΠΑΟΚ, μόνο για αισιόδοξες προβλέψεις δεν προσφέρεται.

Ένας ΠΑΟΚ φοβικός, αργός και προβλέψιμος. Ένας ΠΑΟΚ εγκλωβισμένος ανάμεσα στην έλλειψη αθλητικών χαρακτηριστικών των παικτών του, στην έλλειψη ικανού φορ και στην παντελή έλλειψη τόσο διάθεσης όσο και ικανότητας να τρέξει και να δημιουργήσει.

Αυτόν τον ΠΑΟΚ είδαμε χθες, σε μια εμφάνιση (δεύτερη σερί) στην οποία δεν μπορούμε να κρατήσουμε τίποτα θετικό, πέραν της ποιότητας και θέλησης του Ζίφκοβιτς, αλλά της διάθεσης του Τέιλορ. Κρατάμε δηλαδή τους δύο παίκτες που έτρεξαν κατά τη διάρκεια του αγώνα και δεν αρκέστηκαν σε ελαφρύ τζόγκινγκ ή περπάτημα.

Είναι δεδομένο πως ο Δικέφαλος είναι κουραστικός στο μάτι, με έλλειψη φαντασίας, ενέργειας, αλλά και ποιότητας. Χθες κόντρα σε μια εμφανώς κατώτερη ομάδα, δημιούργησε φάσεις με το σταγονόμετρο και σε καμία περίπτωση δεν έδειξε με την απόδοση του πως το ματς έχει χαρακτήρα «τελικού».

Είναι θέμα ρόστερ; Είναι θέμα ντεφορμαρίσματος; Είναι γενικευμένο το ζήτημα; Άποψη μου είναι πως η ομάδα χρήζει βαθιάς ανανέωσης και ο προπονητής της πρέπει άμεσα να επισημάνει τα κενά, προκειμένου να μην χαθεί η χρονιά πριν τα Χριστούγεννα.

Ας ελπίσουμε πως την Κυριακή, η ομάδα θα παρουσιάσει έστω διάθεση να κερδίσει και να αποτελέσει το παιχνίδι την αφετηρία ενός νέου ξεκινήματος.

Υ.Γ: Άμεση ενίσχυση με ποιοτικούς παίκτες τον Ιανουάριο. Δεν ξέρουμε πόσο πιο ξεκάθαρα να το πούμε.