Ας το πάρουμε απόφαση..

Ήταν ένα από αυτά τα απογεύματα που σε φέρνουν αντιμέτωπο με σκληρές αλήθειες. Δυστυχώς , ήρθε η ώρα να πούμε κάποια πράγματα με το όνομά τους.

Πρώτον, ας τονίσουμε τα βασικά. Ο ΠΑΟΚ έχασε σε ένα παιχνίδι στο οποίο δεν ήταν σε καμία περίπτωση χειρότερος του αντιπάλου. Πέτυχε ένα πολύ οριακά ακυρωθέν γκολ, δημιούργησε ευκαιρίες και είχε δοκάρι, ενώ προδόθηκε για άλλη μια φορά στην πρώτη ευκαιρία του αντιπάλου.

Η αφέλεια λοιπόν είναι ο πρώτος παράγοντας που κόστισε στον Δικέφαλο και πάλι. Ο δεύτερος παράγοντας έχει να κάνει με την ατομική ποιότητα ορισμένων παικτών. Γνωρίζαμε από την αρχή της εβδομάδας πως ο Τζόλης κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ξεκινούσε λόγω του τραυματισμού που τον ταλαιπώρησε, ενώ και ο Ζίφκοβιτς είχε ένα θέμα που τον άφησε στον πάγκο. Όπως ήταν λοιπόν λογικό, προφυλάχθηκαν και ξεκίνησαν οι εναλλακτικές λύσεις που ήταν ο Μουργκ και ο Λάμπρου, οι οποίοι πρόσφεραν το απόλυτο μηδέν.

Ωστόσο, δεν ήταν οι μοναδικοί. Ξεχωριστή αρνητική εικόνα είχε και πάλι ο Μιχαηλίδης που για ακόμη μια φορά έκανε δώρο στον αντίπαλο ένα γκολ σε μια φάση εύκολη με τον Ζίφκοβιτς να κλείνει την αμυντική τραγωδία επιβεβαιώνοντας πως ο ΠΑΟΚ δεν έχει ούτε τερματοφύλακα που να αρμόζει στο επίπεδο του.

Και κάπου εκεί, βγαίνει και η ετυμηγορία: Με το υπάρχον ρόστερ ο ΠΑΟΚ δεν έχει τύχη πρωταθλητισμού. Ίσως μπορέσει να κατακτήσει το κύπελλο (θα είναι τεράστια επιτυχία), αλλά πρέπει να αλλάξει ριζικά το ρόστερ του όπως και να έχει.

Δεν μπορεί να γίνονται συνέχεια συζητήσεις για το ffp και τα εκατομμύρια που θα φέρει ο Τζόλης και καμία κουβέντα για την ενίσχυση της ομάδας. Είναι προσβλητικό για τον κόσμο της ομάδας και για τον οργανισμό ΠΑΟΚ να είναι αυτό το κλίμα που κυριαρχεί.

Συνοπτικά, τα ψέματα τελείωσαν. Από την επόμενη Κυριακή και μετά, η ομάδα έχει μόνο ντέρμπι μπροστά της. Πρέπει πάση θυσία να πετάξει την αφέλεια από πάνω της και να κάνει όσες περισσότερες νίκες μπορεί, για να ξεκινήσει τη νέα σεζόν χωρίς γκρίνια και εσωστρέφεια.