Έκανε το αυτονόητο, ώρα για ενίσχυση!

Καταρχάς, να σημειώσουμε κάτι σημαντικό: Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει τίποτα αυτονόητο. Δεν υπήρχε όταν ο ΠΑΟΚ κέρδιζε την Τότεναμ μέσα στο Λονδίνο, όταν όλος ο ΠΑΟΚ κόστιζε όσο ο Μόντριτς, δεν υπήρχε στο Ντόρτμουντ όταν όλος ο ΠΑΟΚ κόστιζε όσο ο Ρόις και δεν υπήρχε και χθες, όταν όλη η Μποέμιαν κόστιζε όσο ο...Ροντρίγκο.

Μιλώντας καθαρά αγωνιστικά, ο Δικέφαλος μπήκε δυνατά και πεισμωμένα στο παιχνίδι. Η παρουσία του Κούρτιτς απελευθέρωσε τον Σβαμπ, ο Μπίσεσβαρ έχοντας τον Λουτσέσκου στον πάγκο και όχι κάποιον απίθανο να τον τοποθετεί δεξί μπακ χαφ (το είδαμε κ αυτό) ήταν δύο κλάσεις πάνω από τον Καγκάβα και ο ΠΑΟΚ για εξήντα πέντε λεπτά ήταν πολύ καλός και λίγο η αστοχία, αλλά και η διαιτησία (πεντακάθαρο γκολ του Ελ Καντουρί), δεν του επέτρεψαν να πάει από το ημίχρονο με τρία γκολ διαφορά υπέρ του.

Ωστόσο, υπάρχουν πολλοί αστερίσκοι. Πρώτον ,το χαμηλό επίπεδο του αντιπάλου. Ναι, τίποτα δεν είναι αυτονόητο, αλλά ο αντίπαλος δεν προσφέρεται για κριτική. Δεύτερον, υπάρχουν πολλά κενά στο ρόστερ. Εναλλακτική λύση μετά τον Βιεϊρίνια δεν υπάρχει στο αριστερό άκρο της άμυνας. Ταχυδυναμικό κεντρικό χαφ δεν έχει αποκτηθεί. Αυτή την στιγμή, Τρίτη επιλογή στον άξονα είναι ο Ντόουγκλας που δεν ξέρουμε καν αν ταιριάζει στον Λουτσέσκου.

Περνώντας στα εξτρέμ, ούτε ο Ελ Καντουρί είναι κλασικός παίκτης γραμμής, αλλά ούτε και ο Αντρίγια Ζίφκοβιτς. Πίσω από τον Μπίσεσβαρ (που είναι και αυτός ερωτηματικό), υπάρχει μόνο ο θλιβερός, ως τώρα, Καγκάβα, ενώ σήμερα ήρθε και ο τραυματισμός του Ολιβέιρα, για να αφήσει την ομάδα και με λειψανδρία στη θέση του φορ.

Εν ολίγοις, η εικόνα για μια ώρα περίπου ήταν ικανοποιητική, ωστόσο τα κενά είναι πολλά και ο χρόνος πολύ λίγος, αν ο ΠΑΟΚ θέλει πραγματικά να προχωρήσει στην Ευρώπη, αλλά και να επανέλθει στην κορυφή στην Ελλάδα.